Memories To Keep

Chapter 32

Chapter 32

Adam told me na wala akong malay sa loob ng isang buwan."

"You've been hospitalized for a month now, wife. Are you okay?" Kakagising ko lang.

"Naalala ko na lahat..." Mahinang sabi ko.

"Rest. Hindi maganda ang ginawa mo. Alam kong pinipilit mong alalahanin lahat. Nakikita ko kung paano mo ipinilit. Huwag mo ng uulitin. Tinakot mo ako." Sabi niya.

"Hindi ko na uulitin. I'm sorry, Adam."

"You're doctor on America told me na may possibilities na hindi ka na raw magising. Kaya sobrang natakot ako." Hawak hawak niya ang kamay ko.

"Is mom and dad are here?" Tanong ko.

"No. Gusto nilang umuwi but I told them to stay there. Baka bumalik din tayo doon." Sagot ni Adam. Tumango nalang ako.

"Don't do that again, Reyn. I'm serious here." Sabi niya pa.

Biglang bumukas ang pinto at pumasok ang isang doctor na hindi ko kilala at ang doctor ko sa America.

"Mrs. Smith, you did are very dangerous. I thought everything is well explained tsk...tsk." sabi nung doctor ko sa America. "But, I guess Mrs. Smith is already fine. The stock memories on her brain is now finally remembered. So, Mr. Smith, no need to worry about this anymore." Sabi pa nung doctor.

Nakipagkamay si Adam. "Thank you, doc. Thank you so much." Sabi pa ni Adam.

"Pwede ka ng makalabas mamaya." Sabi nung isang doctor.

"Thank you, doc." Sabi ko. Lumabas na din kaagad sila. "You heard them? I am finally okay so no need to worry." Sabi ko.

Umupo siya sa tabi ko at hinawakan ang kamay ko. "You can't stop me from worrying about you." Sabi niya. "I love you, wife." Hinalikan niya ang noo ko.

I smiled at him. " I love you too, my husband." Sabi ko at hinalikan siya sa labi.

He really looked shock.

"Did I heard it right? You say...you love me too?" Hindi makapaniwalang tanong niya.

"Yes. Of course. I love you." Sabi ko. Nagulat ako ng sunggaban niya ako ng halik sa labi.

"I love you. I love you wife." At muling hinalikan ang labi ko. Palalim ng palalim ang halik niya.

"You can do it on your condo, son." Napabitaw siya ng halik sa akin ng marinig ang boses ng kaniyang ina.

"Mom!"

"What? This is hospital for God's sake, Adam. Pumili ka naman ng lugar sa kalandian mo, anak." Dagdag pa ng mama niya.

Hindi ko mapigilang matawa sa masamang mukha ni Adam.

"HAHAHAHAHAHA your face is so epic, Adam." Patuloy akong tumatawa. Nakitawa na din ang mama niya at papa niya.

"Wife! Kakampi dapat kita." Sabi niya.

"I'm sorry pero nakakatawa ka talaga." Patuloy ako sa pagtawa.

"So how are you daughter in law?" Tanong ni Ninang Claire.

"Okay naman po. I'm happy. Naalala ko na po ang anak niyo." Sabi ko.