Memories To Keep

PROLOGUE

PROLOGUE

Being married to him is easy. It's easy because he love me, I really really love him also pero hindi ko masabi may kung anong pumipigil sa akin para sabihin sa kanya na mahal ko siya. But I think love isn't enough to prove that I really really do love him.

"Do you love me? Bakit hindi mo masabi? Bakit hindi mo masabi sa'kin. Or do you still love him, ang lalaking 'yon siguro ang pumipigil sa'yo na mahalin ako." Sabi niya na nakapag-durog ng puso ko.

Hindi pa ba sapat yung pinapakita at pinaparamdam ko sa kaniyang mahal ko siya. Hindi pa rin ba niya maramdaman. Alam kong kulang pa 'to pero inaakusahan niya ako sa bagay na hindi ko na nararamdaman.

Yes! Nagkaroon ako ng boyfriend nung high school pero hindi ko naramdaman ang pagmamahal sa kanya.

Kulang pa ba? Alam kong arranged marriage lang 'to pero bago pa man lahat ng 'to nililigawan na niya ako dalawang taon. Mahal ko na siya pero hindi ko maamin.

"You're questioning my love for you, huh? Really, Adam?" Hindi ko napigilang sumigaw. "Oo, alam kong kinasal tayo para isalba yung kumpanya namin pero nagdududa ka sa pagmamahal ko. Hindi mo alam. I've been loving you for a long time also bago pa mangyari yung letseng kasal na yan pero hindi pa rin sapat..." Hindi ko mapigilang hindi umiyak.

"Then tell me, bakit mo kasama yung ex mo? Bakit mo siya kasama?"

Here comes my ex again.

"Ikaw ba yung may ex doon at hindi ka maka move-on. Kailan pa ba yun? Highschool pa 'yon." Sigaw ko sa kanya.

"Pero bakit kayo magkasama?" Kita ko ang sakit at selos sa mga mata niya.

"Bakit kami magkasama? Hindi kami magkasama nagkasalubong lang kami. Naiintindihan mo nagkasalubong lang kami." Naiiyak na sabi ko.

Nakikita ko ang guilt sa kanya.

"I'm sorry-." Hindi ko na siya pinatapos at tinalikuran ko na siya. Ramdam kong hinahabol niya ako.

So, he really doubts my love for him, huh? I know na kinasal lang kami para ma save yung kumpanya namin pero mahal ko na siya bago pa mangyari 'yon. Ang sakit lang sa part ko na sa isang maliit na bagay pinagdudahan niya ang pagmamahal ko sa kanya.

Sa loob ng isang taon namin bilang mag asawa, naging mabuti akong asawa.

"Bella." I heard him shout. "WIFEEE." Tumigil ako sa paglakad at hinarap siya.

"What?! Ano na naman yung hinala mo sakin, huh?"

Hindi ako galit sa kanya. Nagtatampo lang ako, alam kong seloso siya pero sobra 'to.

Lumapit siya sa akin at niyakap ako. Naramdaman ko ding hinalikan niya ang buhok ko.

"Sorry na, wife. Hmm..." Sabi niya ng may pa-halik sa pisngi.

Nanatili lang akong nakatayo.

"Ano gusto mong gawin ko para mapatawad mo na ako, wife? " Tanong niya sa akin.

"Let go of me at pupuntahan ko si Aria." Bumitaw naman siya agad.

"Ok po, wife.Gusto mo ihatid na kita?"

"No, I can manage."

"Ok, wife. I love you."

Umalis ako sa condo namin at pumunta kay Aria. We talk for more than an hour.

Nag drive ako at balak ko na umuwi baka nagaalala na si Adam. Hindi ko alam bakit ako kinakabahan sa puntong ito, feeling ko may hindi magandang mangyayari dahil hindi ako mapakali.

May nakita akong papalikong truck na pagewang-gewang ay dali kong iniliko ang kotse ko, ngunit huli na ang lahat...

Nakita ko ang lalaking tanging minahal ko. Nagtama ang tingin namin at nakita ko sa mata niya ang takot, sakit, galit, at lungkot.

I mouthed. Ang salitang matagal na niyang gustong marinig.

'I love you...and I always will'