Memories To Keep

Chapter 21

Chapter 21

Isang linggo...isang linggo na lang ikakasal na ako kay Adam. Masaya pero may takot.

"Daddy, are you okay?" I asked dad. Aalis sila pagkatapos namin ikasal. Simpleng kasal muna ang magaganap.

"Of course,baby. Baka daddy mo 'to." Sabi niya.

"Dad, tell me the truth okay?" Mahinahong sabi ko.

"Medyo sumasakit lang ang ulo." Sabi niya. "Don't worry too much kaya ko 'to."

Hindi ko pa rin maiwasang mag alala sa lagay niya.

"Good morning tito." Narinig kong bati ni Adam. He's going to pick me up. May pasok ako ngayon.

Nag usap sila sandali bago kami umalis ni Adam.

"Let's go?" Tumango ako. Hinawakan niya ang kamay ko. Sinusuotan niya ako ng helmet ng... "Ang ganda-ganda talaga ng asawa ko." Sabi niya. Namula naman kaagad ako.

"Parang sira, Adam." Tinulungan niya akong sumakay sa motor niya. Yumakap lang ako sa kanya.

"Kapit ka, wife. Ayoko pa ma-byudo." Hinampas ko ang balikat niya. He's been calling me wife since our first month. Magiging asawa naman din daw niya ako.

Naglalakad kami papasok ng school. Hinatid niya ako hanggang sa room.

"I'll wait for you sa garden, hmm... Good luck on your class, wife." Sabi niya at hinalikan ang noo ko bago umalis.

Adam is really sweet. Aside from being sweet he's clingy and I love it.

Natapos yung dalawa kong minor class kaya after non dumiretso na ako sa garden. Nakita ko siyang dala ang laptop niya at nakaupo sa isang bench.

"You know, you can go to your office. Hindi dito mo yan inaasikaso." Sabi ko. Nagulat naman siya.

"Wife!" Sabi niya na parang bata. Agad niyang sinara ang laptop na parang hindi trabaho ang ginagawa. "Ang asawa ko nandito na." Sabi niya at niyakap ako. "I miss you."

"Parang 2 hours lang tayong di nagkita." Sabi ko.

"Too long." Sabi niya ng nakanguso kaya natawa ako. "Let's kiss, wife." Sabi niya at hinalikan ako. I thought it's just a simple kiss pero pinalalim niya.

Hindi pa nagtatagal ang halikan namin ng biglang...

"Bella, what's the meaning of this?!"

Nagulat ako ng marinig ko ang boses ni Aria kaya itinulak ko si Adam. Siguradong magtatampo 'to. She didn't keep a secret from me but....

"Ano titingnan mo nalang ba ako Bella? Sino siya? At bakit kayo naghahalikan?" She asked me. Nag uumpisa na siya.

Huminga ako ng malalim. Bakit kapag kay Aria kinakabahan ako.

"Siya si uhm... His uhmm Adamson, m-my...my boyfriend-." She cut me off. Napaka naman eh.

"Ano boyfriend? Kailan pa? Bakit hindi mo sinasabi sa akin ha? You've been a bad best friend." Pasinghal niyang sambit sa akin.

"I'm sorry. I was about to tell you pero hindi ko alam kailan. And we've been together for 3 months na hehe. Sorry bal, love you." Pina lambing ko ang boses ko dahil alam kong bumibigay siya sa kalambingan ko.

"I'm not angry, just a bit disappointed. Sinabi ko sa'yo nung may nanliligaw sa akin, pero iyan di ko nga alam kung niligawan ka niyan. Sinabi ko agad sa iyo nung nagka boyfriend na ako, pero umabot kayo ng 3 months na hindi mo sinasabi sa akin." Sabi niya ng may halong pagtatampo. "Alam kong hindi ako naging okay this past few months, pero bestfriend mo ako. Alam mong may oras ako sa iyo palagi. Hindi naman ako tutol sa desisyon mo as long as you're happy and as long as he's a good guy. "

"A-aria.." mahina kong usal. Sobrang nagi-guilty ako.

"No, it's okay don't mind me. Nagtatampo lang ako, kasi after ng more than a decade of being friends of you… parang hindi mo pa rin ako napagkakatiwalaan. Alam kong may mga bagay kang hindi sinasabi sa akin, may mga bagay na hindi pa ko alam tungkol sa 'yo pero hinayaan ko. Privacy mo 'yon and if you trust me at all magsasabi ka ng problema mo sa akin. Kahit hindi ako magtanong dapat kusa kang lalapit sa akin. After a more than a decade of being bestfriend, you still didn't trust me at all. " After she said that, she left me. Mukha nga na nagtatampo.

Pagka-alis niya ay umiyak ako. She's like more than a sister to me. I didn't tell her my problems since ayoko na dagdagan pa yung mga paghihirap niya. I've been so secretive.

I'm sorry, Aria...

Niyakap ako ni Adam. "Shh... Everything will be okay? Hmm? Hindi ka matitiis nun." Sabi niya. Nginitian ko siya.

Lunch. Hinintay ko talaga siya sa labas ng cafeteria kasama si Adam. Mukhang hindi niya ako napansin dahil dire-diretso ang lakad niya.

Hinintay ko siyang matapos bumili ng pagkain niya bago ko siya lapitan.

Nag umpisa siyang kumain. When I sat beside her at mukhang nagulat pa siya... niyakap ko siya ng mahigpit at umiyak.

"Hey! Why are you crying? Did that Adamson hurt you? Huh? Tell me." She hugged me back and started caressing my back.

"No, he didn't hurt me. I just feeling guilty because I didn't told it to you early. Kung hindi mo pa kami nahuli hindi mo malalaman. I'm really really sorry but what you said kanina.. it's not true that I didn't trust you at all? No, I really really trust you. May mga problems akong hindi sinasabi sa'yo because i don't want to stress you out. I treated you as my sister. So ayokong mag alala ka." I am still crying and she cry too.

"Pero best friend mo ako, you can share it to me. I'm not like a stranger to you. And, I love you. I just don't want you hurt and i hope that Adamson, don't hurt you." She started caressing my cheeks. Lalo akong napaiyak sa ginagawa niya.

" I love you too, Aria" I hugged her tighter.

"Diba nga best friend forever" siya ang nag umpisa.

"To infinity and beyond" dinugtungan ko.

"Till death do us part." Sabay namin na sabi.

Nakasanayan na talaga namin yan.

Nag lunch kami ng sabay. Tawanan. Kwentuhan. Iyakan.

I told her what I'm hiding. My problems. She told me she wants to help me but she can't.

"So, how's tito?" She asked me.

"He'll have an operation next next week. It's sad, I can't go with them."

"Remember... I'm always here, hmm.."

Her presence is more than enough.

Dumating si Adam. She started interrogate him.

"So, uhmm… Mr what?" She asked.

"Adamson Venturina from Business Management." He said casually.

" So did you court my best friend? For how long?" Nakataas ang kilay na tanong niya kay Adam.

"Yes, I courted her. I courted her for almost 2 years." He said while smiling at me. He's really proud.

Halatang nagulat si Aria at mamangha at the same time.

"What 2 years? That long?" Hindi makapaniwala na tanong niya.

"Yes and she's worth waiting for." He holds my hand.

I can see in his eyes. He's really serious on me.

Nagpaalam na din siya kasi may class pa siya.

"I'm going, Bella. Take care. And you Adamson take care of my bestfriend. I you hurt her, I'll kill you." She glared at him. She kissed me on my cheeks bago umalis.

" Your best friend,wife. She's like she's going to kill me when she asked me her questions. Hinding hindi kita lolokohin o iiwan mahal ko. Ikaw lang sapat na."

"Ikaw talaga. Ikaw lang din sapat na." Sabi ko. "Kain na tayo?" Tanong ko.

"Wait me here. I'll order for us." Sabi niya bago nagpunta sa counter.

Adam... kung alam mo lang. Higit na higit ka pa sa sapat.