"gitmene izin vermiyorum" gülmeye başladım "sen gerçekten şaka yapıyorsun değil mi?"diye sordum "her dediğimi dinliyormuş gibi-" "git diyorsun gidiyorum,ne istiyorsun anlamıyorum?" "gitmiyorsun çünkü daha iyileşmedin,git derken onu kastetmedim" "neyi kast ettin tam olarak?" "gerçekten gidicek misin diye yaptım sadece" "benimle oyun oynadın yani?" gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı "niye bu kadar uzatıyorsun,geç içeri"
o sırada Begüm geldi
"Alaca,bana valizimi toplamamda yardım eder misin? baya dağıtmışım da" "ederim tabiki"dedim ve Arhan'ın omzuna çarparak içeri girdim ve Begüm'ün peşinden odasına gittim valizin içi gerçekten çok karışıktı "ne zaman gidiceksin?" "12'de kalkıyor uçak" kafamı salladım ve valizi yatağa koydum kıyafetlerin hepsini çıkartıp kenara koydum ve tek tek hepsini katlamaya başladık ben tek elle yapmaya çalışıyordum bi yüzden biraz yavaştım "seni çok özleyeceğim"dedi katlandığı tişörtü valize yerleştirirken "bende seni, artık görüntülü konuşmaya devam"dedim "maalesef" "seninle de vakit geçiremedik" "bir dahakine geçiririz" o valize eşyalarını koyarken dikkatimi bir şey çekti yüzük parmağında nişan yüzüğü vardı hemen elini tuttum ve dikkatlice baktım evet evet nişan yüzüğüydü bu "bu ne?"diye sordum "annemin babamla nişan yüzüğüymüş,çok güzel değil mi?" "evet,çok güzelmiş" kıyafetler tamamen bittikten sonra, Begüm duşa giriceği için odadan çıktım Arhan'ın oturma odasında olduğunu görünce onu görmek istemediğim için yatak odasına girip kapıyı kapattım ve yatağa uzandım madem burada kalmamı istiyordu bari kıyafetlerimi getirsin! Begüm'de gidiyor birinin yardımı olmadan nasıl giyineceksin? dün giyindiğim gibi. ama dün yaranı kanatmıştın. kapının açılmasıyla düşüncelerimden koptum "Afra'ya söyledim,evinden kıyafetlerini alacak" "Afra kim ve benim evime nasıl giriyor?" "Afra benim korumalarımdan bir tanesi-" "bir dakika bir dakika, koruman nasıl bir kadın?" "cümlemi tamamlayabilseydim keşke" "tamamla" "korumalarımdan bir tanesinin nişanlısı" "heeee bende koruman sandım" "yani aslında Afra asker ve 'korumam ol' desem şüphe etmeden gelir ve olur" "ne güzel peki benim evime nasıl giriyor?" "evinin anahtarıyla?" "evimin anahtarını nereden buldunuz?" "çantandan?" "sen benim çantama ne hakla dokunuyorsun?" "anahtarın lazımdı ve aldım bu kadar" "belki özel bir şey-" "sen yaralandığında bütün eşyaların yere saçılmıştı zaten onları toplayan da bendim" "çantamda neler olduğunu unuttum, kötü bir şey var mıydı acaba?" "cüzdan,ev anahtarı,ruj,toka falan vardı" "Gecem'in resmi yok muydu?"diye sordum panikle "vardı" "koydun değil mi çantama?" "koydum"
o fotoğraf benim için önemliydi ve tek bir tane vardı o fotoğraftan
"benim anlamadığım bir şey var"dedi "ne var?" "niye anahtarlığında ayı takılı"diye sordu gülerek "baktıkça seni hatırlamak için"dedim sahte bir tebessümle "unutuyor musun ki?"dedi bakışları dudaklarıma kayarken "niye unutmayayım?" "istesende unutamazsın" "senin hayallerine hayran kaldım ama ben sen değilim kolayca unuturum" "ha ben unutmadım yani?" "gözlerin öyle söylüyor"dedim ve omzuna çarparak odadan çıktım "hemen iyuleş diye yumurta yaptum"dedi Emine teyze "ellerine sağlık"dedim ve masaya oturdum "afiyet olsun" tamam yumurta şu hayatta en nefret ettiğim şey olabilirdi ama Emine teyze benim için yapmıştı sonuçta yumurta bana,ben yumurtaya bakarken arkadan bir gülme sesi duydum Arhan salağı gülüyordu "komik mi?" "çok" yumurtadan nefret ettiğimi biliyordu "yesene"dedi sırıtırken "sen demesen yemicektim zaten"
haşlanmış yumurtayı ağzıma attım
o sırada telefonum çaldı, Çağla arıyordu "efendim?" "Alaca, günaydın bugün seçtiğimiz modeller gelicek" "tamam geliyorum" "geçmiş olsun bu arada,daha iyisin herhalde" "evet daha iyiyim,orada görüşürüz" "görüşürüz"
aramayı kapattım ve masadan kalktım
"benim çok acil şirkete geçmem gerekiyor"dedim "gidemezsin tabiki hâlâ daha iyileşmedi yaran" "sana sormadım,gidicem zaten" mutfaktan çıktım ve yatak odasına girdim tek bir problem vardı, kıyafetim yoktu tekrar mutfağa girdim "kıyafetlerim ne zaman gelir?" "gelir birazdan"dedi Arhan
kıyafetlerim gelene kadar çayımı bitirdim kapı çalınca hemen açtım kapıyı açtığımda karşımda esmer oldukça güzel bir kız vardı benim yaşlarımda olmalıydı elinden valizi aldım "çok teşekkür ederim,zahmet oldu" "ne zahmeti, geçmiş olsun bu arada" "teşekkür ederim" Arhan gelince hızlıca odaya girdim ve valizi açtım bunları tek elle yapmak gerçekten zordu keşke zamanında diğer elimin kıymetini bilseydim
valizden bir elbise birde ceket çıkardım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ceket sayesinde kolumdaki sargı görünmüyordu giyindikten sonra odadan çıktım "nereye böyle güzel bayan?"dedi Begüm "şirkete"dedim dudak büzerek güldü ve sarıldı "yazın tekrar gelicem" yanağından öptüm "her gün konuşuyoruz bak görüntülü,tamam mı?"dedim "tamam tamam" ondan ayrıldım ve öpücük atıp evden çıktım hâlâ arabam yoktu! "Alaca hanım,bir yere mi gidiceksiniz?"diye sordu Okan "evet,şirkete gidicem" arabanın kapısını geçmem için açtı,arabaya binince kapıyı kapattı ve kendi de bindi ... şirkete gelince arabadan indim ve büyük binaya gördüm "günaydın Alaca hanım" "günaydın" asansöre binip tuşa tıkladım asansör durunca indim ve koridorun sonundaki kapıyı açtım bütün modeller bir sandalyelerde yan yana oturuyorlardı ve Gamze hanım onlarla konuşuyordu,beni fark edince gülümsedi "hoşgeldin Alaca" "hoşbulduk" modellerin arasında tanıdık bir yüz görmüştüm Vera Demirkan babası eskiden Türkiye'nin en ünlü modellerinden biriydi ve Vera bu sayede çok fazla tanınıyordu hemen hemen her gün hakkında haberler çıkıyordu "herkese merhaba,Alaca Karayel ben, hepinizden tek tek isminizi,soy isminizi,yaşınızı ve modelliğe neden başladığınızı istiyorum"dedim
herkes kendini tanıttıktan sonra sıra Vera'ya geldi "Vera Demirkan,20 yaşındayım ve modelliği küçüklüğümden beri istiyorum ayrıca babamda gençliğinde modellik yaptığı için bende onun izinden gitmek istedim"dedi gülerek "daha önce başka bir yerle çalışmış mıydın?" "hayır,ilk defa sizinle çalışacağım en çok sizi istemiştim sizden de teklif gelince hemen kabul ettim" gülümsedim "hayırlı olsun o zaman" "umarım" "Gamze hanım ölçülerinizi alıcak hepinizin, şimdiden hayırlı olsun ileride iyi iş çıkaracağınıza eminim"dedim ve odadan çıkıp kendi odama girdim fakat masada bir çiçek demeti görmeyi asla beklemiyordum
