"harbiden ya söylesene Alaca!"dedi Yener "sizene ya ben soruyor muyum size?"dedim haklıydım.
sonunda eve varınca arabadan ilk inen ben oldum hızlıca eve doğru gittim ama anahtar bende olmadığı için kapının önünde onları bekledim Yener gelip kapıyı açınca hızlıca yatak odasına girdim üzemdekileri çıkarttım ve dolabıma bakındım lanet olası pijamalarım neredeydi? hepsini mi giyinmiştim yani? 2 tane düzgün pijaman var diğerleri gecelik Alaca "neyse yapıcak bir şey yok" dedim ve geceliklerime göz gezdirdim lila olanı üzerime giyindim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
kilom yaşıma göre zayıftı fakat düzenli olarak spor yaptığım için biçimliydi. giydiklerimi güzel taşırdım,hatta keşke tasarımcı yerine model olsaydım diyorum bazen kendime... ama bazen de küçük Alaca'nın ne kadar tasarımcı olmak istediği geliyor aklıma...
sonunda aynanın başından ayrılıp odadan çıktım ve artık benim kaldığım odaya girdim direkt yatağa yattım ve bir süre sonra uyuyakaldım
sabah içeriden gelen konuşma sesleri ile uyandım yatakta bir beş dakika kadar oyalandıktan sonra sonunda yataktan kalkabildim ve gidip elimi yüzümü yıkadım uykum tabiki de hâlâ açılmamıştı gözüm yarı açık yarı kapalı bir şekilde odadan çıktım "adam o kadar iyi korunuyor ki haftalardır aramamıza rağmen bulamıyoruz evini"dedi Yener "Yener ne yap ne et bu o evi,gerekirse Erim'i ara" "Erim hiçbir şeyi karşılıksız yapmaz, biliyorsun" "neyse karşılığı veririz yeter ki o evi bulsun" "konuşurum o zaman bir ara"
Arhan beni fark edince önce üzerimi süzdü o üzerimi süzünce üzerimde ne var diye baktım harika! onun fantezisi olan lila renkli geceliğimle karşısına çıkmıştım HANİ BEN BÜTÜN LİLA KIYAFETLERİMİ ÇÖPE ATMIŞTIM BU NEREDEN ÇIKTI? o kadar geceliğin varken bunu seçen sendin Alaca derin bir nefes aldım "günaydın ex yengem"dedi Yener "şunu demeyi ne zaman kesiceksin Yener?"dedim "gerçekten yengem olana kadar" "hay Allah'ım Yarabbim"dedim "Yener sen niye buradasın hâlâ?"dedi Arhan "nerede olmam gerekiyordu?" "git Erim ile konuş" "bir kahvaltı falan yapsaydım bari" "yapsaydın Yener" "niye kovuyorsun ya yesin bir şeyler gider sonra"dedim "ya ben sana kurbane kurbane!"dedi Yener ve bana sıkıca sarıldı "buldu tabi beleş yemek her gün bizde amına koyayım"dedi Arhan "öyle olsun Arhan,ben o kadar senin için üzüleyim kaza yaptın diye, nankör işte" gülmeye başladım "görüyorsun değil mi Alaca? bak sen şahitsin nasıl üzgündüm o gün" "evet evet"dedim "neyse ya bir daha da gelm-"derken ayağı kedim Zeytin'e takıldı ve yere düştü "ya Yener dikkat etsene biraz!"diye bağırdım ve kedimi kucağıma aldım "oyy canım kızım benim bir yerine bir şey oldu mu?" aklıma Gecem gelince yüzüm düştü ve kediyi yere bıraktım "hadu kahvalti hazur!"diye seslendi Emine teyze
birlikte mutfağa girdik ve yerlerimize geçtik "nasilsun oğlum iyi misun?" "daha iyiyim" "bak sana vitamin olsun diye yumurta yaptum" yumurtanın kokusu burnuma geldiği gibi yüzümü buruşturdum "nasıl yiyebiliyorsunuz şunu anlamıyorum"dedim "bak böyle"diyip yumurtayı ağzına attı Yener biraz daha Yener'i izlersem kusacaktım "her neyse hazır herkes buradayken söyleyeyim"dedim "aha 2.çocuk geliyo!"dedi Yener "Yener? nasıl bildin?"dedim ciddi ciddi "ne? lan ben şaka yapmıştım! siz ne ara..." "hayır"dedi Arhan ve bana döndü "ay şaka yaptım amma abarttınız sizde"dedim "yüreğume indu vallahi!"dedi Emine teyze "ohhh tamam tekrar 9 ay Alaca'nın hamileliğini hiçbirimiz çekemezdik" "siz niye çekiyorsunuz canım babası çeker zaten"dedim "yazık değil mi bu adama"dedi Yener Arhan'ı göstererek kaşlarımı çattım "Yener biz boşandık"dedi Arhan "olabilir boşandınız diye çocuğunuz olmayacak mı?" "ya of neyse konu çok dağıldı konumuza gelelim"dedim "çabuk söyle merak ettim"dedi Yener "ben bugün kendi evime geçicem"dedim Yener gülmeye başladı "ne gülüyorsun ya" "Alaca'cım en son kendi evindeyken vurulmuştun da"dedi "evinin adresini biliyorlar,gidemezsin"dedi Arhan "ben kendimi koruyabilirim" "tabi tabi buna inancımız tam"dedi Yener "istesen de bu evden çıkamazsın,bunu sende biliyorsun"dedi Arhan "yoo öyle bir çıkarım ki..." "hadi çık o zaman"dedi Arhan ve yemeğine devam etti "çıkarım zaten"dedim ama Arhan izin vermeden bu evden çıkmam imkansızdı "bak izle nasıl çıkıyorum"dedim "sen önce bir o üstünü değiştir"dedi Arhan "değiştirmiyorum"sonuna kadar damarına basmaya devam edicektim ve evden çıkmam iyice imkansız olacaktı "of tamam değiştiriyorum"dedim ve mutfaktan çıktım o demese de üzerimi değiştirecektim zaten gecelikle dışarı çıkacak halim yoktu ya
yatak odasına girince üzerimdeki geceliği çıkarttım ve rahat bir şeyler giyindim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
valizimi alıp içine eşyalarımı doldurdum,zaten fazla eşyam yoktu son kalan kıyafetleri de koyarken odanın kapısı açıldı adım seslerinden ve gelen erkeksi kokudan anlamıştım Arhan'ın geldiğini ama arkamı dönüp de ona bakmadım ve eşyalarımı koymaya devam ettim tam dolaptan son elbiseyi alıcakken kolumu tuttu arkamdaydı ve nefesini hissediyordum "ben istemediğim sürece bu evden çıkamazsın Alaca" "çıkıcam ama"dedim inatla "hiçbir yere gitmiyorsun"dedi "bu evde seninle birlikte yaşamak istemiyorum"dedim "ama zorundasın" "değilim" "neden sana dur dediğimde durmuyorsun"elleri saçlarıma değdi "neden hiçbir zaman sözümü dinlemiyorsun" konuş Alaca karşı çık! "zamanı gelicek bu evden 'evimiz' diye bahsedeceksin"dedi kalbim hızlı hızlı atmaya başladı "b... böyle bir şey olmayacak"dedim ve ger çekilip ona döndüm "şimdi izin verirsen eşyalarımı toplayıp bu evden gidicem" dilini damağına vurdu ve kafasını iki yana salladı "tam kurtuldum diyorum yine karşıma çıkıyorsun! ne zaman kurtulacağım senden!"diye isyan ettim "hiçbir zaman"dedi derin bir nefes aldım "sen benim kaderimsin bende senin,ama sen bunu anlamak istemiyorsun" "böyle bir şey yok sende bunu anlamak istemiyorsun" kafasını iki yana salladı "Allah'ım sen bana sabır ver"dedim ve elimdeki elbiseyi valize koyup fermuarını çektim "hâlâ daha devam ediyorsun ya birde"dedi "birazdan evden çıktığımda yüzündeki ifadeyi görmek için sabırsızlanıyorum" "bende sen evden çıkamayınca ki yüz ifadeni görmek için sabırsızlanıyorum"dedi valizimi alıp odadan çıktım Yener beni görünce gülmeye başladı "valizle evin içini mi turluyorsun Alaca'cım çünkü o valizle anca bunu yapabilirsin" "polisi ararım ve beni alıkoyduğunuzu söylerim"dedim Yener elini cebine attı ve bir kart gösterdi kartta polis olduğu yazıyordu tamam biraz göt olmuş olabilirim "sizinle daha fazla uğraşamicam"kapıyı açtım daha doğrusu açamadım çünkü kapı açılmıyordu
