Oyun

9. Bölüm

Parmaklarımdaki çikolataları yaladıktan sonra ellerimi yıkadım. Bir yandan müziğe uygun şekilde sallanıyor, nakarata eşlik ediyordum. Olivia hemen arkamda kalan tezgahta dağıttıklarımı topluyordu, benim mırıltılarıma gülümsüyordu. King çalışırken ben genellikle odamdan çıkmazdım, Olivia saat başı yaşayıp yaşamadığımı kontrol ederdi ama bugün beni mutfakta görmesi onu hem şaşırtmış hem de mutlu etmişti. Ayrıca telefondan açtığım şarkılara sürekli göz deviriyor olması beni eğlendiriyordu.

Olivia benden ilk bir hafta uzak durmuştu lakin şimdi evde somurtan birisini gördükçe yüzü asılan bir kadın olduğunu anlamıştım. Benim kendi kendime yarattığım dertli hayal dünyam onu da karamsarlaştırıyordu. Mutlu bir kadın değildi ama hayattan nefret ettiğini de söyleyemezdim. Emin olduğum tek şey villadan dışarı ölse bile adım atmayacağıydı ve Bay King ona ne söylerse söylesin yapacağıydı.

Oyalanmak için yaptığım çikolatalı kekin üzerine çilek yerleştirirken şarkı söylemeyi kestim ve Olivia'ya bağırdım. "İşte bu pastayı İtalyan çikolatalarıyla yapamazsın. Ucuz oldukça güzelleşiyor." dedim ağzıma bir çileği atarak. Marketten sipariş vermiştim, Olivia bana almam gerekenleri gösterdiği halde en dandik markaları istemiştim çünkü evde de bunları kullanırdım ve tadı düşündüklerinden de güzel oluyordu.

Olivia'nın yerleştirdiği tabak çanak sesleri kesilince mutfakta sadece benim mırıltım kaldı. Fazla sessiz olduğunu düşündüm, belki de çevreyi fazla dağıttığım için bana sinirle bakıyordu. Sırıtarak arkamı döndüm ama lavabonun başında değildi, kapıya bakıyordu.

Hızlıca kapı tarafına baktığımda King'in kollarını birbirine dolamış bir şekilde eşiğe yaslandığını gördüm. Onu gördüğüm an zihnimdeki müzik kendisini susturdu ve yüzüm düştü. Tepesinde tik tak yapan saate gözlerim kaydı, henüz öğlen üçtü.

Gözleri aşağıdan yukarıya üzerimdeki kıyafette gezindi, her zamanki gibi eşofmanlaydım ve o da kravatını gevşetmiş bir haldeydi. Dünden beri onu görmemiştim. Akşama doğru çıktıktan sonra gece eve gelmemişti, sabah da yoktu.

"Senin burada ne işin var?" dediğimde eşiğe yaslanmayı kesti. Müziği hızlıca durdurdum.

Olivia da onu mutfakta gördüğüne en az benim kadar şaşırdığı için biraz geç de olsa "Hoş geldiniz Bay King." diyebildi. Kısık gözlerimi bir an ona değdirdim.

King eşikten içeriye girdiğinde Olivia bulaşıkları yerleştirmeye geri döndü. King tepemde durdu, yaptığım pastaya baktı ve sonra göz kapattıran tüylü kazağımı inceledi. "Gelmeden önce sana haber mi vermeliyim?" dedi iğneleyici biçimde.

"Bu saatte gelmezsin, o yüzden dedim." Omuz silktim ve kalan iki çileği pastanın üzerine yerleştirdim.

Yaklaşımımı çözmek istiyormuş gibi inceledi, ne düşüneceğini bilemedi. Dün akşam evden çıkmadan önce ağzımdan çıkanlar daha önce duymadığına emin olduğum yaratıcı hakaretlerdi, şimdi ise şarkı söyleyerek pasta yapıyor olmamı garipsemişti.

İç geçirdi ve bana laf yetiştirmedi. "Montunu al." dedi mutfaktan çıkmak için arkasını dönerken.

Elimdeki çikolata üstüme bulaşmasın diye parmaklarım havada bir şekilde başımı eğdim. "Niye?"

Eşikte durdu, onun sesinin tonu Olivia'yı da etkilemişti. Elinde tabakla durmuş bir şekilde bizi izliyordu. King patiklerime baktı. "Seni dışarı çıkarıyorum." dediğinde beni vuracağını söylemiş gibi tepki verdim. "Bunu istemiyor muydun?"

"Ciddi misin?"

"Beş dakikaya kapıda ol Laura."

O gitti, biz kıpırdamadık. Ortadaki koca tezgahın diğer tarafından yavaş yavaş Olivia'ya döndüm, şaşkın bakışlarıyla buluştum. Omuzlarını bilmiyorum der gibi kaldırdı ve arkasını dönüp işine devam etti.