ေဆာင္းဟြန္းနဲ႔ ဂ်ိတ္ခ္ ႏွစ္ေယာက္သား Class 1 ေရွ႕သို႔ေရာက္ေရာက္ခ်င္း လွည့္ၾကည့္လာၾကေသာ အတန္းထဲမွလူမ်ားအားလုံးေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံး အခန္းထဲေတာင္ေျခမခ်ရေသးခင္ တန႔္သြားၾကသည္။
ထို႔ေနာက္ အတန္းေခါင္းေဆာင္ ေဂ်ာင္၀န္း ေဆာႏူႏွင့္ class 1တစ္ခန္းလုံးက ေနရာမွထကာ သူတို႔ေရွ႕တိုးကာအနားကပ္လာသည္မို႔
ေဆာင္းဟြန္းက ေရွ႕က လူအုပ္ႀကီးေၾကာင့္ ေၾကာင္အစြာနဲ႔ မိမိ လက္ေမာင္းမ်ားထဲ သိုင္းဖက္ထားသည့္ ဂ်ိတ္ခ္ကိုမိမိရင္ခြင္ထဲေရာက္သည္အထိ တင္းၾကပ္စြာဖက္ရင္း အနားသို႔ပိုတိုးကပ္ထားလိုက္သည္။
ထိုသည္မွာ ေဆာင္းဟြန္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က သူ႔ဘာသာေတာင္မသိလိုက္ခင္ ဘယ္အေျခေနမွာမဆို ဂ်ိတ္ခ္ကိုကာကြယ္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္သည္
ဂ်ိတ္ခ္က သူ႔ကိုအတင္းကပ္လာဖက္ေနေသာ ေဆာင္းဟြန္းႏွင့္ အေရွ႕က လူအမ်ားႀကီးေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္ကာ ေဆာင္းဟြန္း နံၾကားေနရာကို တံေတာင္ဆစ္ျဖင့္ တြန္းထိုးလိုက္တာေၾကာင့္ *အ ဆိုၿပီးအသံေတာင္ထြက္သြားသည္
နာသြားမွ သူ႔ကိုအတင္းဖက္ထားသည္အား လႊတ္ေပးလိုက္သည့္
ေဆာင္းဟြန္းလက္က လြတ္မွ အေရွ႕က လူေတြထံေအးစက္စက္ၾကည့္လိုက္သည္။ထိုစဥ္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကို ေၾကာင္ၿပီးရပ္ၾကည့္ေနၾကသည့္ လူမ်ားၾကားမွ ႐ုတ္တရက္ေျပးထြက္ကာ ဂ်ိတ္ခ္လက္ေမာင္းကို လာဖက္သည္က ေဆာႏူ။
ေဆာႏူ : " ဂ်ိတ္ခုေဟ်ာင္း~~~!"
ဂ်ိတ္ခ္ : (─.─||)
ေဆာႏူက vocal power ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ နားနား ကပ္ကာ ေအာ္ေခၚလာတာေၾကာင့္ ဂ်ိတ္ခ္ ခမ်ာေခါင္းေတာင္ ေဘးကိုနည္းနည္းေစာင္းလိုက္ရသည္
ေဆာႏူ :" ဂ်ိတ္ခုေဟ်ာင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ကူညီေပးတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အဲ့ဒီေနရာမွာ ေဟ်ာင္းသာမရွိခဲ့ရင္ ကြၽန္ေတာ္
တစ္ေယာက္တည္းသာဆို ဘာမွျပန္လုပ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပဲ
ငိုေန႐ုံပဲတတ္ႏိုင္ခဲ့မွာ"
YOU ARE READING
𝖶𝖺𝗋𝗆𝗅𝗒 𝖶𝖾𝗅𝖼𝗈𝗆𝖾 𝗍𝗈 '𝙋𝙖𝙧𝙠𝙎𝙞𝙢'𝖢𝖺𝖿é [𝗝𝗮𝗸𝗲𝗛𝗼𝗼𝗻]
Fanfictionဆိုင်ပိုင်ရှင်လေးနှစ်ယောက်ရဲ့ အချစ်တွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့ 'ParkSim Cafe'မှကြိုဆိုပါ၏☕