Lütfen rüyalarımda biraz daha kalamaz mısın?
-EUPHORİA-
Kendimi yerde bulmamla ne olduğunu anlayamadım kafamı kaldırdım ve karşılaştığım siyah soğuk bakışlarla ne uğramdığımı şaşırdım. O biraz önce beni sıradan mı itmişti , başladık yine insanların kendini üsten görmelerine, çocuğun adını bilmesem de bakışlarından hiç hoşlanmamıştım bir insan tanımadığı birine neden bu kadar kaba olurdu ki. Hocanın sesiyle bakışlarımı çocuklardan çektim.
"Eun, Mi Cha'nın yanına otur şimdilik yer konusunda sonra konuşuyoruz."
Hoca neden o çocuğunu azarlamadığını az buçuk tahmin ettim kesin ailesi herkes tarafından tanınıyordu başka bir yolu olamaz. Çocuğa karşı kötü bakışlarımı atarak yan taraftaki cam kenarı son arka sıraya geçtim. Mi Cha denilen kız güler yüzle beni kabul etti yanına . Sıraya oturduğumda dahi o çocuğun bakışlarının üzerimde olduğunu fark ettim yan tarafıma bakarken göz teması kurdum eğer o bakıyorsa benim bakmamda da sıkıntı olmaması gerekir, gözlerini çekmeyince artık ben çekmek zorunda kaldım umarım bu çocuk bana bulaşmaz bir daha okul değiştirmek istemiyorum sonumun o şirketin oluşmasını asla istemiyordum.
Bu ders hala ne kadar sürecek sıkıntıdan artık etrafa bakarken onun bakışlarının hala bende olduğunu fark ettim, nefret dolu bakışlarını gördüm kendimi zorlayarak ve oflayarak geri önüme döndüm aynı anda zil çaldı hoca çıkmadan önce bana "Eun, benimle beraber gel sana doldurması gereken formlar vermem lazım geçen haftalarda dağıttım ancak sen yoktun bir sorun mu oldu okula geç geldin?"
"Hayır hocam." diyebildim sadece. Şaşırmıştım bir hocanın böyle bir samimi şekilde ders dışında soru sormasına . Hocayla birlikte öğretmen odasına girdik bir kaç tane formları elime tutuşturdu tam gidecektim ki "Eun, burada doldurabilirsin şuan sınıf seslidir, yaz ve bana ver sisteme şimdi girmem lazım."
Formda her zamanki aile soruları ve öğrenci ait bilgiler son olarak ilerideki meslek seçiminde dansçı olmak istediğimi yazıp kağıdı hocaya verdim ve hocaya verdiğim herhangi bir bilgi yanlışlığı için sistem girişine kadar yan taraftaki sandalyede hocanın bitirmesini bekliyordum.
"Eun, burada dansçı olmak istediğini yazmışsın açıkcası biraz şaşırdım." kaşlarım direkt çatladı ne yani dansçı olmak istemem neden bu kadar şaşırtıyor ki.
"Buradaki öğrenciler genellikle mimar, doktor, avukat yazarlar" yine aynı meslekler insanların gözlerinin para bürümesi beni pek ilgilendirmiyor artık hocaya nasıl baktıysam telaşlanıp kendini açıklamaya başladı.
"Beni yanlış anlama umarım istediğin yolda ilerleyebilirsin sınıf öğretmeni olarak her zaman yanında oluğumu bilmeni istiyorum." Öyle bir heyecanlandım ki gözümde galaksinin oluştuğuna emindim ilk kez biri hayalim hakkında beni destekledi o kadar garip duygunun içindeydim ki gözlerimin dolduğunu hocanın seslenmesiyle fark ettim.
"Eun, bunu okuldakilere söylemen taraftarında değilim."
Dolu olan gözlerimi kırparak yere bakmaya başladım bir an önce bu konuşmanın bitmesini istiyordum.
"Hocam benimle işiniz bittiyse dışarı çıkabilir miyim ?"
Onaylamasıyla öğretmenler odasından çıkıp lavaboya gittim yüzümü yıkasam iyi olacak gibi. Lavabo da işimin bitmesiyle sınıfa geri döndüm. Daha ilk günden bu kadar yorulduysam diğer günleri düşünemiyordum. Mi Cha'nın dersin matematik olduğunu söyledi ve almam gereken kitaplarını söylemeye başladı iyi bir kıza benziyordu aslında.
Zilin çalmasıyla artık eve gideceğim için mutluydum, tam sınıftan çıkarırken birinin beni durdurması bir oldu arkama dönmemle bu sabah ki çocuğun olduğu fark ettim Şaşkınca ona bakmaya başladım.
"Sen kendini ne zannediyorsun ." diyerek üzerime doğru yürümeye başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KURTAR BENİ -MYG
General Fiction"Ne oldu gerçekleri duymak yoksa seni üzdü mü ucube oysa ki sana daha hiçbir şey söylemedim". Gözlerim dolmaya başladı her şey tekrar olacaktı insanlar tekrar beni eziklemeye başlayacaktın.... *** "Anne sende şirket için evlendin eline ne geçti ki" ...
