Her sabah gözlerimi açmaya, nefes almaya korkuyorum
Arkadaşlarım ve ailem bile uzaklaştı
Zamanla daha da gerginleşiyorum
Kendimden başka kimsem yokmuş gibi hissediyorum
Keşke ben yalnızken her şey yok olsa
Keşke bir mucize olsa ve her şey yok olsa
- SO FAR AWAY -
Dün yoongi nin gitmesiyle yaralarıma krem sürüp uyumaya çalıştım ama bir türlü uyuyamadım aklımda sürekli dolanan düşünceler beni bırakmıyordu diyelim ki ders çalışmak için gelmişti yanında ne defter kitap vardı onları bir kenarı koyalım arkadaşlarıyla neden gelmişti bir şeyler den rahatsız olduğu çok belliydi kahvaltıya indiğimde tekrardan babamı görmemek garibime gitmişti hiç böyle olmamıştı onda da bir iş vardı ama neyse şimdi onu düşünemezdim.
Annemin karşısına oturup kahvaltıma başladım hızlı bir şekilde yiyip vakit kaybetmeden okula gelmiştim sınıfa doğru yürürken karşımdan jimin ve jungkook geliyordu umarım benle konuşmazlar kafamı indirip yeri izleyerek giderken jimin seslendi
"eun bizde tam sınıfa gidiyorduk sende bizimle gelmeye ne dersin değil mi jungkook" ona bakıp kaş göz hareketi yapıyordu görmeyeceğimi zannediyordu galiba onu gördüğümü artık anlayıp bana gülümsemeye başladı onu hiç takmayarak mecburum buna jimin umarım üzülmez di ama sorun şuydu ki karşıdan geliyorlardı bu da sınıftan zaten çıkıp başka yere gideceğini gösteriyordu neden tekrar yönlerini değiştirip sınıfa gitmek istesinler ki.
Arkamdan gelirken aralarında konuşuyorlardı " jungkook-ah ben ne yaptım ki acaba konuşma tarzımı mı beğenmedi ki" jimin in böyle demesi beni çok üzmüştü bende isterdim onunla arkadaş olmak ama bunu yapamazdım bilerek konuşarak da cevap vermiyordum daha kaba olurum diye ama bu onu daha da üzüyor gibiydi
" hayır jimin bunu kafanda kurma lütfen istemeye bilir onu zorlayamayız değil mi istemediğin şeyleri biri sana yaptırsa sen de böyle yapmaz mısın"
"doğru söylüyorsun jungkook-ah" diyip kahkahası duyuluyordu.
Onun gülümsemesini duymak beni de güldürmüştü bu konuda takılıp kalmamıştı jungkook u tanımlaya bildiğim kadarıyla ne kadar aralarında küçük gibi dursa da kocaman bir yüreği vardı olaylara tek taraftan bakmıyordu aklına ne geliyorsa masum bir şekilde dudaklarını bükerek soruyordu küçük bir bebek gibi .
Ben bunları düşünürken sınıfa girdim erken gelmiş gibiyim sınıfta fazla kimse yoktu yoongi ve arkadaşlar, mi cha, birkaç kişi daha vardı çantamı sıraya bırakıp tam oturacaktım ki mi cha sıraya doğru gelip "biraz konuşalım mı " diyerek bana baktı tahmin ediyordum ne konuşacağını ne kadar sakin olsa da gözleri ateş saçıyordu.
"ne için, mi cha "
"sadece konuşmamız gereken birkaç konu var "
"tahminim doğruysa eğer onun için asla gelmem" sakin bir şekilde kitaplarımı çıkarıp sıraya koydum yoonginin bizi izlediğinin farkındaydım
"eun bak ned-"
"sana gelmeyeceğimi söyledim bana dil dökeceğine birkaç soru çözmeye ne dersin"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KURTAR BENİ -MYG
General Fiction"Ne oldu gerçekleri duymak yoksa seni üzdü mü ucube oysa ki sana daha hiçbir şey söylemedim". Gözlerim dolmaya başladı her şey tekrar olacaktı insanlar tekrar beni eziklemeye başlayacaktın.... *** "Anne sende şirket için evlendin eline ne geçti ki" ...
