bazen sana yeterince yaklaşamadığıma dair
bir hisse kapılıyorum
bunu en çok geceleri hissediyorum,
sana en yakın olduğum anda bile.
eğer derinin altında olabilseydim
hiç olmadığımız kadar yakın,
hiç olmadığımız kadar yakın olurduk
- CLOSER-
Arabaya bindiğimizden berridir ikimizde konuşmuyorduk. arada ona baksam da hemen geri önümde dönüyordum. Han nehrine gelmemizle nehrin güzelliğine bakıyordum buraya ikinci defa akşam gelmiştim gözlerimi nehirden alamıyordum yoonginin konuşması ile ona döndüm.
"ben her şey için özür dilerim " özür herhangi bir çözüm değildi ama gözünde o pişmanlık duygusunu görüyordum. pişman ve üzgündü öbürlerinin yanında konuşmak istemiyordu bunun farkındaydım.
"böyle olacağını bilmiyordun değil mi o yüzden sorun değil" böyleydim işte ben bana ne yapılırsa yapılsın karşımdakini sinirim bittiğinde affediyordum bu da benim zayıf yönümdü.
"ben daha önce hiç böyle hissetmemiştim bu duygunun kötü olduğunu düşündüm eun" ne duygusu yoksa o da mı benim gibi düşünüyordu "oluruna bırakalım artık evleneceğiz ve sonsuza kadar mutsuz kalamayız" artık bunu bende kabullenmiştim evlenecek isek ömür boyu mutsuz olamazdık kendimize bir şans vermeliydik.
"haklısın" ne diyeceğimi bilemiyorum " bende bu duygular içinde boğuşuyordum neyin doğru olduğunu kestiremiyordum" gülümsemeye başladı
"bunun basit bir hoşlantı olmasını istemiyorum ikimiz de zamana bırakması en iyisi eun" kafamı sallamıştım doğru söylüyordu artık bazı şeyleri kabullenmiştim ondan hoşlanıyordum sevmek veya sevilmek nasıl bir duygu olduğunu bilmediğim için tedirgin olmuştum biraz da yoonginin tepkisinden korkmuştum.
Nazikçe sordu "sarılabilir miyim" küçük bir çocuk gibi soruyordu nasıl hayır derdim ki ona sarılmak ikimize de iyi gelecekti yaralarımız sarılacaktı buna inanıyordum. Sarıldığında kalbimin yerinden çıkacakmış gibi atması normal değildi onunda böyle hissetmesi beni çok mutlu etmişti aynı zamanda da duygulanmıştım içimde biriktirdiğim göz yaşını onun yanında akıtıyordum.
"bundan sonra sana söz veriyorum eun yanından ayrılmayacağım" saçımı okşayarak konuştu. "hep yanında ben olacağım babanın neler yaptığı umurumda değil tek sen önemlisin benim için" ağlamaktan burnum tıkanmıştı artık, ondan ayrılıp burnumu çektim "çok teşekkür ederim daha önce biri bana dememişti"
"bundan sonra ağlamak yok ben söz işlerini babamla konuşurum birkaç gün okula gelme dinlen okul çıkışı uğrarım yanına tamam mı" kafamı sallamıştım
" evet şimdi eve gidebiliriz" diyip gülmeye başlamıştım oda gülerek yanaklarımı sıkıp benden uzaklaştı arabaya çalıştırdı bende oturduğum yerde yana dönüp onu izlemeye başlamıştım. Bu sadece basit bir hoşlantı olamazdı farkındaydım uykum geliyordu artık gözlerimi kapattım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KURTAR BENİ -MYG
General Fiction"Ne oldu gerçekleri duymak yoksa seni üzdü mü ucube oysa ki sana daha hiçbir şey söylemedim". Gözlerim dolmaya başladı her şey tekrar olacaktı insanlar tekrar beni eziklemeye başlayacaktın.... *** "Anne sende şirket için evlendin eline ne geçti ki" ...
