Bu gizemli ve güçlü çekimleSana kanatlarımıAçmak istiyorum
-BEAUTİFUL-
Ciddi olamazsınız dünya bu kadar küçük olamazdı hele seoul hiç küçük olamazdı karşılaşmamız imkansızken neden hep onunla aynı ortama denk geliyorduk. Onunla, onun ailesiyle ne işimiz olabilirdi ki artık ne kadar ayakta durduysak annemin beni iteklemesiyle masaya doğru yürüdük.
"Hoş geldiniz bay kim"
Yoongi aynı babasına benziyordu sanki adamın yüzünü kesip ona yapıştırmışlar gibiydi adam çok nazik bir şekilde bize selam verip masaya oturduk yoongi nin annesiydi galiba söze başladı.
" Bayan kim, kızınızda pek güzelmiş buradan sizin güzellinizin ona geçtiğini anlıyoruz."
Annemin sahte kahkahaları yükselmeye başlamıştı. Yemeğe ne zaman başlayacaktık çok acıktım, sabah kahvaltısında bile onların yüzünü görmemek için fazla yememiştim öğle yemeği zaten yiyemiyordum ben bunları düşünürken yemekler gelmişti. Onlar iş hakkında konuşuyorlardı ama dinlemediğim için konuya hakim değildim.
"Eun kızım sana bir soru sordular değil mi" dinlemediğimin onlarda farkına vardılar.
" Efendim ne demiştiniz"
"Ailen avukatlık işlerinde çok meraklı olduğunu söylemişlerdi hangi üniversiteye gitmek hedefin"
Ben aileme bunu mu söylemişim bir de avukat olacakmışım yok ya kendi kararlarını neden üstümde uyguluyorlar ki hiçbir zaman saygı duymadılar şu anda gerçekleri söylesem babam ne tepki verirdi her şeyi kırıp döküp üstüme mi gelirdi yoksa aah kızım senin arkadayız mı derdi.... Tabi ki birinci seçenek
"Efendim şu anda düşündüğüm bir üniversite yok" kadın sevecen bir şekilde beni onayladı yoonginin bu aileyle hiç alakası yoktu acaba evlatlık mıydı ailesi güler yüzlü nazik birileriydi yoongi ise hödük bir dağ ayısı, onun hiç sesi çıkmıyordu sadece yemeğini yiyordu bir anda öksürük sesiyle anneme döndüm. Onunla bir bakışmamız oldu upss yemeği fazla kaçırdım tabağıma bakıp duruyordu bari burada olmasa olmaz mıydı gözlerine bakarak biraz daha devam ettim en fazla ne olabilirdi ki bari bu tabak bitseydi diyerekten yemeğe devam ettim kafamı hiçbir şekilde kaldırmadım zaten iki kaşık kalmıştı onu da bitirip arkama yasladım.
Yoongiyle göz göze geldik neden dik dik bakıyordu ki.
"Bay Min sözleşme işini ne zaman konuşacağız "
" Bay Kim burada çocuklara da sormak lazım değil mi" bize ne soracaklardı ki sonuçta kendi işleriyle ilgili ben sadece zorla getirildim buraya . bay min konuşmaya devam etti .
" Eun sen bu konuda ne düşünüyorsun?"
" Ne konusu efendim"
"Tabi ki sen ve yonginin evleneme konusunu" kulaklarım çınladı başım o kadar döndü ki hareket edemedim ne olur yanlış duymuş olayım babam sonunda bunu da mı yapmış nasıl yapmış olabilir ki bu kadar mı işini çok seviyordu kızını bir sözleşme uğruna satacak kadar cevap vermedim ailemde cevap vermemi beklemeden bay min le konuşmaya başladılar.
Bitsin artık şu akşam yemeği midem bulanıyordu gözlerim kararıyordu aniden ayağı kalktım bütün gözler üstümdeydi burada gitmem lazım
"özür dilerim lavoboya gitmem lazım"
Annem bakmamıştı bile bari bir kere istediğimi yapmama izin ver arkamda dur o evlenemez çok küçük de lavaboya hızlı bir şekilde gittim midem çok bulanıyordu olmuyor yapamıyorum, tanrım neden ben dünyaya geldim ki bari ailem düzgün olsa midemdekileri çıkardım o kadar kötüydüm ki biraz kendime zaman verdim bekledim göz yaşlarım dinsin kendime geleyim yüzümü yıkayayım hiçbir şey olamamış gibi oraya gidip yanlarına oturayım bekledim bekledim bekledim...
Kalkma vaktimiz gelmişti sonunda bay min ve bayan min ile vedalaşıp arabaya bindik eve gideceğimizde asıl her şeyin başlayacağına emin olduğum için başımı cama yaslayıp yıldızlara, gökyüzüne baktım...
Eve geldik ilk işim yukarıya çıkmaktı merdivenlere gitmiştim ki annemin sesini duydum.
"Eun! Buraya gel çabuk her şeyi yapıp kaçmak yok."
"Efendim anne"
" Eun yapman gereken bizim işlerimize ayak uydurmak bu işi dahi beceremiyorsun nesin sen salak mısın?" dibime girmiş baş parmağı ile başıma baskı uygulayarak sözünü geçirmeye çalışıyordu.
"Uymam gereken konu evlilik miydi sizin her hareketinize hiçbir zaman hayır demedim ama anne sence de yetmiyor mu"
" Annene cevap verme eun biz her şeyi kararlaştırdık bir daha ki yemekte sende bu evliliği istediğini söyleyeceksin o kadar"
"İstemiyorum."
" Sana isteyim istemediğini sormadık eun yapacaksın dedik galiba ne zamandır bir şeyler yapmadım diye çoğu şeyi unutuyorsun"
" Unutmuyorum baba her zaman istediğini kabul ettim bu hayatımı etkileyecek bir şey istemiyorum ne yap ne et beni zorlayamazsınız yoksa bay kim mi demeliyim"
Bunu demem ile çıldırdı bir anda saçımdan kavrayıp beni sürüklemeye başladı annem o ara hayatının en güzel bir şeyini izliyormuş gibi koltuğa kuruldu. Saçımın dipleri acımaya başlamıştı bunun daha kötülerini olacağını biliyordum, sürüklerken ayam takıldı ama o bunu takmadı yerde kıvrana kıvrana beni götürmeye devam ediyordu.
Sonunda bodruma gelmiştik o hala kabul edip etmediğimi soruyordu konuşmayı bıraktım bu işleri zorlaştıracak ne yapacaksa yapsın ve gitsin işlerin hızlı ilerleyip bitmesi lazımdı beni duvara fırlatmasıyla bir anda nefesim kesildi nefes almaya çalışıyordum olmuyordu üzerime yürüyüp saçımı kavradı ve bir kere duvara vurdu kendime gelmem için bekliyordu.
Elimi duvara yaslayarak kalkmaya çalışıyordum olmadı bende sırtımı duvara vererek karşıya onun gözlerine baktım biraz kendime geldiğimi gördü geri üstüme yürüdü tokat atıp yüzüme yumruk indirdi karnıma tekmelemesiyle ağzımdan acı dolu çığlıklar yükseldi artık buna dayanamıyorum tanrım, nasıl sinirlendi ise bunlar ona yetmedi eli yavaşça boynuma doğru geldi sıkmaya başladı bu öbürleri gibi değildi nefesim kesilmeye başlıyordu bırakması gerekirdi ama yok o daha da sıktı gözlerim kapanıyor nefes almam zorlaşıyor artık direnmeyi bıraktım korktu herhalde ölmemden bıraktı derince nefesi içime çektim ciğerim yanıyordu öksürmelerim başladı.
"Sen kabul edesiye kadar evden dışarı çıkmazsın umarım sana yaptıklarım biraz seni kendine getirmiştir bodrumda 3 gün kalacaksın"
Hayır olamaz burası karanlık ben burada yapamam, nefes alamam, okula gitmem lazım .
"3 gün boyunca sadece su verilecek annenin uyarılarına karşı yemek yememiş miydin onlar seni tok tutar sesin çıkmasın"
Odadan çıkmasıyla yerden destek alıp kapıya doğru yürüyordum karnıma ağrılar saplanıyor yarı yolda başımın dönmesiyle acı içinde kendimi yere bıraktım .
merhaba sevgili okurlarım oylamayı unutmayalım lütfen
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KURTAR BENİ -MYG
General Fiction"Ne oldu gerçekleri duymak yoksa seni üzdü mü ucube oysa ki sana daha hiçbir şey söylemedim". Gözlerim dolmaya başladı her şey tekrar olacaktı insanlar tekrar beni eziklemeye başlayacaktın.... *** "Anne sende şirket için evlendin eline ne geçti ki" ...
