KURTAR BENİ -MYG

-Kurtarıcı-

Derin derin nefesleri görmek istiyorum

Sana bakmama rağmen hala seni özlüyorum

Bu yüzden sakın beni bırakma

 -SON SENİN GİBİ-

Her şey bitmişti artık benim için yapacağı hamleyi kaldığım ancak tanrı ilk defa sesimi duymuştu chang-wook oppanın ve yoonginin gelişi tanrı onları bana kurtarıcı olarak yollamıştı onları beni bu görme haldesini istemem bana acıdıklarınım ne kadar bana şefkatli gözlerle baksalar da gözlerinden acıma duygusu geçiyordu bu ellerinde değildi.

yoongiye hala devam etmekteydim bana bırakmamalıydım babamın yüzüme vurmalıydılar kalbim kırılmıştı, zaten yeterince kalbim kırılmışken onları arkadaşlarının içinde gerçekleştirmesi beni daha çok üzmüştü belki de gerçeklerin yüzüme vurulması beni üzmüş gerçekleri gözden geçirmek bazı şeyleri göz ardı ederek yaşamayı kolaylaşıyordu.

Bana doğru yakınlaşmaya başladığı yardım etmeye gittiğinde bunu anlıyordum ama o sadece bana acıyordu ellerini çeker bana uzatır sesim ne kadar çıkmasa da " dokunma bana" bunu diyebilmiştim sadece gözlerime devam ettiğini görüyor kırgın ve göz gözetleyenlerle baktı ellerini indirdi çıktıklarında yanından

chang-wook oppanın sesini duydum "ya eun ile çıkmama izin verirsin ya da buraya polis ve muhalifleri yağdırırım karar senin" sinirli bir şekildeydi nefes seslerinden belliydi göremiyordum bir yere tekme atıp odadan çıktı chang-wook oppa yanıma çöktü

"iyi misin" korkuyla bana bakıyordu neden öyle bakıyordu ki bundan önce onun kapısına giderken bana yardım dokunmayan biri şimdi beni merak ediyormuş gibi davranmazdı buradan çıkmaktan uzaklaşmaktan umursamaz tavırla konuşurdum

"kalkmama yardım et" onlara bakmıyordum chang-wook oppa yanıma gelir beni çekti ne kadar zor olsa da kalka bilmiştim hareket ettikçe ağrılarımdan sonra artık bu gibi darbelere alışmıştım sızlanmaktan bekliyordum onların yanından geçerken olmuştum ancak yoongi önümde görmemle bakmam ile bir ayrıldığımız görevlilerdu

chang-wook oppa hala elinde silahını indirmeden yürümeye devam ediyordu babama güvenmediği için her ihtimale karşı elinde tutuyordu . Alışma biraz topallasam yürüme devam ediyordum "odana git bir kaç kıyafeti al bana gideceğiz oraya doktor çağırırız" kimi çağıracağını çok iyi kullanılmış ne kadar görmek istemesem de yaralarıma pasnuman almam gereken bir süre kendime geldiğimde geri eve gelmeliydim .

kafamı salıp odama gittiğim peşimden yoonginin geldiğinin farkındaydım kapşonlu ceketimi giyip çantaya birkaç kıyafet tıkıp odan çıktım yoongi gideceği çantayı almaya uzaklaşmaya devam etti aşağı indiğimde yemek masasına gözüm çarpmıştı durup oraya bakıyordum. Annem hala masada oturmaya devam ediyor rahatını hiç de bozmayışı benim sinirlerimi bozmuştu

"tüh eğlencende yarıda kesilmiş bu sefer ne yapsak" cevap vermiyordu "kocanla iyi eğlenceler umarım seni iyi eğlendirir" gözleri korkuyla bana bakmaya başlayan benim yanıma gelmek için ayağa kalkmıştı izin verme eksiklerinden uzaklaşmalıydım, sinirli bir koca onun başına gitmiş bana hiç iyi yanlış diye sormamış bu halimi gördüğümde endişemiş ama bu dediklerimden korkuştu aynısının onun başına gelişinden bakandu ben o adama nesli katmıştım şimdi sıra ondaydı sadece birkaç gün çekecekti o adamı fazla değil bu bile onu korkutmuştu burada kalkmadan kalkmadım.

Önden yürüyordum çıktığımda iki araba gördüm chang-wook oppa beni öndeki arabaya götürüyordu yoongininde oralardaki genel gruplarde "arkadaki arabaya biniyorum" beklemeden arabaya gitmedim odasını açmamla çocuklar bana bakmıştı kapşonumdan dolayı beni göremiyorlardı şaçım başım dağınıktı

'Hoseokun' yanına hareket etmedim çekiniyorlardı "iyi misin" jimin bunu sorarken her an ağlayacak gibi döndüm yer yine onların yanıydı güzel kalplerine ben değmezdim benim yüzümden yoongiyle araları bozuluyordu

" neden yüzünü göstermiyorsun, bize bakmıyorsun yoksa bizi incelemek mi istemiyorsun " jungkook beklemekdu ama göreceğinden öncelikle de yemeyendu kapşonumu onları karşımdaki taehyunga bakıyor dehşet olmuş bir şekilde bana bakıyordu.

ARKADAŞLAR HERKESE GEÇMİŞ OLSUN DEPREMDE YAKINLARINI KAYBEDENLERE ALLAH RAHMET EYLESİN