Ilhame & imran

Deel 67

Perspectief Ilhame:
Na een tijdje waren we aangekomen. Imran opende de deur voor me. Ik stapte uit en pakte Imran zijn hand vast. We waren aangekomen op het strand. Erg koud was het gelukkig niet, omdat het al weer zomer is. We liepen hand in hand door het strand. Het had een mooi uitzicht. Ik bewonderde de zee helemaal. Er heerste een ongemakkelijke stilte tussen ons. Ik besloot het gesprek te beginnen, aangezien we beide heel stil naast elkaar liepen. "Waarom liet je me niet gaan?" Vroeg ik. "Hoe bedoel je?" "Waarom bleef je niet bij Sara en wou je mij?" Hij was stil. Een zucht verliet zijn mond. Ik was benieuwd naar wat hij te zeggen had. Ondanks dat we dit al bespreekbaar hadden gemaakt wou en moest ik het weten. "Omdat ik van je hou en besefte dat je de enige bent voor mij om wie ik zoveel geef en bij wie me hart ligt." Mijn hart smolt van zijn woorden. Zei hij dit echt of droom ik..? Ik bloosde. "En Ilhame ik wil dat je het zelf ook beseft dat je de enige bent voor mij. Ik zou jou als mijn toekomstige en niemand anders ook Sara niet." Niet veel later ging hij op zijn knieën. Oh my.. Wat gaat hij doen? Waarom zakt hij opeens op zijn knieën? "Ilhame je bent in korte tijd veel voor me gaan betekenen en je bent in zo een korte tijd de enige aan wie ik 24/7 denk. Je bent de enigste van wie ik het meest houdt. Dus wil je opnieuw beginnen met mij Ilhame?" Ondertussen kon ik alles niet geloven wat hij zei. Ik houdt natuurlijk ook van hem en ook hij is de enigste aan wie ik denk de laatste tijd, ondanks ik het probeerde te vergeten. Ik glimlachte. "Ja Imran, ik wil opnieuw beginnen met jouu." Hij schoof een ring om me vinger en omhelsde me. Ik lachte. We liepen hand in hand door het strand. We spraken over van alles en nog wat. Na een tijdje waren we aangekomen bij een restaurant. Het was een mooi luxe restaurant waar je van alle soorten sushi's kon eten. Imran weet wel waar ik van houd na alles wat ik deel op mijn snaps. Hij houdt me ook altijd in de gaten. Ik lachte om de gedachtes die ik had. Er kwam een ober onze kant op en vroeg of we al gereserveerd hadden. "Goedenavond, hadden jullie al gereserveerd, zo niet kunnen jullie dat nu doen bij mijn collega" Ik keek Imran aan, omdat ik niet wist of hij gereserveerd had. "Goedenavond, ja we hadden gereserveerd op de naam Imran El idrissi." De ober tikte wat in op zijn iPad die hij vast had en keek op van zijn scherm. "Top ik zie het staan, jullie kunnen plaats nemen aan tafel 8." We namen plaats en ik zat tegen over Imran. Ik keek op het menu en bestelde wat. Imran bestelde ook wat en we kletste samen nog over van alles en nog wat. Na een tijdje staarde hij me lang aan. Ik begreep niet waarom. Zou hij me toch niet mooi vinden dat hij me zolang aan kijkt? ik begon me zorgen te maken. "Is er iets?" Hij lachte en zei niks. Ik vroeg me nog steeds af wat er was. Ik liet het voor wat het was en onze bestelling kwam. We hadden beide sushi besteld. Terwijl ik helemaal stuk ging van het lachen omdat Imran niet met stokjes kon eten filmde ik het. We aten het op en we spraken wat. Na een tijdje zei ik dat ik even naar de wc ging. Ik liep naar de wc en bekeek mezelf. Ik zag er prachtig uit al zeg ik het zelf. Ik keek in me tas en zag me portemonnee gelukkig staan. Ik wou naar de kassa lopen en betalen. "Ik zou graag willen afrekenen voor tafel 8." Ze tikte wat in en keek me aan. "Het is al betaald." Ik haat het als Imran betaald waarom laat hij mij niet betalen? Ik accepteerde het en liep terug naar waar Imran zat. Imran keek me aan en vroeg of we gaan. "Zullen we gaan?" Ik knikte en we liepen weg. In de auto kletse we wat en reed hij onderweg naar mijn huis. "Ilhame.." "Ja?" "Ik vind je oprecht een prachtige dame en met jou wil ik ook eindigen. Wanneer mag ik je ouders ontmoeten?" Ik kon niet geloven dat hij dit echt zei. Zei hij dit echt of was het gewoon een droom? Ik bedoel ik wil zeker met hem ook trouwen denk ik.. Maar ik begreep het niet meer. Zou hij dat echt willen? "Wil je dat echt?" Kwam er zachtjes uit me mond vol ongeloof. Hij keek me aan en zette zijn hand in de mijne. "Ja Ilhame dat wil ik echt met alleen jou." Ik was diep in gedachte. Waarom zou hij opeens mij willen en niet Sarah? Zou hij dan echt met alleen mij willen eindigen en dat voor zijn hele leven lang? Allemaal vragen die in me hoofd spookte. Ik begreep het niet.. Waarom zou zo een knappe jongen als Imran mij willen en niet Sarah? Ik zou toch niet goed genoeg zijn voor hem. De gedachtes al dat hij met Sarah er vandoor zou gaan maakte me gek. Ik begreep het niet.. Ik wou heel graag met hem eindigen en mijn leven met hem delen, alleen zat er iets me dwars. De tijden met Sarah dat hij ooit terug zou gaan misschien.. De gedachtes dat hij me de zijne zou maken maakte me al blij. "Ilhame?" Imran riep me en ik ontwaakte uit me gedachtes. "Ja?" "Waar dacht je aan?" Ik wist even niks te zeggen. Moest ik hem jou vertellen dat ik angst had voor dat hij terug zou gaan naar Sara en dat ik misschien niet genoeg zou zijn? "Nergens.. ik wil er mee wachten." Ik werd blij van de gedachte dat hij me hand zou komen vragen en hij binnenkort misschien de mijne zou zijn, alleen met alles wat is gebeurd de afgelopen tijd wil ik er mee wachten. "Ilhame.." "Mag ik je wat vragen..?" Vroeg hij me. "Ja.." zei ik bang voor zijn reactie.. "Ik wil een eerlijk antwoord beloof je me dat?" " "Ik zou je eerlijk beantwoorden beloofd." Zei ik voordat ik wist wat hij wou vragen. "Wat zat je net dwars en waar dacht je aan?" Gelijk kreeg ik spijt van mijn belofte , moest ik hem dan echt vertellen dat ik angst had dat hij terug naar Sarah zou gaan? Of dat ik onzeker was? Pff allerlei vragen maar geen antwoord.. "De gedachte dat je ooit terug zou gaan naar Sarah of dat ik niet genoeg zou zijn.." Zei ik in een stuk zonder dat ik het door had. Hij keek me aan en begon met praten. "Ilhame ik hou alleen van jou, ik zou nooit terug gaan naar Sarah, omdat je de enigste bent voor mij en dat voor altijd." "Ik hou van je hoe je bent, geloof me aub. En beloof me dat je nooit meer zo iets zult denken." Zei hij weer. Zijn woorden klonken oprecht van uit zijn hart. Hoe kon ik nou denken dat hij me bespeelde?? "Ik beloof het.." zei ik. Hij kwam dichterbij met zijn hoofd en voor ik het wist zoende hij me vol liefde. Ik ging erin mee. Na een tijdje stopte ik het, omdat het verkeerd was. Hij reed naar me huis en we hebben de hele weg nog gepraat over van alles en nog wat. Na een tijdje was ik thuis aangekomen. "Het was gezellig Hbiba app me als je binnen bent." "Zal ik doen." Ik wou net uitstappen tot dat hij me terug trok. "Sinds wanneer zegt madame geen gedag meer?" Ik lachte. Ik gaf hem een knuffel en stapte uit. Ik deed de voordeur open en zag dat iedereen al sliep, want de lichten waren uit. Ik liep naar boven en trok snel me pyjama aan en deed me haren vast. Ik liep weer naar de woonkamer en appte wat met Imran. Na een tijdje was ik erg moe en liep ik naar boven. Ik liep naar boven en stapte me bed in. Niet veel later viel ik in slaap denkend aan Imran.

Heey lieve lezers,
Zou Imran dan echt alleen van Ilhame h uden en nooit meer terug gaan naar Sarah of komt er toch iets tussenn 👀

Stem, deel en reageer! ❤️