WattpadFanficsTR Türk Dizisi Dünyası okuma listesinde!
İki eliyle kulaklarını kapatmış, "Susun artık." diyordu. Odasında tek başınaydı, konuşan kimse yoktu. Hep bir konuşanı olsun istiyordu fakat içindeki ses bu çağrıya "Ne dilediğine dikkat et," de...
Ben hasta bir adamım. Hayır, bedenim değil, ruhum hasta, beynim hasta. Bütün değerlerimi kaybettim sanki. Hiçbir şeyi umursamıyorum. Birkaç ay önce gelseydin her şey çok farklı olurdu. Ama artık çok geç..
Ferit Korhan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
En sessiz acılar bile bir gün açığa çıkardı. En kör kuyular bile bir gün ışıkla dolar, en aydınlık yerler bile bir gün karanlığa gömülürdü. Ve hiçbir şey sonsuz değildi. Sevgi dışında.
Ferit ile olan yakınlığımız beden sıcaklığımı arttırırken bakışlarımı Ferit'in suratında gezdirdim. Kabustan olmalı ki terlemişti. Elimi kaldırdım. Tek kolumdan destek alarak baş parmağım ile boynundan kayan teri sildim. Asla iğrenmedim. Garip olan da buydu ya. Ben Feritten artık tiksinmiyordum. Temas etmesi ya da yanıma yanaşması, dokunması, bana itici gelmiyordu. Bakışlarımı gözlerine çıkardım. Ona temas etmem ile yutkunmuştu. Bir insan birinden bir ayda etkilenebilir miydi? Yoksa her kızda böyle tepkiler mi veriyordu?
Ferit'in gözleri yüzümü inceledi. Sık aldığı nefesler ağırlaşmaya başlamıştı. Dudaklarını yaladı. Boynundaki damarlar, nefes alıp vermesi ile belirginleşip kayboluyordu. Bakışları dudaklarıma indi. Dünden sonra bu kadar yakın olmamız, beklemediği bir şeydi.
"Senin," dedi. Yutkundu. "Senin, dibimde ne işin var?" dedi. Sesi kısık çıkmıştı. Bir rüyadan ayılmaya çalıştığı belliydi. Kabusun etkisinden kurtulmaya çalıştığını düşündüm.
"Kabus görüyordun," dedim. Nefesi dudaklarıma dokunuyordu. "seni, seni uyandırmak istedim." dedim. Kaşları kalktı. Buna birimiz son vermezsek işin sonu kötü bir yere gidecekti. İçimde hissettiğim bu şey, hiç bilmediğim çöllerde yürümek gibiydi. Dilim damağım kurumuştu.
Bu andan kurtulup kendimi geri çektim ve yatağın diğer kenarına devrildim. Kalkmadım. Gözlerimi tavana diktim. Biz ne yaşamıştık az önce? Derin bir nefes aldım. Kafamı çevirdim. Ferit beni seyrediyordu. Bakışlarında gördüğüm o derinlik çok farklıydı. Bir an sorgulamadan edememiştim. Sadece bana mı bakarken böyleydi, yoksa her dişi sinekten etkilenen biri miydi? Yutkundum. Yataktan doğruldum.
"Üzgünüm," dedim. Yüzüne bakmadan.
"Neden?" dedi. Koltuğa yürüdüm.
"Az önceki şeyden dolayı," dedim. Ona baktım. Toparlanmış gibiydi. Kaşlarını kaldırdı.
"Neyden dolayı?" dedi. Gözlerimi devirdim.
"Pozisyon iyi değildi itiraf ediyorum. Ama kötü bir kabus olsa gerek," dedim. Konuyu değiştirmeye çalıştım. Ferit Korhan ile bu olayı tartışmak kesinlikle akıl işi değildi. Kesin cıvıklığa bozar, adamı sinir ederdi.
"Kötüydü," dedi. Ayaklarını yataktan sarkıttı ve oturmaya devam etti. Onda bugün bir şeyler vardı. Ona bir an destek olmak istedim. Gülgün annemin dediğine göre neyi kafasına taksa uyuyamazdı. Demek ki kafasına taktığı bir şeyler vardı.
