WattpadFanficsTR Türk Dizisi Dünyası okuma listesinde!
İki eliyle kulaklarını kapatmış, "Susun artık." diyordu. Odasında tek başınaydı, konuşan kimse yoktu. Hep bir konuşanı olsun istiyordu fakat içindeki ses bu çağrıya "Ne dilediğine dikkat et," de...
Oysa tek hatamız başkalarının veya kendimiz sebep olduğumuz izlerimizigeçirememizdi. İzler bir kovuk gibidir; eğer doldurmak ve geçirmek istersek yapabiliriz, istemezsek asla geçmeyecek.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnsan, hayalleri ve hedefleri; sevdikleri ve sevecekleri için hayatta kalırdı. Babamdan o kadar şiddet görmeme rağmen, hayata tutunacak dallarım vardı. Annem, ablam ve gelecekte okuma hedefim benim dallarımdı. Onlar sayesinde şimdi hayattaydım belki de. Onlar sayesinde bu kadar güçlüydüm.
Ferit'in tek eli belime dolanırken, yüzündeki ellerimi boynuna doladım. Öpüşü derinleşirken, belimdeki eli de sertleşmişti. Alt dudağımı dudakları arasına alıp dişleyince boğazımdan bir hırıltı kaçmıştı. Kendini geri çekip gözlerime baktı. Az önce kendi vicdanında kaybolmuş gözleri, şimdi koyulaşmış ve ihtirasla bana bakıyordu.
Ellerimi göğsüne koyup kendimi geri çektim. Şu an kendisi sağlıklı düşünemiyor olabilirdi. Kötü bir ruh hali içerisindeydi ve ne yapacağını kestiremiyordum. Göz yaşlarının tuzlu tadı hala dudaklarımdaydı. Ferit'in bakışları dudaklarımda geziniyordu. Yavaşça yaklaştı. Nefesini dudaklarımda hissedebiliyordum. Gözlerimi kapattım. Onu istediğimi biliyordum. Bunu bugün çok iyi anlamıştım.
"İyi ki varsın," dedi fısıltıyla dudaklarıma. Küçük bir buse kondurup geri çekildi. Yavaşça gözlerimi açtım. Kaşlarım kalkmış, ona bakıyordum. Şaşırmıştım. Dolu gözlerini dudaklarımdan çekmiş, bana bakıyordu. Gözlerimi kaçırıp ayağa kalktım ve geri çekildim.
Yerden kalkıp yatağa oturdu. Gözleri halı desenlerinde geziniyordu.
"Daha iyi misin?" dedim az önceki şeyi yok sayarak. Ferit de küçük bir mırıltı ile onayladı.
"Uyumak istiyorum," dedi. Kafamı salladım.
"Sen yatakta yat, ben koltukta uyurum." dedim. Ferit biraz toplarlanmıştı. Gözlerinin doluluğu gitmiş, kirpikleri kurumuştu.
Acı bir gülümseme ekledi yüzüne.
"Allah, Allah. Bak sen Seyran'a yatağı bana bırakıyor!" dedi. Az önceki yoğun havayı şakalaşarak dağıtmaya çalışıyordu. Ona ayak uydurmaya karar verdim.
"Bugün sana bırakmaya karar verdim," dedim elimi beline atıp, "normalde ben yatarım, belimin kıymetini biliyorum da," dedim. Elimi geri geri sallayıp güldüm, "bugün senin hakkın koca oğlan," dedim. Ferit kocaman kahkahası ile yatağa düştü.
"Koca oğlan?" dedi gülüşlerinin arkasından. Hala gülüyordu. Ona bakarak bende güldüm, gülünce kısılan gözlerine, yüzünün çehresine baktım. Ona gülmek çok yakışıyordu.
"Hadi hadi," dedim yine de istifimi bozmadan. O da gülmekten kurtulmuş bir şekilde yanıma geldi. Elleri kollarımı buldu. Bana dokunur, dokunmaz kalbimin hızlandığını hissediyordum. Uzun parmakları, kollarımı sardı.
