WattpadFanficsTR Türk Dizisi Dünyası okuma listesinde!
İki eliyle kulaklarını kapatmış, "Susun artık." diyordu. Odasında tek başınaydı, konuşan kimse yoktu. Hep bir konuşanı olsun istiyordu fakat içindeki ses bu çağrıya "Ne dilediğine dikkat et," de...
Her şeyi silebilirim aklımdan; bir an için her şey o kafanın bir yerlerine saklanabilir, kaybolabilir, bulamayabilirim. Ama ne olursa olsun saklanamayacak, silinmeyecek, kaybolamayacak elimle koymuş gibi bulacağım tek bir bilgi var artık. "Hayatındaki insanı kırarak hayatındaki insana ihanet ederek onu yok sayarak bir başkasıyla adım attığın hiçbir yolun sonu mutluluğa çıkmayacak. Yol ne kadar uzun ne kadar geniş ne kadar dikensiz olursa olsun." Ben bunu geri dönenlerden öğrendim. Diyeceğim şu ki kızım. Beraber bir yol kurduğun insanı o yolda tek başına bırakırsan sonrasında hiç bilmediğin bir yolda yapayalnız bulursun kendini.
13.03.23
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Günler, saatler ve tarihler hiçbirinin anlamı yoktu benim için. Geleceğe dair tek umudum okumaktı zamanında, şimdi ise kocaman yalıda kader ağlarını ördüğü -zorunda kaldığı- bir adam ve ailesi ile yaşamak zorundaydım. Yarın için asla bir umut beslemiyordum, çünkü biliyordum. Ne zaman hayal kursam, hep sonu hürsan ile bitiyordu.
Ferit'e bağlanabileceğimi, onu sevebileceğimi düşünmek benim için bir intihardı. O asla değişmeyecek biriydi. Küçükken babamın şiddetinden, gücünden çok dilinden korkardım. Çünkü verdiği fiziksel şiddetin yanında bir de hakaretlere maruz kalıyor, kalbim kırılıyordu. Belki vücudumda bıraktığı kemer izleri ileride geçerdi ama onca söylenmiş sözler, asla kalbimden silinmeyecekti. Babamdan kurtulsam bile şimdi kocamda aynısını yapacaktı.
Ferit beni her seferinde aldatacak mıydı? Her kafası estiğinde, ya da onu her kırdığımda beni bırakıp dışarı mı çıkacaktı? Gece geç saatlere kadar kızlarla takılıp sonra hiçbir şey olmamış gibi yüzüme bakmaya devam mı edecekti? Gerçekten vicdanı bunu kaldırabilir miydi? Bu iğrençliği yapar mıydı?
Ferit Korhan gibi bir insandan artık her şeyi beklerdim. Ona her gün biraz daha çekildiğimi düşünürken, bir yandan da kalbimi kırmaktan; ona beslediğim şeyleri kökünden koparıp atmaktan asla çekinmiyordu. Çekinmeyecekti de. O her gün aynı şeyleri bana yapmaya devam edecekti ve susmamı bekleyecekti. Ama ben susmayacaktım.
Ferit'i odada bırakmış ve dışarı çıkmıştım. Gözlerimden yaşlar yavaş yavaş süzülürken hıçkırıklarımı içimde saklamaya çalıştım. Boğazım ağrıyordu. Üstümde yataktan kalma pijamalarım vardı ve bu, yalıya bir saygısızlık gibi görülüyordu. O an bunu düşünmeden çıkmıştım odadan ama yemek saatinin geldiğinin de farkındaydım. Odaya dönmek Ferit'in o iğrenç yalanlarını dinlemek istemiyordum.
Daha dün kendime kızıyordum onu kırdığım için. Ama gerçek yüzünü görmeme yardımcı olmuştu bir bakıma da. Ona ne yapsam, ne dersem haklıydım. O da hak ediyordu. İğrenç herifin tekiydi. Beni asla hak etmeyen, her seferinde tekrar tekrar aynı hataları yapacak; beni kendinden soğutacaktı. Ondan tiksiniyordum. Daha dün sabah beni öpmüştü ve akşamında o dudaklarıyla başka kadınları da öpmüştü.
