Back To Me [completed]

彡 intro 彡

မီးတွေလင်းထိန်နေသောအခန်းလေးထဲတွင် ခပ်ငယ်ငယ်ကောင်လေးနှစ်ယောက်။ထို့အပြင်ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ကျောင်းစာအုပ်များဖြင့်ပွစာကျဲလို့နေသည်။ကျောင်း uniform coat လေးနဲ့ရှပ်အင်္ကျီအဖြူတစ်ထည်အပြင် T-shirt အမည်းရောင်လေးတစ်ထည်က ကုတင်အောက်တွင်နေရာယူထားသည်။
တွန့်ကြေနေသော စောင်အဖြူလေးနှင့် အသက်ရူသံပြင်းပြင်းများ။ပြီးတော့ ရှိုက်ငိုနေသော ကောင်လေးရဲ့အသံတွေ။

"ကျစ်! ဘယ်အချိန်ထိ အိပ်ယာပေါ်မှာလှဲနေဖို့စိတ်ကူးရှိလဲ အငယ်လေးရာ။ဘာမှဖြစ်သွားတဲ့အရာမှမဟုတ်တာ...။"

"......"

သူပြောလိုက်တော့ ရင်ဘတ်ကလေးနိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေတဲ့ကောင်လေးက မျက်ရည်တွေကျလာပြန်သည်။လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးရက်ကတည်းက သူဘာပြောပြောကိုငိုနေတာကြောင့် စိတ်ကမရှည်ချင်တော့။

"ပြောနေတဲ့ကောင်ကို စောက်ရေးလုပ်! ပြောလိုက်တာနဲ့ငိုမယ်ဆိုတာချည်းပဲ။"

တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ မနဲအားတင်းကာထထိုင်လိုက်တော့ လည်ပင်းတစ်ဝိုက်တွင်နာကျင်နေမှုနဲ့အတူခေါင်းတွေပါမူးနောက်နေတာကြောင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြန်ထိန်းရသေးသည်။T-shirt အင်္ကျီလေးကိုဖြစ်သလိုကောက်စွပ်လိုက်ပြီး အားတင်းကာအခန်းအပြင်ကိုရောက်အောင်မနည်းလျှောက်လာခဲ့သည်။

"အငယ်လေး ဒီအကြောင်းတွေ မာမီ့ကိုပြန်မပြောနဲ့နော်~။မာမီသိသွားရင်...ကိုကိုအရိုက်ခံရလိမ့်မယ်။နော် အငယ်လေး..."

အခန်းတံခါးပြန်ပိတ်ခါနီး အနောက်ကလှမ်းအော်လိုက်သောအသံကြောင့် ထယ်ယောင်းယောင်ရမ်းကာခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ဒီအခန်းထဲကိုထယ်ယောင်းရောက်တာ ဒါနဲ့ဆိုသုံးကြိမ်မြောက်ပင်ဖြစ်သည်။

ထယ်ယောင်းကိုယ့်အခန်းထဲကိုယ်အမြန်ပြန်ဝင်လာပြီး တံခါးကိုလော့ခ်ချကာမျက်ရည်တွေကျမိသည်။လည်ပင်းနားကစပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေတာကြောင့် စမ်းကြည့်တော့ နာကျင်နေသည်။
ဟင့်...ညက ကိုကိုသူ့လည်ပင်းတွေကိုကိုက်ထားတာနေမှာပေါ့။မှန်ထဲကိုကြည့်လိုက်တော့ သူ့လည်ပင်းတွေမှာအညိုကွက်တွေမှပွစာကျဲလို့နေသည်။အရာတွေမပျောက်သေးတာတောင် အဲ့အမှတ်တွေအပေါ်ထပ်ပြီးကိုက်ခဲမှတော့ အဲ့အမှတ်အသားတွေဟာ မြင်မကောင်းရှုမကောင်း။