chapter-5

3.1K 226 29
                                    

မနေ့ညကသူ့လုပ်ရပ်ကြောင့် မနက်ကျတော့ အငယ်လေးကတော်တော်နဲ့အခန်းထဲကထွက်မလာ။သူစောင့်နေတာ​တောင် တော်တော်နဲ့ထွက်မလာတာကြောင့် မနက်စာစားရင်း ထိုင်ရမလို၊ထရမလိုဖြစ်နေသည်။

"အန်တီကြီး အငယ်လေးမနိုးသေးဘူးလား။"

"မနက်က အန်တီကြီးကိုပြောတာ​တော့ ကျောင်းကိုခွင့်တိုင်ထားတယ်တဲ့။နေမကောင်းလို့လားလို့မေးတော့လည်း ဘာမှမပြောဘူး ရေခရားလေးကိုရေထည့်ပြီး ပြန်တက်သွားတာပဲ။"

"မနက်စာရောစားသွားရဲ့လား အန်တီကြီး။"

"နေမကောင်းဘူးထင်ပါတယ် သားရယ်။အနွေးထည်ကြီးဝတ်ထားပြီး မျက်လုံးလေးတွေကလည်းဖောင်းအစ်နေတာပဲ။သနားပါတယ် အန်တီကြီးနေ့လည်ကျမှဆန်ပြုတ်လေးပြင်ပေးမလားလို့တွေးနေတာ"

"အာ...ဟုတ် ကျွန်တော်သွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်။"

uniform coat အင်္ကျီကိုကျောပိုးအိတ်လေးပေါ်ခဏတင်ထားလိုက်ပြီး ထယ်ယောင်းရဲ့အခန်းကိုလျှောက်လာသည့်ဂျောင်ဂု။

အငယ်လေးရဲ့အခန်းဆိုတာ သူ့ခြေသူ့လက်သူစိတ်တိုင်းဝင်ချင်တိုင်းဝင်၊ထွက်ချင်တိုင်းထွက်တဲ့နေရာတစ်ခု။တံခါးကိုခေါက်လိုက်တော့ လာဖွင့်ပေးသည်။

"အငယ်လေး ကျောင်းသွားဖို့မလုပ်တော့ဘူးလား။"

"သားမလိုက်တော့ဘူးကိုကို။ ကိုကို့ဘာသာကိုကိုတစ်ယောက်တည်းသွားလိုက်တော့နော်။"

လည်ပင်းပိတ်အနွေးထည်ဝတ်ထားပေမယ့် ဖူးယောင်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုကြည့်ခြင်းဖြင့် သူလက်လွန်သွားမှန်းဂျောင်ဂုသိလိုက်သည်။
တံခါးကိုပြန်ဆွဲပိတ်တော့မှာမို့ ဆွဲထားတော့ သူ့ကိုမော့ကြည့်တဲ့မျက်နှာလေးက ညိုးနွမ်းနေသည်။

"ကိုကိုပြန်လာရင် အငယ်လေးကြိုက်တဲ့ စတော်ဘယ်ရီဝယ်လာပေးမယ်လေ။ပြီးတော့ ကိုကို့ကို ခွင့်လွှတ်ပါနော်...ကိုကိုမနေ့ညက"

"သားအိပ်ချင်နေလို့ ကိုကိုရောကျောင်းမသွားသေးဘူးလား။သွားတော့လေ နောက်ကျနေလိမ့်မယ်။"

"ကိုကိုတောင်းပန်ပါ..."

စကားတောင်မဆုံးသေးခင်သူ့လက်ကိုဆွဲဖြုတ်ပြီး တံခါးဆွဲပိတ်သွားသည့်ကောင်လေးကြောင့် သူ့ကိုတော်တော်စိတ်ဆိုးနေမှန်းသိလိုက်သည်။ဘာဖြစ်ဖြစ် ညနေကျရင်သူလေးစိတ်တိုင်းကျတောင်းပန်လိုက်ရင် ပြီးသွားမှာဘဲလေ။အငယ်လေးက ဘယ်သူ့ကိုပြန်တိုင်နိုင်မှာမို့လို့လဲ။

Back To Me [completed]Where stories live. Discover now