Her Twisted Mistake

Chapter 20

Hindi ko alam anong oras akong nakatulog. After crying for how many hours at dahil narin sa pagod at dilim ay nakatulog din ako. Pag gising ko nang umaga, ramdam kong namumugto ang mata ko. I can now see some light coming from outside. Ni hindi ko alam kung anong oras ba. 

When I felt my stomach grumbles, nagpasya akong bumangon na. Agad akong lumabas at kinuha ang mga pagkain sa kotse. From the look of the light coming from the sun, tansya ko ay mga alas diez na. 

Kaya siguro nagugutom ako. What I have are can foods, biscuits, can juices and mineral waters. Marami naman akong nabili pero hindi ko alam kung magtatagal ba ako dito. I have yet to find out. Kailangan ko ng balita but first I need a new phone. 

Matapos kong kumain, agad akong lumabas sa backdoor ng maliit na bahay. And few meters away from the house is a small room. Agad kong pinuntahan 'yon praying that it's a bathroom kaya laking tuwa ko ng bathroom nga 'yon. Mabilis akong pumasok. I immediately open the faucet near the sink and I'm so glad it has water on it. 

Mabilis akong gumamit non. Naglinis narin ng katawan bago bumalik muli. Pagbalik, agad kong kinalkal ang isang kabinet. The one with clothes. Nakita kona ito dati. Mga dating t-shirt ata ni Reu at mga shorts. I look up for a decent clothes. I settled for a black t-shirt and cargo pants. Kinailangan ko pang mag belt and luckily may belt din akong nakita. 

Mabilis akong bumalik sa bathroom at nilabhan ang suot ko. I found a bar soup near the bathroom at yon ang ginamit ko. 

It was probably one in the afternoon when I'm done with my unnecessary stuff. Alam ko namang may problema ako pero doing that little stuff, laundry and cleaning the place are my ways of easing myself. Kasi alam kung malala ang problema ko. 

Kabado akong lumapit sa kung saan may nakita akong lumang cellphone. I saw charger at namroblema pa ako kung saan ko icha-charge. But then I remembered the bathroom with the light kaya nagmamadali akong pumunta doon. Kita ko agad na may saksakan sa may labas non. Agad kong sinaksak ang charger and luckily it works. 

For a moment, akala ko sira 'yong cellphone pero kalaunan, lumabas din ang sign na nagcha-charge 'yon. Hindi ko na hinintay na mapuno yon, I immediately open the phone. Kaya lang, pag bukas ko, wala palang Sim ang phone kaya useless din. I can't access the internet at hindi ako makakatawag o text! 

Nang umihip ang malakas na hangin at nagsitunog ang mga puno, kumalabog ang puso ko. Akala ko may narinig akong mga papalapit. Pero ng mawala ang hangin, it settled to silence. 

Tinanggal ko ang charger at agad na pumasok. I sighed heavily when I closed the door. Agad kong nakita ang mga pagkaing pinamili ko. My money is in the car. I realized if I wanted to get information, I needed a sim card. Kailangan ko ding bumili ng undies ko. And a flashlight that can provide me light during the night. 

Kahit ayaw kong umalis, wala na akong choice. I have to buy things. Hindi ako mabubuhay sa ganito. Kaya kinuha ko ulit ang black hoodies sa mga gamit ni Reu at saka sinuot. Malaki yon kaya kayang tabunan ng hood ang kalati sa mukha ko at ang hugis ng katawan ko. With my cargo pants, hindi ako mukhang babae kung ang pagbabasihan ay tingin lang. 

I drove out of the place. Palingalinga palagi na baka may nakasunod sa akin. I didn't go to the city. Bago ko ito narating, may dinaanan akong palengki. Malayo yon at hindi gaano maganda ang mga facilities. Halatang mga taga roon lang ang customer ng mga tao kaya doon na ako mamimili. I know it's the least choice a socialites would go. 

At isa pa, I'm in my disguise. Hindi ako kilala sa socialites. Pero I have a gust now na baka wanted na ako. 

I dwell on things last night. If the RAVENS hear the video of me saying I will kill Reu at napaano nga siya basi sa nakita kong dugo sa phone niya.  Baka ako ang sinisisi. Reu is from a powerful people in the country. A shareholder in our businesses. Friends with other powerful businessmen. Ano nalang ang laban ko?