Her Twisted Mistake

Chapter 27

I was so glad when another semester passed. Nagawa kong gawin ang mga kailangang gawin para maipasa ang kasalukuyang semester. Though I was so careful because I might harm my baby. Tinulungan din naman ako ni Akari sa ibang bagay na hindi ko kayang gawin kaya natapos ko ang isang sem at sana magaganda ang grado ko. 

Now, I'm walking back and forth inside the house because that's what Tita told me. Malapit na ang kabuwanan ko. Probably days from now or a week. Kaya kailangan ko daw mag lakad lakad para mapadali ang panganganak. I don't know if it's really true. Malay ko ba paano manganak? 

Natigilan ako sa naisip. Ehhh! Hindi nga ako marunong! Paano ko ilalabas ang baby? Napahawak ako sa tiyan ko na malaki na. Nanlalaki na ang mata ko dahil napagtanto kong hindi ko alam kung paano ba siya lalabas! 

That's why I was so startled when Akari went to me. Wala siyang sali salita at basta nalang hinawakan ang balikat ko. 

I shrieked for her touch. I felt my heart leapt violently. Tumawa siya sa ginawa niya pero hindi ako makatawa. At that instant, nanakit ang tiyan ko bigla. I shrieked again because I felt a sudden pain. It's too painful. 

Nawala agad ang tawa ni Akari nang makita niyang namimilipit ako sa sakit! 

"Aray! Masakit!" umiiyak ko nang sigaw. 

My stomach felt like it would blow! Ang sakit sakit! My tears immediately flowed like a river. Ang sakit ng likod ko at ng groin ko. Nahihirapan akong huminga sa nangyayari sa akin. I badly want to stop the pain! 

Sa sobrang sakit, para akong nahihilo at nahihimatay. 

"Kasaan!" sigaw ni Akari. 

Hindi ko namalayang natataranta na din ang mga tauhan sa mansion dahil sa pag hi-hysterical ni Akari at nang pag iyak ko. 

I can't help it. This pain! I never experienced this. 

Mas lalo akong umiyak nang makita kong may dumaloy na tubig sa hita ko. 

"I'm going to die!" humahagulgol kong sinabi. Kaya rin naiiyak na si Akari dahil sa mga pinagsasabi ko. "I'm going to die! It's so painful!" Hysterical akong umiiyak at sumisigaw. 

May umalalay sa akin. Ni hindi ko na mapagtuunan ng pansin. I could hear Akari, umiiyak siya at bakas ang takot sa boses niya. Kausap niya si Tita na nag hi-hysterical din. 

"I didn't know it would happen. I just tapped her shoulder and she shrieked and then she cried!" 

"I can't take it! I want to die!" hagulgol ko. Basang basa ang mukha ko dahil sa luha. No one told me this will be painful! Akala ko manganganak lang ako and then it's done. How come I wanted to die at this moment? 

I felt a touch on my hand. I momentarily looked at who it was. Nakita kong si Tita 'yon pero masyadong masakit ang nararamdaman ko kaisa pagtuunan ng pansin ang mga sinasabi niya. 

I know the car was running fast when I'm inside. Malapit lang ang hospital sa mansion nina Tita. Pero kahit malapit, I felt like it was an eternity. Every passing second, mas lalong tumitindi ang sakit ng tiyan ko. 

Hindi ko alam paano ako naipasok sa delivery room. Si Tita na ang kumakausap sa mga doctor. I kept on thrashing and screaming because of the pain. Hindi ko alam pero napapamura din siguro ako habang namimilipit sa sakit. 

Hindi ko alam kung paano ako nabihisan. The pain is too much, I can't pay attention to other things. I just know na itinali ang kamay ko sa magkabilang gilid ng kama dahil kung ano ano nalang ang hinahawakan ko.