Ağa • [bxb]

Yapamam

Arkadaslar Ege bi ergen...18 yasinda...hemen kalkiyor onunki napsin

Uzun ve onemli bir bolum, haberiniz olsun<3

*

Evden çıkar çıkmaz soluğu Osman'ın günler önce söylediği ama benim hiç uğrayamadığım evinin önünde aldım. Hala hastaydım, bir iki günde toparlanmam mümkün değildi zaten. Bu yüzden üzerime sıcak havaya rağmen uzun kollu bir şeyler giymiştim.

Nasıl konuşacağımı ve kendimi nasıl affettireceğimi bilmiyordum. Bildiğim tek şey, Osman'ın bana kıyamayacağıydı. Beraber büyümüştük, bu yüzden kırgındı ama hiçbir zaman uzamazdı küslüklerimiz. Dayanamazdık birbirimize.

"Ege, hızlı ol bak."

"Git sen, bekleme." evden tek çıkmama izin vermeyip peşime takılmıştı Kadir. Seni ben bırakayım yorulma, falan demişti ama bunu kendisi mi akıl etmişti yoksa Miran mı söylemişti bilmiyordum.

"Bekleyeceğim burada. Ne demek bekleme?"

"Hızlı ol diye darlama o zaman."

"Hadi git oğlum, hadi."

"Kadir, bak beni böyle telaşlandıracaksan-"

"Ege hadi yürü lan, delirttin iki dakikada ha." komik ama sinirli bir tonda bağırıyordu. "Her şeye cevap veriyorsun, ne çeneymiş be."

"Seni şikayet edeceğim."

"Ne, kime? Ciddi misin?" onu arkamda bırakıp bahçeden içeri girdiğimde peşimden gelecek gibi olsa da duraksadı Kadir. "Oğlum, yapma lan. Ağama söyleme. Ege-"

Kadir, kendi kendine arkamdan yalvarmaya devam ederken ben çoktan zile basmıştım. Birkaç saniyenin ardından kapı aralandığında uykusundan yeni uyandığı belli olan Osman şöyle bir bakmış, gözlerini devirmişti.

"Girebilir miyim?"

Sadece kapıyı bırakıp içeri adımladı. Hala yalvarmaya devam eden Kadir'e pis pis sırıttıktan sonra girdim eve. Ben yanına gidene kadar tutuşacaktı biraz.

"Kardeşim?"

Osman'ın oturduğu koltukta biraz uzağına oturdum. İlk kez ondan çekiniyordum ve bu tuhaf hissettiriyordu. Böyle olmak can sıkıcıydı. Üstelik sorumlusu tamamen bendim.

"Çok uykum var Ege. Ne söyleyeceksen hızlı söyle olur mu?"

Özür dilemeye geldiğimi adı gibi biliyordu ve sırf biraz sürüneyim diye naza çekiyordu kendini. Gözünden anlardım onu ben.

"Lafı uzatmayacağım zaten hiç, dinlenirsin hemen." sıkıntılı bir soluk verip etrafa bakındım. Özür dilemek çok zordu. "Nasıl gidiyor, iyisin değil mi?"

"İyiyim, sağ ol."

"Ben iyi miyim?"

"Ege..."

"Tamam." kaşlarımı havalandırarak baktım yüzüne. Utanıyordum. "Özür dilerim."

"Önemli değil."

"Kardeşim, geçiştirme. Özür dilerim gerçekten." koltukta ona doğru kaydım. Umursamıyormuş gibi görünmek için hala etrafına bakıyor, benimle fazla göz teması kurmaktan kaçınıyordu.

"Tamam, sorun yok diyorum ben de."

"Sorun olduğunu biliyorum, yaptığım yanlıştı çünkü. Seni zor durumda bıraktım. Gerçekten isteyerek olmadı ama." kucağımda duran ellerime sabitledim bakışlarımı. "Kanka ben-ben ilk kez böyle zaman geçiriyordum. Her şey o kadar farklıydı ki benim için. Sadece bunu bölmek istemedim."