Galatasaray Ve Dahası • Kerem Aktürkoğlu

11 - Biraz Açık

Kerem'in evine gelmiştik, herkes bir koltuğa yayılıverdi bitkin halde. Ben uykumu aldığım için az da olsa enerjim vardı, hemen Yunus'un yanına oturdum. Başını omuzuma yaslayıp bacaklarını koltuğun kenarına yerleştirdi. Kerem üstünü değiştirmeye gitmişti. Kısa süre sonra yanımıza gelip cam sehpaya telefonunu bırakıp koltuğa oturdu. Herkesin bakışı onun üstündeydi. Bakışları arada bana kayıyor, sonrasında geri Kerem'e ulaşıyordu.

Barış: Ee?

Halil: Ağzımdan aldın, ee Kerem?

Halil: Dökül bakalım.

Barış bana doğru baktı, Kerem'e kaş göz işareti yapıyordum.

Barış: Ya da, dökülün mü demeliydik?

Ben geriye yaslanırken Yunus başını omuzumun altına doğru getirip alttan alttan bana baktı. Bilmem anlamında dudağımı büzdükten sonra Yunus başını tekrar omuzuma koydu, konuşmaya hazırlanan Kerem'e doğru kaydırdı bakışlarını.

Kerem: Beyler.. Alara artık reşit ve duygularımdan haberdar.

Birden herkes bana kitlendi. Hepsine utangaç bir şekilde saniyelik bakarak Kerem'e döndüm.

Kerem: En başta çok çocukça oynadık, saçma sapan toplara girdik ama ikimiz de kendimize yedirememiştik.

Kerem: Şimdi, iki aklı başında insan gibi konuşarak her şeyi halledeceğimize inanıyoruz- ki hallettik.

Barış şaşırmış olsa da istifini bozmadan geriye yaslandı. Herkes aynı anda konuşmaya başladı Kerem susunca.

Barış: Siz sevgili misiniz şimdi?-

Taylan: Nasıl halledebildiniz acaba, yani-

Halil: Hayır abi kız senden çok küçük, aşkın yaşı olmaz ama o bizim kızımız-

Yunus: Kerem bak kaç kez söyledim sana-

Herkes hep bir ağızdan konuşup asla susmuyor, bütün lafların devamı geliyor. Arkası hiç kesilmiyordu. En sonunda kafam fazla sesi kaldırmadığından, ve çok kafamı karıştırdıkları için bağırdım.

Alara: Aa yeter! Bir susun ya! Teker teker gidin Kerem'in üstüne!

Herkes bir anda susmuş, bana bakmıştı.

Alara: Bakın.. kendi kararlarımı kendim verebilirim ve yasal olarak da reşitim. O yüzden bir problem çıkmaz.

Yunus: Ama abici-

Alara: Lütfen dinler misiniz..

Dememle Yunus susmuştu.

Alara: Sizinle tanıştım tanışalı tek tesellim sizdiniz. Beni kardeşiniz gibi gördünüz, hiç yalnız bırakmadınız. Bir sürü şey yaşayıp yanınızda ağladım, hep kanadınızın altına aldınız beni..

Alara: En başından beri hepinizi abim gibi görüyordum.. belki Kerem hariç ama nasıl biliyor musunuz..

Alara: Kerem Galatasaray'a ilk geldiğinde ona takıntılıydım, deli gibi. Fotoğraflarına bakıyordum, hayal kuruyordum, hep onu düşünüyordum. Herkes hayranlık olarak adlandırsa da hayranlığın ötesinde imkânsız bir aşktı benim için.

Alara: Adam kaç yaşında, sana mı bakacak? Diyen bir sürü arkadaşım olmuştu.

Alara: Hiç vazgeçmemiştim, hep içimde onun sevgisi vardı ama ben bile hayranlık olduğunu düşünüyordum. Ama kendi hayatıma da bakmam gerekiyordu.