Galatasaray Ve Dahası • Kerem Aktürkoğlu

31 - Aynı Dudaklar

Aradan yaklaşık bir ay daha geçmişti. Gözlerimi açtığımda hiç tanımadığım bir yerdeydim, doğruldum ve etrafımı süzdüm. Yanımdaki koltukta uyuyan kişinin Kerem olduğunu fark edince içim rahat etmişti.

Ama ne ara geldim buraya diye düşünmekten alamıyordum kendimi.

Kerem, hareketliliğime gözlerini açmış olmalıydı. Göz göze geldiğimizde kaşlarımı çattım.

"Ben, nasıl geldim buraya?" Kerem bıyık altından sırıttığında gözlerimi kıstım.

"Kaçırdım seni." Kısmış olduğum gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.

"O evden beni nasıl kaçırdın be? Canına susamış olmalısın!" Ufuk'un evi her taraftan çevriliydi. Her yerde adamı vardı ve beni oradan almaları imkânsızdı.

"Ve beni neden kaçırdın, katil! Katil misin sen?" Ne diyorsun Alara.. evet o an aklıma gelen her şeyi döküyordum kelimelere.

Kerem şaşkınlıkla değişik mimikler yaptı, "Saçmalama Alara, ne katili? İnsan sevdiğini öldürür mü?" Bununla pişkin pişkin sırıttım.

"Oysa, herkes öldürür sevdiğini." söylediğim şeye gülerken Kerem bana eşlik etmişti.

"Hatırlıyor musun beni? Sevgilinim, dim yani." dudaklarımı büktüm.

"Nehir söylediği için inandım." Kerem kollarını birbirine doladı ve somurtmaya başladı.

"Ne oldu be?" bakışlarını benim üzerime yerleştirdi ve dudaklarını kıpırdattı.

"Ama sen bana inanmadın sen beni kırdın." dediği şeye gülerken yanına gidip ona sarıldım.

Karşılık verdiğinde güzel şeyler.. hissetmeye başlamıştım. Aklımda Kerem ile sarıldığımız birkaç anı canlandı.

Kerem suratımı avuçlarının arasına alıp dudaklarıma yapıştığında, bu hatırlama işlemini daha da hızlandırmıştı.

Hatırlıyordum, bu hissi.. bu dudakları.. beni saran kolları..

Gözlerimi kapatıp ona karşılık verirken, Kerem ile olan anılarımız gözümün önünden an an geçiyordu.

Geri çekildiğinde ona tekrar sıkıca sarıldım. "Hatırlıyorum.. her anını.." Kerem rahat bir nefes alıp mutlulukla gülerken bana sarılıyordu.

"Çok korktum Alara.. beni hiç hatırlamayacaksın sandım.."

İçimi birden korku kaplamıştı, "Ya hatırlamasaydım.. ayy, öpmesen hatırlamayacaktım.. neden daha önce davranmadın.." Kerem tekrar dudaklarıma uzun bir öpücük kondurarak geri çekildi.

"Motor kullanmayı yasaklıyorum sana.. lütfen kullanma bir daha.." başımı reddeder gibi salladım.

"Yok ne kullanacağım.. ya futbolu da unutsaydım?" Kerem beni kollarıyla sararken yere baktı yine.

"Biliyor musun.. hiçbirimiz oynayamadık. Arda, Mert, İrfan, Altay.. ve bizim takımı biliyorsun zaten. Hafızanı kaybettin diye hiç odaklanamıyorduk maçlara.." gözlerimi kıstım.

"Altay nerede cidden ya? Onu uzun zamandır görmüyorum." Kerem bana baktı.

"İzin aldı diye biliyorum, futbolu bırakmayı düşünüyordu. Nedenini kimse bilmiyor." kaşlarımı kaldırdım. Hemen Altay ile görüşmem gerekiyordu.

Aniden ev geldi aklıma. "Burası neresi? Ve sen beni Ufuktan nasıl kaçırdın?" Kerem boğazını temizledi.

"Burası, yeni evim. Senin evinin hemeen yanında. Ve, Ufuk ile Nehir konuşup ikna etti onu. Buraya getirdik seni." alt dudağımı büzdüm.