Galatasaray Ve Dahası • Kerem Aktürkoğlu

14 - Balkon Esintisi

Sabaha karşı uyuyakalmıştım, öğlenin yüzüme vuran sıcak ışıklarıyla gözümü açacakken annem odaya girip baş ucuma oturarak beni dürttü.

"Kalk hadi, saat kaç oldu. Çocuğu bekletiyorsun."

Gözlerimi açma zahmetinde bile bulunmamıştım, dediklerini duyuyor ama algılayamıyordum. Yatağın yavaştan yükselmesiyle annemin yataktan kalktığını fark etmiştim. Mışıl mışıl uyumaya devam edebilirdim.

Birden yatakta tekrar ağırlık belirdi, birisi yüzüme doğru eğilip dudaklarını yanağıma bastırmıştı narince. Annem olmadığına emindim, hızlıca gözlerimi açtığımda Kerem'in gülümseyen o tatlı suratı ile karşı karşıya kaldım.

Gülümseyerek geriye doğru esnedim. Kerem çok utanıyor gibiydi, zar zor ağzındaki baklayı çıkarttı.

"Günaydın sevgilim.." demişti usul ve sessiz bir şekilde. Yavaşça yatakta doğrulup uykulu uykulu ona sarıldım, dünyanın en iyi hissi olabilirdi.. kollarını belime dolamıştı.

"Günaydınnn" diye mırıldandım enerjik bir şekilde. Kısa süre sonra birbirimizden ayrılmıştık.

"Saat kaç.."
Dememle Kerem telefonunun güç düğmesine basıp ekrandan saate baktı.

"İki buçuğu geçmiş."
Sanki hiç enerjisi yok gibiydi, uykusuz mu kalmıştı acaba..? Onun yanağına kocaman bir öpücük kondurdum, buruk bir ifade ile gülümseyerek beni izledi. Çekildiğimde kapıdan bize yaklaşan annemi fark ettim.

Elinde küçük bir tepsi, tepsinin içinde Galatasaraylı kupa ve ıslak badem dolu bir tabak görünüyordu. Gülümseyerek gözlerimi fal taşı gibi açtım, annem tepsiyi benim kucağıma bırakmıştı.

"Ben biraz çarşıya çıkacağım, size iyi eğlenceler."

Zaten çoktan süslenmiş olan annemi baştan aşağıya süzdüm, ıslık çalarak harika olduğunu ifade etmekten çekinmedim. Bana sırıttıktan sonra odadan ayrıldı, peşinden kapıyı kapatmıştı.

Annemin ıslatmış olduğu bademleri kendi ağzıma tıkıştırırken Kerem'in gülerek beni izlediğini fark edince onun da ağzına biraz badem tıkıştırdım. Gülerken genzime kaçan badem kırıntısı yüzünden birden ifade değiştirip öksürmeye başlamıştım.

Kerem ben öksürmeye başlar başlamaz gülümsemeyi bırakıp yanaklarımı avuçlarının içine aldı, sırtıma hafifçe vurup ne yapacağını şaşırarak kahvemi bana içirdi.

Kendi boğulmama gülmeye başlamıştım bu sefer, kahvemi içerken kıkırdamaya devam ettiğim için Kerem'den iyi bir azar yiyecektim..

"Boğulacaksın Alara, sakin olur musun biraz?"

Ciddi bir tavırla kaşlarını çatmış ve bana bakıyordu. Kahvemi biraz daha içtim ve ciddiyete bürünerek bakışlarımı Kerem'e diktim.

"Bugün sende bir şeyler var. Ne oluyor, fazla gerginsin?"

Kerem samimi görünmeye çalışıp gülümsemiş olsa bile aptal değildim, gergin olduğunu görüyordum.

"Sadece biraz uykusuzum canım, sana öyle gelmiştir."

Beni geçiştirmeye çalıştığı çok belliydi, şimdilik bu konunun üstüne gitmek yerine anın tadını çıkartmayı tercih ettim.

"Bugün ne yapıyoruz?"

Kerem gülümseyerek iç çekip pencereye doğru baktı. Aynı şekilde bana döndü, çok yorgun görünüyordu ama bu gülümsemesi sahte gelmemişti.