Galatasaray Ve Dahası • Kerem Aktürkoğlu

17 - Hoş Geldin Alara

Soyunma odasına girdiğimizde herkesin bakışları benim üzerimdeydi. Birden üstüme atladılar.

Bana gülerek sarıldıktan sonra beni havaya atıp tutmaya başladılar.

Teknik kadro gülerek bizi izlerken ben bundan pek hoşnut olmuştum.

Sonunda beni indirmişlerdi, takımım etrafımdayken teknik direktör ve antrenörümüz bana yaklaştı.

Gururlu gözlerle bana bakarken bunu dile getirdi.

"Seninle gurur duyuyoruz güzel kızım." Bunu duyunca nasıl sevinmiştim ama.. teknik direktörümüzü çok severdim.

Onunla baba kız gibiydik, babamın yokluğunu pek hissetmiyordum.

Alnıma bir öpücük kondurduğunda herkes alkışlamıştı.

Gözlerimib dolmasını durduramadım, bu bir duygu göstergesiydi. Uzun süre sonra.. bir şeyler hissedebiliyordum..

"Alara sayesinde, Türkiye ligin en üstüne yükselip liderliğe yerleşti." Aslında diğer maçlara bu şekilde çıksam, yine aynısını yapardım herhalde?

"Biz bu Alara'yı istiyoruz, maçta sevinebilen, sinirlenip diz çöktürebilen, duygulanıp ağlayabilen." Ne demek istediğini gayet anlamıştım..

"Biz bu Alara'yı çok özledik.. bizi sensiz bırakma Alara." Koskoca adam gözleri dolmuş, bunları söylüyordu karşımda.

Ona sımsıkı sarıldım. "Bir daha asla.. kendimi de, sizi de bensiz bırakmayacağım."

Ortam yine çok duygusal olmuştu, Ömer hoca omuzlarımdan tutup beni kendisinden ayırdı.

Omuzlarımı sımsıkı tutup beni biraz sarstı.

"Şimdi duygulanmanın zamanı değil, kutlamanın zamanı." O sırada Ömer hoca takımda gözünü gezdirirken gözlerimle ona eşlik ettim.

Gözlerim Nehir'i arıyordu. "Hocam, Nehir nerede? Derken açılan kapıya doğru döndüm, iki koltuk değneğinden destek alan kişi Nehir'di..

Onun yanına yaklaşıp ona sıkıca sarıldım, benden destek almasını sağladım.

"Özür dilerim.. o an müdahale edemedim.." Nehir güldü, ayağının alçıda olmasını gram umursamıyor gibiydi.

"Ondan sonra kızın ayağına nasıl kaydığını biliyorum, benimle aynı durumda şu an. Hatta alçının dışında olan bölgeleri de morarmış biraz." Bununla mutlu olmasına sevindim, normalde böyle insanlar değildik ancak bizim kaybettiğimiz bir şey yoktu. Oyuncular Yunanistan oyuncularıydı, ve bilerek bize zarar vermişlerdi.

Onları umursayacak değildik tabii ki. Yavaşça çekildim. "İntikamını her türlü aldım." Dememle gülüştük.

"Hadi kızlar çıkalım, Alara röportaj vermeni istiyorlar." Başımı onaylarcasına salladım.

Takımla birlikte dışarıya çıktık, flaşlar patlamaya başlamıştı. Yanımda iki koruma ile röportaj vermek için yaptıkları küçük sahneye çıktım.

Bir sürü mikrofon önümde sabitlenmiş, sorular hazırlanmıştı.

Bir muhabir hemen lafa atladı ve soruyu yöneltti.

"Öncelikle, eski Alara'yı tekrar karşımızda görüyoruz. Sahada enerjini yükseltmen hem takım içinde hem de tribünlerde hareketlenmelere yol açtı. İnsanlar genel olarak çok memnunlar, bu konuda ne düşünüyorsun? Uzun süre sonra böyle bir atmosferde oynamak seni etkiledi mi?" Yine beklediğim soruyu yönelttiği için aklımdan geçenleri kelimelere döktüm.

"Tabii ki uzun süre sonra bu kadar enerjik bir ortamda bulunmak.. beni iyi etkiledi. Geçen söylediğim gibi, sizler için bir şey yapmaya çalışacağım demiştim." Alt dudağımı dişledim, ardından dilimi kısa süreliğine üst dudağımda gezdirdim.