Mistakes from the Past

Epilogue

Shia Marie POV.

“Sorry for everything.” nakayuko kung wika habang pinaglalaruan ng kamay ko ang tasa ng kape.

“Its not your fault.”

“No. It's me. Naging sarado ang utak ko sa lahat ng explanation.” nag-angat ako ng tingin sa kanya at pilit na ngumiti.

“I understand your brother side. Maski ako, mas pipiliin kong iligtas ang buhay ng kamag-anak ko key'sa iba. Sorry for blaming your kuya fault whose the reason why my parents are de*d.” wika ko at napayuko.

“S-Si kuya.” napatingin ako sa mata n'ya. Masyado siyang seryoso.

“Si Kuya ang nagtago ng dashcam lalo na't alam n'yang magagalit, maiinis ka pag nalaman mong andon s'ya at kasangkot sya sa incident at wala man lang s'yang nagawa para tulungan ang parents mo.” nabigla ako sa isiniwalat sa'kin ni Cendelle. All of the time na naguguluhan ako kung ano ang gagawin lalo na't hindi mahanap-hanap ang dashcam pero nasa kanya lang pala iyon.

“I remembered long ago. He was crying and always blaming himself that he is the reason the De Guzman accident. Halos mabaliw noon si Kuya. Namumutawi sa kanyang isipan na s'ya ang nakabangga nito at naka hit and run. Kung hindi namin napanuod ang tinago n'yang dashcam 3 years ago we didn't know na biktima rin pala kami.” paliwanag nito sabay inom ng kape n'ya.

“The day na wala si kuya nung nanirahan ka sa'min ay nasa ibang bansa s'ya with the treatment of the psychiatrist.” he added.

“...awang-awa ako no'n kay kuya.” he bit his lower lips before continuing “...and I'm thankful kasi ngayon napatawad na n'ya ang sarili n'ya.” naiiyak nitong wika

Napatayo na lamang ako sa kinauupuan ko at hinihimas ang likod niya. Hindi ko akalain na napakalaking epekto rin pala sa pamilya nila ang aksidente. Oo, buhay nga silang pareho pero pareho rin silang naapektuhan sa aksidenteng iyon.

“Are we okay again?” makahulugan nyang tanong sakin. “Can we continue the next page of our life?” nakangiti nitong wika sa'kin.

Umalis siya sa pagkakayakap ko at parang may kinuha siya na kung ako sa bulsa n'ya at s'ya na'lang ang ikinabigla ko ng bigla s'yang lumuhod sa harap ko.

“Shie, will you marry me?” napatili naman ang mga nagkakape sa café na iyon dahil sa eksenang ginawa ni Cendelle. Napaiyak na lamang ako sa tuwa.

“Yes, I will marry you.” mas lalong lumakas ang tilian ng mga taong andon kasabay non ang pagyakap sa'kin ni Cendelle ng mahigpit. 

———۝———

While I'm walking down the aisle I saw the excitement on his eyes. Napangiti na lamang ako habang papunta sa kinaroroonan niya. Si Tito George naman ang humatid sa'kin sa altar.

Napahinto kami sa harap ni Cendelle na ngayon ay naiiyak na.

“Naiiyak na ako sa tagal niyo.” madramang wika nito at pinahiran n'ya ang luha sa mata n'ya.

“Wag ka ngang OA.” bulong ng kuya n'ya. Si Cedric kasi ang bestman ni Cendelle habang si Cindy naman ang bridesmaid ko tulad nang nauna naming plano.

I feel the clouds on my feet. The euphoria on my heart and the heaven of my head. If I can hold the hand of clock I want to slow this time.

———۝THE END۝———

THANKS FOR READING....