Ihlamurlar Çiçek Açtığında

1.5

Selamlar ve iyi okumalar efendim.

Bölüm şarkısı: Anlatamadığım şeyler var - Anıl Emre Daldal

❄️❄️

Gözlerimi yürüdüğümüz kaldırım taşına diktim, hafifçe iç çekmeden edemedim. Anlayamıyordun işte, neden bana yalan söylediğini, beni geçiştirdiğini anlayamıyordum. İstemeden ya da bilmeden yalnış bir şey mi yapmıştım?

Bana acıktığını söyledikten sonra sokağın çıkışına yönelmişti, beni beklememişti bile. Ben ona yetişmek adına hızlı hızlı yürürken o da sonunda çok hızlı gittiğini fark etmiş olmalı ki adımlarını yavaş ve küçük atmaya başladı.

Bu durumuna bakınca insan zaten gerçeğin bu olmadığını anlıyordu.

Sahadan çıkana kadar hiçbir şeyi yoktu, ne olduysa sahadan çıktıktan sonra olmuştu. Ancak hiçbir şey yoktu işte, sadece Karaca abiyle karşılaşmıştık.

Karaca abiyle karşılaşmıştık!

Adımlarım sekteye uğradı. Yüzümde ufak bir gülümseme oluştu, bu durumdan zevk almam normal miydi bilmiyordum ama zevk alıyordum işte. Gülmemek için zor dururken birkaç adım ötemdeki sırtını izledim kısa bir süre.

Hafifçe öksürdüm dikkatini çekmek için. Zaten yavaş olan adımlarını hepten kesti, yüzünü hızla bana döndü. Kaşları hâlâ olabildiğince çatıktı.

Bu haliyle de aşık olunabilecek biriydi. Her haliyle aşık olunacak biriydi işte.

"Bak işte, dedim sana hasta olacaksın diye."

Sitemli sesi ve yüzümü inceleyen gözleri ile az önce sağladığım ciddiyetimi korumak çok zordu.

Dudaklarım iki yana kıvrılmak adına bana büyük bir savaş açmıştı. Tut kendini Sırma, tut.

Sanırım az önceki öksürüğüm biraz fazla gerçekçi olmuştu. Ya da Özgür'ün aklı sahtesini gerçeğinden ayırt edemeyecek kadar bulanıktı.

İkinci seçenek daha doğru gelmişti.

Yine de bu öksürüğün sahte olduğunu söylememeye karar verdim. Hatta sanırım bu işi birazcık ileriye götürmeliydim.

"Kendimi iyi hissetmiyorum."

Onun duyabileceği kadar kısık sesli konuşmam yüzünde bariz bir endişenin belirmesine neden oldu.

Birkaç adımda yanıma geldi, elinin tersini alnıma koyarak ateşimi yokladı. Hemen ateşimin çıkacağını mı düşünmüştü bu salak çocuk?

Ah, hayır. Gerçekten aklı başında değildi.

"Ateşin de yok. Çok mu kötü hissediyorsun Sırma?"

Gülümsemem yüzümde tekrar yer edinirken kahvelerine odaklandım. Kendimi ona açıklama yaparken buldum.

"Karaca abi o, abimin süt kardeşi."

Birkaç saniye anlam veremedi ne söylediğime. Aval aval yüzüme baktı, sonra kaşlarını şaşkınlıkla kaldırdı. Bu tatlı hali daha fazla gülmeme neden oldu. Yüzündeki kaslar bir bir gevşedi, artık neler neler düşünmüşse epey gerilmişti.

Sen zaten kafanda kurmuşsun oğlum!

"Beni onunla tanıştırmadın."

Kısık ve biraz da kırgın sesi doldurdu kulaklarımı. İçimin burkulduğunu hissettim, alınacağını hiç düşünmemiştim. Ben bunu yaparken ona zarar gelmemesini istemişken o bu duruma epey içerlenmişti.