Ihlamurlar Çiçek Açtığında

1.0

Özel bir insandan gelen özel bir istek üzerine bu hafta attığım üçüncü bölümle karşınızdayımm

Umarım beğenirsiniz,

Keyifli okumalar dilerim efenim 🖤

Bölüm şarkısı: Ölümsüzlüğü Bulmuşsun Zihnimde

️❄️❄️

Bazı anlar unutulmazdı, bazı anlar dokunulmazdı.

Bazı anlar kalbinin pır pır etmesine yol açar, bazı anların derinliği kelimelere sığdırılamazdı.

İşte ben hep o anlardan birine saklanmak isterdim. Saklanmak ve hiç çıkmamak. Sevdiğim kişiyle ömrümü tek bir anda harcamak isterdim.

İşte tam bu andı bahsettiğim an. Elim elini sımsıkı sarmıştı, gözleri gözlerimdeydi. Belki sevdiğimi itiraf etmemiştim, sevdiğini itiraf etmemişti ama... Buradaydık işte.

Ne olursa olsun buradaydık ve güzeldik. Kahveleri kahvelerime tutunmuştu, tek odağımız birbirimizdik.

"Teşekkür ederim."

Ne için diye sordu.

Hayatımda olduğun için, bana bu güzel günde eşlik ettiğin için, sevgime layık olduğun için, aslında her şey için...

Diyemedim tabii ki tüm bunları.

"Beni dinlediğin için."

Kafasını iki yana salladı hemen.

"Teşekkür edip de sinirimi bozma benim. Buradaysam burada olmak istediğim için buradayım bana teşekkür etmen için değil."

Yerim ben bu bebeyi.

Hiçbir şey demedim, demek istemedim. Bunun yerine en içten gülümsemelerimden biriyle baktım ona.

O da gülüşüme baktı, gülümsedi. Allah'ım bu nece güzel bir andı!

Sonra bu güzel anı bozmak ister gibi bir telefon zili doldurdu kulaklarımı.

Dudaklarımı birbirine bastırdım, kaşlarım havalandı. Gülmemek için çok zor tuttum kendimi.

Hayır, sorun telefonun çalması değildi. Asıl sorun zil sesiydi.

Bir insan neden zil sesini kırmızı balık yapardı?

Kendimi tutmaktan kızardığıma eminim.

Özgür durumu çakınca aceleyle telefonuna sarıldı. Sıkıntıyla etrafına bakındı, sonra gözleri beni buldu. Utangaç bir şekilde kaçırdı benden de gözlerini.

Sinirle telefonu açtı.

"Ne var lan ne var, şerefsiz it?"

Sırma sakin ol ve gülme.

"Lan sen mi ayarladın bu müziği!"

Sinirle gözlerini kapattı, konuştuğu kişi öyle büyük bir kahkaha attı ki sağır sultan bile duymuştu.

Dayanamadım daha fazla, patladım bende.

Kafamı masaya gömdüm ve güldüm içimden geldiğince.

Kırmızı balık gölde,kıvrıla kıvrıla yüzüyor be Özgür...

Özgür hakaretlerini bir anda kesti ve ortam sessizleşti.

Bende bir süre sonra kendimi sakinleştirmeyi başardım ve kafamı kaldırdım. Bana böylesine güzel bakan Özgür'ü beklemiyordum tabii.

Bir utanmadık mı?

Utandık.

Özgür'ün telefonundan yükselen sesle iyice yerin dibine girdim.