Bölüm şarkısı: Gülümse Şarkı Oldun ~ Çağan Şengül
İyi okumalar efendim 🖤
❄️❄️
Belki, aptallık ediyordum. Belki bu işi bu kadar uzatarak, bir türlü netleştirmeyerek ve gerçeklerden kaçarak aptallık ediyordum. Ancak kim ne derse desin, ben korkuyordum.
Özgür, güzel bir insandı. Özgür, benim için o kadar güzel ve özeldi ki, kelimelerle tarif edilemezdi. Ancak bu işin bir de aması vardı.
Onu ne kadar tanıyordum? Evet, seviyordum onu. Bunu kabulleneli epey olmuştu ancak uzaktan uzağa onu en fazla ne kadar tanıyabilmiştim?
İşlerin bu raddeye geleceğini hiç düşünmemiştim. Ben o duvara o yazıyı yazarken de hiç düşünmemiştim. Ben az kalsın öpüşeceğimizi de hiç düşünmemiştim aslında.
Her şey o kadar hızlı ama bir o kadar da doğru hissettiriyordu ki... Bunu anlatamazdım. Korku bir yerden sonra işlevini yitiriyordu. Konu Özgür olunca kendimi kaybediyor ve hiç beklemediğim yerlere geliyordum. Bu biraz ürkütücüydü ancak çokça heyecan vericiydi aslında.
En az şu anki durumumuz kadar heyecan vericiydi! Abim arkamdaydı, abim cidden oradaydı ve henüz beni fark etmemişti. Garipti ama Karaca abiyle benim dedikodumu yapıyordu. Ben boşu boşuna buna değişik demiyordum işte.
"Bakıyor mu?"
Fısıltıyla söylediklerim Özgür'ün başını çevirerek ardıma bakmasına neden oldu. Kaşlarını iki kere kaldırıp indirdi.
"Bence devam edebiliriz."
Kaşlarımı çattım ve Özgür'ün omzuna sertçe geçirdim. Sanki omzu kopmuş gibi tepki vermesini ise hiç beklemiyordum!
"Ah, ne yapıyorsun kızım! Çürüdü lan."
"Koyun ot derdinde kasap et! Amacın beni çıldırtmaksa-"
Gözlerimi kapattım ani gelen farkındalıkla. Biz ikidir yüksek sesli konuşuyorduk!
"Sırma?"
Sakin ol ve düşün Sırma. Nasıl çıkarsın şu durumun içinden? Özgür'ün zarar görmeyeceği kaç ihtimal var?
Zoraki bir gülümseme yerleştirdim dudaklarıma hafifçe abime döndüm ve cevap verdim hızla.
"Abicim?"
Şaşkınlıkla bana ve Özgür'e bakıyordu. Gözleri ikimizin arasında sürekli gidip gelirken dudaklarını birkaç kez açtı ve kapattı. Sanırım, inme inmişti çocuğa.
"Sırma ve yanındaki lavuk?"
Kısa bir an Özgür'e baktım bende. Kendinden bahsedildiğini anlamış olmalı ki şirince gülümsedi ve abime cevap verdi.
"Asrın bey abi?"
Abim kaşlarını çattı ve yanında gülmemek için kendini tutan Karaca abime baktı. Eliyle Özgür'ü gösterdi ve şaşkınca konuştu.
"Bu şey benim ismimi biliyor Karaca."
Karaca abi omuz silkti ve abimi alaya alarak verdi cevabını.
"Bende biliyorum Asrın."
Abim istediği tepkiyi Karaca abimden alamayacağını anlamış olmalı ki tekrar bize döndü. Ancak yüz ifadesi az önceki gibi değildi. Öfkelenmişti ve biz...
Tam anlamıyla sıçmıştık.
"Lan!"
Abimin aniden bağırmalıysa irkildim, bunun sesi bu kadar gür müydü?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ihlamurlar Çiçek Açtığında
JugendliteraturBekledim, beni fark etme ihtimalini göze aldım ve birkaç metre uzakta, dikkatle onu izlemeye devam ettim. Ani bir hareketle yerdeki kömür parçasını eline aldı. Duvara bir şeyler karaladı ve arkasına bakmadan uzaklaştı. O gözden kayboluncaya kadar be...
