Ihlamurlar Çiçek Açtığında

1.8

Selamlar ve saygılar efenim.

İyi okumalar dilerim.

Bölüm şarkısı: Maran Marangöz - Aşık Oldum Ben Sana

❄️❄️

Beklemek her zaman kötü sonuç vermezdi, her zaman seni üzmezdi. Bazı şeyler bekledikçe güzelleşirdi. Bazen beklemek yapman gereken en güzel şeydi.

Bazen beklemek bile sevilirdi, sevdirilirdi.

Ben mesela, belki bu kadar beklemeseydim şu an bu kadar mutlu olmayacaktım. Ya da her şey bu kadar yolunda gitmeyecekti. Her şeyin bir zamanı vardı, tıpkı Özgür ile bu kadar yakınlaşmamızın zamanı olduğu gibi.

Şimdiyse ona onu sevdiğimi söylemek için bekliyordum, ıhlamurların çiçek açmasını.

İç geçirmeden edemedim, şu zamana kadar itiraf etmesem de etmiş kadar olmuştum.

Yapacak bir şey yoktu. Biz de anca bu kadar saklayabiliyorduk sevgimizi.

"Burası mı?"

Kayra'nın sesi ile irkildim. Ne zaman gelmişti, hiç fark etmemiştim.

Dün akşam Özgür konumu attıktan sonra bende Kayra'ya atmış ve durumu özetlemiştim. O da hemen teklifin üzerine konmuş ve buluşmayı kabul etmişti. Şerefsizlik yapacağı belliydi ama görmezden geliyordum.

İkimizin evleri birbirine uzak olduğu için ayrı ayrı gelecektik. Ben erkenden gelmiştim ama içeri girecek cesareti bulamamıştım.

"Evet, burası."

Kısık sesle konuşmam üzerine kafama bir tokat attı.  Anlam veremediğim için öfkeyle yüzüne baktım.

"Lan o zaman yalı kazığı gibi yarım saattir neden dikiliyorsun burada?"

"Yarım saattir dikilmiyorum bir kere!"

Yüzüme öyle mi der gibi baktı.

"Tamam bir on dakika belki dikilmişimdir ama yarım saat değil!"

İtirazımı pek takmadı, gözlerini devirdi ve bana sormadan kolumu tuttu, çekiştirmeye başladı.

Resmen beni sürüklüyordu!

Birkaç saniye içerisinde kendimi içeride buldum. Sıcak havanın aniden yüzüme vurmasıyla dışarının ne kadar soğuk olduğunun farkına vardım.

Ve ben bilmem kaç dakikadır dışarıda duruyordum. Kayra beni dövmekte haklıydı sanırım.

Ben hâlâ olduğum yerde durmaya devam ederken Kayra tekrar beni sürüklemeye başladı. Sanırım onları görmüştü, nereden tanıdı diye düşünmeme gerek yoktu. Hepsini tek tek araştırdığını tahmin edebiliyordum.

FBI gibi kızdı, maşallah.

Biz masaya yaklaşınca Özgür bizi fark etti ve ayağa kalktı. Sanırım tek heyecanlı olan ben değildim.

Aptal bebe, deli gibi sırıtıyordu şu an.

Çok tatlıydı ya, yanaklarını mıncırasım geliyordu.

Birkaç adımda yanlarına vardığımızda diğerleri de ayaklandı. Hepsinin yüzünde küçük bir gülümseme vardı. Bu içimi biraz olsun rahatlattı.

Neredeydi Miray denen kız?

"Yengem gelmiş, hoş gelmiş!"

Herkesten önce lafa Yusuf atladı, oturduğu sandalyeyi geriye itti ve hızlı adımlarla yanıma geldi.