Ihlamurlar Çiçek Açtığında

0.3

Bölüm şarkısı: Elyas & Taha - Kalp Hırsızı

Keyifli okumalar dilerim...

❄️❄️

Yine aynı yerde, aynı otobüse binmek için dakika sayıyordum.

Beni bekliyormuş be, gördüğü kişi de benmişim!

Bir kez bile göz göze gelmememize rağmen beni görüyor, beni bekliyordu. Buna inanmam epey zor olacak gibiydi.

Son sınıftım, tam ona aşık olacak yılı bulmuştum. Önümdeki sınavı umursamadan onunla iletişime geçmiştim. Şimdiyse onu düşünmekten kafayı sıyıracaktım.

O geçen sene sınava girmişti, okuldan kurtulmuştu ancak yine de aynı durağa gelmeye devam ediyordu. Bu biraz tuhaf geliyordu ilk zamanlarda, bildiğim kadarıyla ehliyeti de vardı ancak o otobüse binmeyi tercih ediyordu.

Sonrasında nedenlerin o kadar önemli olmadığını düşündüm. Her gün onu görüyordum, önemli olan buydu. Benim onu görmemi sağlayan nedenleri bilmeden de olsa sevmiştim çoktan.

Uzaktan görünen otobüs ile heyecanlanmadan edemedim.

Görmemiştim daha onu, ancak kalbim göreceğim için şimdiden hızlı hızlı atıyordu.

Önümde duran otobüse birkaç kişinin ardından sakince bindim. Akbili bastım ve içeride küçük adımlarla ilerledim.

O ayaktaydı, bende onu rahatça görebileceğim ikili koltuklardan birine oturdum.

Tabii benim ardımdan yanımdaki koltuğa onun oturması beklentim dahilinde değildi.

Şu an yanımdaydı. Dizi dizime değiyordu.

Gözlerim yerinizde durun fırlamanın sırası değil.

Kalbim gürültünün sesini biraz kısmaz mısın; o, sesini duymak zorunda değil.

Hiçbir şey olmamış gibi, sanki bir yıl iki aydır uzaktan uzaktan sevdiğim çocuk yanıma oturmamış gibi kulaklığımı çıkardım ve telefonuma taktım.

Ellerimin heyecandan titremesi olacak iş değildi.

Ekranımı açmadan önce telefonun siyah ekranından gül yüzüne baktım.

Bana bakıyordu, bana bakıyordu! Gözleri yüzümdeydi, gözleri bendeydi lan!

Yanaklarım, domatese dönmenin sırası değil.

Allah'ım ölüyorum sanırım.

Evren bu kadar sesimi duymak zorunda değildin kardeşim. Bu benim için bile fazla! Bu kalbim için çok fazla.

Anlık gelen cesaretimle spotify'a girdim, çalma listemi açtım ve bakışlarımı cama çevirdim.

O an dikkatimi çekti, camda görünen yüzü...

Ve o an fark ettim, benden habersiz belki de onlarca kez göz göze gelmiş olma ihtimalimizi.

O hep cam tarafına otururdu ve bakışlarını bir saniye dahi camdan çekmezdi.

Bense tüm yol boyunca içim gide gide ona bakardım. Bazen gözlerimi kaçırırdım tabii, o kadar da salak değildim.

Ancak bu çok bir şey değiştirmezdi.

Cafer, bez getirir misin yavrum?

Kulaklığımın birinin çekildiğini hissetmemle ona döndüm. Eline aldığı kulaklığımın tekini sakince kulağına taktı, rahatça geriye yaslandı ve gözlerini kapattı.