Between me & you

CHAPTER 19. [Pretending]

It's Thursday today, since 3 days lang ang pasok namin. Mag message na lang daw si sir sa gc kung anong possible na mangyari sa Thursday and friday.

At ngayon, nag text si david na magkita raw kami sa ng bench, dahil sasabihin niya lahat sakin.

hanggang ngayon iniisip ko pa din yung sinabi niya, girlfriend pero sa kontrata? akala ko sa kdrama ko lang 'to mapapanood, e? may real life pala?

hindi ko na nga rin maalala kung ano nangyari kagabi sa condo, parang hindi ako nag-enjoy! ang alam ko lang nakauwi na ako sa bahay saktong 11 pm.

Dumating ako sa tapat ng bench nang quarter to two, oo usapan namin 3 pm pero dahil boring nga sa bahay maaga ako umalis para din naman makapag libot ako habang wala s'ya.

may nakita ako'ng Starbucks malapit lang sa bench, kaya pumasok muna ako nauuhaw na rin naman ako, for the first time ko mag oorder mag-isa, last punta ko kasi dito kasama ko pa sila elle at shan. sila din nag pupunta sa counter! pero ngayon ay ako na.

"Hi, I'm brianna, what would you like to have?"

"1 Vanilla Latte. Classic, thanks."

While i was waiting for my drinks. tumingin tingin muna ako sa tabi, may napansin akong poster.

wait? kala ko namamalik mata lang ako, pero hindi pala. ang nakalagay sa poster ay mukha ni david, sikat na sikat talaga s'ya dito. kala ko nga kambal niya.

siya may ari dito?

"Uhm, excuse me? here's your order ma'am."

agad akong umupo at inubos yung drinks ko.
tumingin ako sa cellphone ko, it's already 2:40 pm na. baka nag-bibiro lang 'to si david? sisipain ko talaga s'ya.

bumalik na ako sa bench at umupo ako sa isang occupied nang seats. dahil dalawa naman kami para mas may privacy. tinext ko na rin si david para bilisan yung kilos, ayoko magpagabi manonood pa ako ng kdrama.

oo, kdrama is life talaga.

inaabangan ko pa naman yung descendants of the sun, adik na adik ako sa kdrama na 'yan. bagay kase sila, kung baga song'song couple kung tawagin sa love team.

Pag-angat ko ng tingin ko from my phone, I saw a man sitting in front of me. tumingin ako sa ibang upuan, madami pa namang bakante. bakit siya nandito?

"Uhm, excuse me sir? mali po 'yata kayo nang inupuan may ari na po kasi n'yan,"

ano ba 'to? matanda na? pero hindi naman halatang matanda na, mukhang bata pa nga sakin e.

ayun, hanggang ngayon hindi pa din siya kumikibo. narinig niya kaya ako?

"s-sir, may kasama ka po ba?"

nakita ko ulo niya, um-oo siya.

"nasan po ba? may kasama kasi ako, pero diyan siya nakaupo!"

sana hindi sumama pakiramdam niya sa sinabi ko, teka nasan na ba kasi 'tong si david? ang tagal ano ba yan!

tinext ko ulit pero walang reply. kapal talaga ng mukha hindi ako kausapin 'non. sinayang lang oras ko.

bumalik ulit tingin ko sa lalaking nakaupo sa harap ko. he's wearing a cap and blue T-shirt, kinda look familiar, ay bahala na.

"psssst!"

napatigil ako sa paghawak nang cellphone nung narinig kong sumitsit yung nasa harapan ko.

yung lalaki na naka blue.

He looked at me at umayos siya nang pag-upo.

nakakatakot na siya, ayoko na lang pansinin baka hindi siya yung narinig ko.

ulyanin pa naman ako!

inayos ko ulit yung upo ko at tumingin sa cellphone, pero wala pa din talaga siya'ng reply.

"Pssssst."

mas lalong lumakas yung pag sitsit niya, kinabahan ako lalo. kidnapper ba 'to? hindi halata, he looks like a teenager.

Sinubukan ko siyang kausapin.

"hello, excuse me sir! Do i know you?" seryosong tanong ko.

I looked around. wala nang katao-tao, umuwi na rin yung nasa gilid ko.

ang nandito na lang

ako at yung lalaking nasa harap ko.

pero hindi niya pa din sinasagot yung tanong ko, baka killer 'to? or mga napapanood ko sa movie kukunin tapos itatapon sa tubig?

No way!

sinilip ko ulit yung cellphone ko, 3:00 pm na, wala pa din siya at kahit isang text wala. uuwi na lang ako. baka mapatay pa ako dito

Lord, help me!

Aalis na sana ako pero-

He grabbed my hands.

"siraulo ka ba kuya?"pagrereklamo ko.

"Hey, calm down. Si david 'to! Effective ba?"

tumawa siya ng tumawa sa harap ko at tinanggal yung cap niya sa ulo.

binatukan ko nga, muntikan na akong umiyak dito.

"What's that for amari?"

"Nakakainis ka! pinakaba mo ako!"

tumigil siya sa kakatawa at tinignan ako.

"sorry na, at teka ano akala mo sa'kin stalker mo? killer? Dahil sa suot ko?

nag-disguise lang ako."

Hinampas ko siya, kala niya nakakatuwa 'yon?

"Ewan ko sa'yo, tapusin na nga natin 'to. ano ba gagawin?"

"eto laging galit, joke lang!"

hindi ko siya pinansin, bahala siya.

"My manager already knows about this. and kinausap niya ako para gumawa ng fake contract for my sake!
kumalat na kase yung fake rumors tungkol sating dalawa, this is the only way to make them believe."

"Believe, what?"

"Na totoo yung relationship, Even though it's just a fake contract."

"Hanggang kailan 'to?" seryosong tanong ko.

"1 month, and you don't have to worry about that, we will still be friends!"

buti naman, kala ko pang life time na, e.

"sige, payag na ako. wag kang assuming hindi lang dahil sa'yo 'to, para din sakin!"

"yeah i know, thanks."

himala hindi 'ata nang-asar si mokong na 'to. napagod na din siguro.

"uh. wait, here's our contract." inabot niya sakin yung isang envelope at pinirmahan ko na agad.

"Did you read it?"

"oo naman, ano akala mo sakin hindi marunong magbasa?" He nodded.

At ayun na nga, tapos na, tumayo na rin kami at nag shake-hands.

"thanks again, amari" then he smiled at me.

after nun hinatid niya ako sa bahay at umuwi na siya, dahil may gagawin pa raw siya.

I can't still believe that we're in official relationship but in a fake contract.