သက်ပိုင် သတိရလာတော့ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကလှုပ်လို့မရ။အနည်းငယ်လှုပ်လိုက်တိုင်း အသဲခိုက်မတတ် နာကျင်နေသည်။ဗိုက်ထဲကလဲအောင့်တတ်ကာ ပျိုအန်ချင်နေပြီးခေါင်းတွေကလဲ မူးဝေနေကာ မျက်လုံး ကိုပင် မနည်း အားယူကာ ဖွင့်နေရသည်။
"အင်း ဟင်း.. .."
" သက်ပိုင်! "
မှိုင်းအသံကြောင့် တေဇနဲ့ရိူင်း ပြိုင်တူထရပ်လိုက်ကြသည်။
"နိုးလာပြီလား သက်ပိုင် .. "
"ညီ..... "
သက်ပိုင် ဘေးနားက အသံတွေကြောင့် အားယူ၍ကြည့်လိုက်သည်။ သူဘေးတွင် ကိုတေဇ၊ မှိုင်း နဲ့ကိုကြီးရှိန်း တို့ကသူကိုစိုးရိမ်ပူပန်သော မျက်နှာများဖြင့် ကြည့်နေကြသည်။
သူကိုတော့ မတွေ့။မတွေ့ရဘူးဆိုတာထက်တစ်သက်လုံးမတွေ့ရတော့လျှင်ပိုကောင်းမည်။ မတွေ့ချင်တော့သလို မြင်လဲမမြင် ချင်တော့ပါ။ မုန်းတယ်ဆိုထက်ရင်ထဲကပို၍နာကျည်းမိသည် ။
သူကြောင့် အခုဘယ်လိုအခြေနေ ဘယ်လိုအနေထား နဲ့ဆေးရုံကို ရောက်ခဲ့ရပါသလဲ ရှက်လို့သာ သေလိုက်ချင်သည်။ အိမ်ကိုပြန်ချင်သည့်စိတ်ကြောင့် အားပြုကာ ကျုံးထလိုက်သည်။
"မထနဲ့ဦး.... ညီ အခုချိန် အထိုင်ထ လုပ်လို့ အဆင်မပြေသေးဘူး "
"ဟုတ်တယ် သက်ပိုင် ခဏ တော့ဆေးရုံမှာနေရဦးမယ်..."
သက်ပိုင် ဘာမှထပ်မလုပ်တော့ပဲမျက်လုံးများကိုစုံမှိတ်ထားလိုက်သည်။
"သက်ပိုင်...ဓန က US ကိုအရေးကြီးကိစ္စတစ်ခုကြောင့်မသွားမဖြစ်လို့ သွားလိုက်ရတယ်။ မသွားလို့မရလိုသွားလိုက်ရပေ့မယ့် သူခင်မျာမသွားချင်ရှာဘူး ။မင်းကိုအရမ်းစိတ်ပူနေတာ...."
တေဇ သူငယ်ချင်း ဘက်ကအကောင်းဆုံးကူပြောပေးရှာသည်။ ခုချိန်ဒီကောင်လေးရင်ထဲဘယ်လိုခံစားနေရမလဲ သူတို့ကောင်းကောင်းသိသည်။
သူလုပ်ချင်တာလုပ်ပြီးထွက်သွားတာကို ဘယ်လို သဘောနဲ့ပဲ သွားသွား သူစိတ်မဝင်စား။ မရှိတော့လေ မမြင်ရလေပို၍ကောင်းလေပင်။ သူဘာစကားမှကြားချင်စိတ်မရှိတာမို့ မျက်နှာကို တစ်ဘက်သို့လှည့်လိုက်သည်။
YOU ARE READING
"အငြိုးတွေသာပြယ်စေသား"(Complete)
Romanceအငြိုးတွေအမုန်းတွေကြား ချစ်ခြင်းကသာအနိုင်ရမလားဆိုတာကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ခံစားသွားရမှာပါ။ warinng ‼‼‼ကြိုပေးတာမို့ မကြိုက်တဲ့သူများမဖတ်လို့ရပါတယ်
