ALONG THE WAY

CHAPTER 1 : THE BEGINNING

"Gago ka dre aga mo ngayon ah" animoy may himala na bungad sakin ni Connor pagkalabas ko ng bahay

"Saan sila Kulas?" tanong ko nang mapansing si Connor lamang ang nasa tapat ng bahay

"Wala pa, kagigising palang non nong mag chat ka sigurado. Ikaw ba naman kasi, biglang ang aga mo gusto pumasok" sagot ni Connor na para bang sinisisi ako

"Dre hindi mo ba gets? Lagi siyang naglilinis mag-isa kaya syempre pagkakataon na natin" pagpapaliwanag ko sakanya

"Teka...seryoso ka talaga don dre?" hindi makapaniwalang tanong nito

"Wala nang atrasan dre" pagngisi ko rito

"Iba ka talaga Sollirim Vincenzo Astrero" pagpalakpak ni Connor dahilan para natatawang napapailing nalang ako rito bago umangkas

"Ate hintayin mo ako!!" sigaw ng nakakabata kong kapatid nang akmang maglalakad na ako palabas

"Dalian mo ma l-late na naman ako!" pagmamadali ko rito dahil napaka hirap naman talaga malate sa school namin lalo pa at SSG Vice President pa naman akong naturingan

"Teka po mag sasapatos na lang! Ate pahiram ng blue sneakers mo!"

Hindi na ako umangal pa dahil 7:08 am na, maglilinis pa ako sa garden namin kung hindi ay mapapagalitan na naman kami.

Ilang sandali pa ay narinig ko na ang mga papalapit na yabag nito kung kaya't nagtungo na ako sa pinto

Sabay kaming lumabas at pagkasarado ko ng pinto ay sakto namang pag busina ng sasakyan. Tumakbo kami patungo ng garahe at agad sumakay sa sasakyan.

Hindi naman kami mayaman, pero hindi rin naman kami mahirap. Sa katunayan ay hindi saamin ang bahay na tinutuluyan namin bagkos ay sa mga magulang ni Papa. Ang lupa ay hindi rin naman namin pagmamay-ari maging ang mga magulang ni Papa kundi ay sa tiyahin ni Papa.

Maging ang kotse na pagmamay-ari namin ay second hand ganunpaman ay magaling naman si papa pumili at mukhang bago talaga ito.

Tatlo kaming magkakapatid, ako na panganay, si Holter na sumunod sakin at nasa Grade 8, at ang bunso namin na si Lucio na siyang nasa elementarya at Grade 5.

Inihatid muna kami ni papa na nasa highschool dahil saaming magkakapatid ako talaga ang pinaka nagagalit kapag nal-late ako.

Broken Family kami, almost 3 months na rin. Masyadong komplikado ang mga pangyayari pero kinakaya namin kasi kailangan. Mama ko ay nasa Manila, preparing to go back abroad while nasa pangangalaga kami ni Papa.

Walang kinuha si mama saamin since aalis din naman siya ng bansa at walang ibang mag-aalaga samin kundi ang papa. All goods din naman ang paghihiwalay nila, it was actually a mutual decision.

Tsaka matagal ko nang tinanggap na hahantong sila roon. Kaysa pilitin nilang mag stay sa relasyong parehas naman na silang nasasakal at patuloy lang silang magkasakitan. Aantayin pa ba nilang may sobrang masaktan pisikal man o emosyonal? It's better this way.

Hinahanda ko nalang din ang sarili ko kung sakaling magkaroon man sila pareho ng bagong pamilya. Like it's not impossible given na they're both still young.

"Bye bey" kaway ko sa bunsong kapatid namin bago kami sabay na pumasok ni Holter

"Ate hihintayin ba kita mamaya? Kapag wala ako sa gate nauna na ako ha" pagpapaalam nito bagay na tinanguan ko tsaka kumaway rito dahil magkaiba kami ng ground

Nasa ibaba silang mga junior samantalang nasa itaas na ground kaming mga senior.

Dumiretso ako sa classroom at nakita kong may mga ilang kaklase na ako roon. As usual ay may iba-iba silang ginagawa. May ibang nag r-review, may mga naglalaro ng online games, may gumagawa ng assignment, may nag c-cellphone, may nag k-kwentuhan at may ilang naglilinis.