Married To A Ruthlessman (Complete But Under Edited)

Chapter 20

Andrea pov

Nandito ako ngayon sa tapat ng companya ng mommy at daddy ko.

Kinakabahan ako at parang away ko nalang ituloy ang gagawin ko.

Kasi what if galit sila saakin dahil sa paglalayas ko.

What if itatakwil lang nila ako pagnakita nila ako.

Nagbuntong hininga muna ako bago ko na isipan na pumasok nalang.

Alam ko naman na may mga pinoy na nagtratrabaho dito kay hindi ako mahihirapan na magtanong kung sakali.

Papasok na sana ako ng hinarangan ako ng guard.

"Your ID miss" ang sabi ng guard nasapagkakaalam ko pinoy ito halata naman sa mukha at sa pananalita.

Kinunotan ko ito ng noo.

Maramami natalaga ang nagbago dito.
Pati mga empleyado hindi naako kilala.

"Can i come in i just really need to talk to Mrs&Mr.Craiez" sabi ko dito sa guard.

Kumonot naman ang noo nito at tinaasan ako ng kilay.

"do you need anything from them? Or meeting?" Pag e-english nito saakin.

"Manong alam ko na tagalog ka kaya wag muna akong pahirapan please magtagalog kana lang nakakabobo ka naman" naiinis na sabi ko nag e-english pa kasi alam ko naman na tagalog siya.

"What's happening here?" Agad akong napatingin sa nagsalita at ganon nalang ang panghihina ko.

Kita ko ang pagkagulat niya ng makaharap naako sa kanya.

"Andrea?" Nanghihina naboses na sabi niya kita ko ang lungkot at pangungulila sa mga mata niya.

"Mom." Pabulong nasabi ko.

"I- is that r-really you anak?" Nanginginig niya nasabi.

Wala akong magawa natulala lang ako sa kanya sa mom ko nakaharap ko na ngayon.

Dahan-dahan akong tumango.

Gusto kung yakapin ang mom ko pero hindi ko magawa.

Tumolo ang botel ng luha sa mata ng mom ko.

Dahan dahan itong lumapit saakin at akala ko ay sasaktan niya ako o sasampalin man lang dahil sa ginawa kung paglalayas o pagtatago sakanila pero hindi.

Lumapit siya saakin at niyakap ako ng mahigpit, rinig ko din ang pagiyak niya habang nakayakap saakin.

Hindi ko mapigilan ang sarili ko na yakapin siya pabalik.

Ang kaninang luha na pinipigilan ko ay agad na lumabas sa mga mata ko.

Alam ko na katangahan ang ginawa ko at dahil doon nagsisisi talaga ako.

Pero may parte saakin na hindi ako nagsisisi na masaya ako dahil naranasan ko kung paano magmahal at naranasan ko din na mahulog sa isang tao.

Pero yun ngalang lahat ng bagay na kasiyahan ay meron din itong kataposan.

"A-anak sorry im sorry" hagol-gol na iyak ng mom ko.

Hindi padin niya ako binibitawan sa pagyakay.

"M-om, I s-should be the one to apologize to you because of what I did. I hope you and dad can forgive me" iyak na sabi ko.

Wala kaming pake kung pibatitinginan na kami.

"Mom si d-dad?" Paghahanap ko sa dad ko hindi ko kasi nakita na kasama niya si dad or maybe dad is busy.

Agad na kumalas si mom sa yakap at hinarap ako.

"A-anak y-your d-dad is already d-dead" hagol-gol na iyak at sabi ni mom.

Dahilan para matigilan ako m-my dad i-is already d-dead at hindi ko man lang alam yun.

Sunod sunod ang pagtulo ng luha ko at humagol-gol nadin ako dahil sa sakit na nararamdaman.

At sa mga oras na ito sinisisi ko ang sarili ko ni wala man lang akong alam.

Dahil sa pagiyak ko biglang nakaramdam ako ng hilo.

Nandidilim nadin ang paningin ko

"A-anak!? Somebody please help m-"

At yun lang ang huli kung narinig bago ko naramdaman na bumagsak ang katawan ko.

...

Dahan-dahan kung iminulat ang mata ko.

Pagmulat mo ay hindi pamilyar saakin ang kwarto na ito.

Dahan dahan akong bumangon at umopo sa kama.

Bigla kung narinig ang pagbukas ng pinto at agad na baling ang tingin ko doon.

"Your already awake Ms Craeiz.Your mom is not here, she went out because someone is calling her" sabi ng babae na feeling ko doctor kasi base sa sout niya.

"You need to take care of yourself and you also need to avoid things that can also possible stress you" dagdag pana sabi nito.

Kumonot ang noo ko sadil sa sinabi niya ano ba ang pinagsasabi nito.

Maymalala ba akong sakit na hindi ko alam.

"doc, do I have a serious illness?" Tanong ko dito dahil baka may malalaakong sakit tapos hindi ko alam.

"No Ms. Craeiz." Natatawang sabi nito.

Agad naman na kumonot ang noo ko.

Siguro siya yung may sakit tumatawa kasi eh baliw ampt. Tumatawa kahit wala namang nakakatawa.

"I just wanted to say that you have to take care of your self because you are 2 week pregnant. Congrats Ms. Craiez" nakangiting sabi ng doctor na nakapagpatigil saakin.

Nakatulala lang ako at hindi padin na proseso sa utak ko ang sinabi ng doctor.

"D-did my mom know about t-this?" Nauutal na sabi ko ng makabawi naako sa pagkatulala.

"She doesn't know yet, I want that you will be the first one to know about it and you will be the one to tell her" sabi ng doctor bago ito nagpaalam at umalis.

Nakatulala lang ako sa kisame. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko.

Im pregnant and i don't know what to do.

My dad is dead and i feel like it's my fault. Siguro kasalanan ko dahil umalis ako dahil naglayas ako.

Kung sana nandoon ako maalagaan ko siya noong nagkasakit siya.

Bigla nanaman tumulo ang luha sa mga mata ko.

Hindi ko mapigilan na hindi maiyak kasi pakiramdam ko wala akong kwentang anak dahil hindi ko man lang naalagaan ang dad ko.

At hindi ko din alam na matagal na pala itong patay na lubos na ikinaiyak ko.

Narinig ko ang pagbukas ng pinto at hindi ko tinignan kung sino ang pumasok.

"A-anak what happen?" Agad na sabi ni mom ng makita akong umiiyak.

Lumapit ito saakin at agad ko siyang niyakap.

Humagol-gol ako sa balikat niya. Nilabas ko lahat ng bigat na loob ko at sakit sa pag iyak.

"M-mom i-it's m-my fault. K-kasalanan ko. k-kasalanan k-ko kung b-bakit namatay si d-dad" hagol-gol nasabi ko.

Niyakap ako ni mom at pilit pinapatahan.

"Anak it's not your fault don't blame yourself" rinig ko nasabi ng mom ko.

"I-im s-sorry mom , I-im s-sorry" patuloy parin na sabi ko bago nakaramdam ng antok at pandidilim ng paningin.

.....

I will update chapter 21