Lack of happiness || Woosan√

16

Po kilku dniach Wooyoung był już na siłach by iść do szkoły. Mimo, że jego zdaniem wyglądał jak żywe zombie to inni nadal oglądali się za nim. W szkole poszedł do sali gdzie miała się odbyć ich pierwsza lekcja. Siedział w ciszy słuchając muzyki i jedząc ciastko.

Od samego początku dnia nikt się do niego nie odezwał zdziwiło go to, bo nawet jego przyjaciele się do niego nie odzywali, nie wiedział dlaczego. Czuł się winny za to co zrobił ze sobą. Wooyoung postanowił podejść do nich i zapytać o co chodzi.

-Em.. -zaczął. -Dlaczego się do mnie nie odzywacie?

Rozmawiali nadal ze sobą nie zwracając uwagi na niego, zabolało go to... Nie wiedział co zrobił, czy kogoś zranił, czuł się winny. Poszedł do toalety było mu naprawdę przykro jego przyjaciele zazwyczaj zawsze się do niego odzywali, chcieli z nim gadać a dzisiaj? Wszyscy byli źli na niego przez to co sobie robił i udawał, że jest ok uważali że tak się nie robi on nie był tego świadomy.
A Wooyoung jak stał w toalecie tak stał, łzy mu zaczęły napadać do oczu, popłakał się...

Nie lubił odrzucenia, przywiązał się do nich na tyle by przeżywać każde ich nawet chwilowe rozstanie, płakał dopóki nie usłyszał, że ktoś wchodzi do toalety był to Seonghwa zauważył jego on też wiedział o tym jednak nie chciał z nim gadać przez to, nie tylko on nie chciał wręcz jego wszyscy przyjaciele nie chcieli.

Zadzwonił dzwonek Wooyoung poszedł na lekcje nie patrzył na nich, nie szukał atencji mógł się spodziewać, że tak będzie w każdej szkole tak było. Znalazł sobie kumpli a po jakimś tam czasie ich tracił, przywykł do takich rzeczy pomyślał, że tak jak większość jego znajomych jakich miał oni też okazali się fałszywi.

Po ostatniej lekcji Wooyoung bez zatrzymania poszedł w stronę domu. Założył słuchawki i wbił wzrok w telefon. Podeszli do niego jego przyjaciele cała grupka.

-Wooyoung.. -zaczął San. - przepraszamy za dzisiaj, byliśmy źli za to że nam nie powiedziałeś.

On na to nic nie odpowiedział uznał, że są to fałszywe słowa i bez żadnej odpowiedzi rzucił im przelotne spojrzenia i ruszył dalej zostawiając ich.

-No to jesteśmy w dupie... -westchnął Yunho.

-Dlaczego? -zapytał Mingi

-Eh.. -zaczął Yeosang. -Wooyoung w każdej szkole jakiej był najpierw znajdywał sobie przyjaciół a po jakimś czasie go wystawiali.. Tak jak my dzisiaj...

-Aish! -przeklinał San. -Dlaczego tak się zachowaliśmy..? Ale z nas idioci..

-Co teraz? -spytał Hong.

-Nie wiem. -oznajmił Yeosang. - Teraz możliwe że straciliśmy go... Zapewne uznał, że jesteśmy w chuj fałszywi..

Wooyoung uznał, że przyjaciele by go wspierali a nie tak po prostu wystawiali na wiatr. Pomyślał.
Dla niego teraz oni byli jak każdy jego były przyjaciel byli jego zdaniem fałszywi..

Gdy odrobił lekcje poszedł sobie do galerii kupić jakieś ciuchy. Pochodził po sklepach, ostatecznie kupił dwie pary spodni i dwie bluzy. No zawsze coś. Nie przejmował się już jego byłymi przyjaciółmi, tak byłymi gdyż w jego duszy już nie byli przyjaciółmi.

Wracał do domu na spokojnie. W drodze spotkał swoich byłych przyjaciół, od razu go rozpoznali i podbiegli.

-Wooyoung błagam wysłuchaj.. -powiedział San.

-Niby czego? -zabrzmiał groźnie. -Tego jak wam jest przykro? Myślałem, że mnie wesprzecie a wy mnie tak po prostu odstawiliście na bok!

-Spokojnie. -zarzucił Mingi. -Chcemy dojść do zgody, nie chcemy się kłócić.

-Ta. -prychnął Wooyoung. -Nie chce was słuchać.

Po tym odszedł i kierował się dalej do domu. Gdy odszedł wszyscy stali jak wryci, nie wiedzieli co właśnie się stało. Nie widzieli go w takim wydaniu jak dzisiaj, zazwyczaj słodki chłopiec a teraz? Brzmiał wręcz groźnie.

-No i zajebiście -powiedział zdenerwowany San. -I po jakiego chuja tak zrobiliśmy?!

-Kurwa. -przeklinał wciąż Yeosang. - Japierdole brakuję mi go!

-Nam też. -starał się go zaspokoić Seonghwa. -nie wiesz jak bardzo.

Czuli się bardzo winni za to co mu zrobili. Nie wiedzieli, że to aż tak na niego zadziała.

No witam 👋
Nie sądziłam, że to się tak pociągnie naprawdę hahah. Dzisiaj może jeszcze wleci jeden rozdział no nie wiem nie wiem..