ဦးအချစ်တွေနဲ့.....။ ၪီးအခ်စ္ေတြနဲ႔.....။ (Complete)

Part 3

(Unicode)
          

"ကလေးမလေးကအားအရမ်းနည်းနေတယ်။သူ့ကိုအကြောဆေးသွင်းပေးခဲ့မယ်။ဆေးဝါးလဲပေးခဲ့မယ်နော်!"

"ဟုတ်ကဲ့ ဒေါက်တာ!"

Bossအကြောင်းကိုအပ်ကျတာကအစသိသောသူငယ်ချင်းဖြစ်သူဒေါက်တာခန့်ဇော်ကကလေးမလေးကိုနှလုံးခုန်နှုန်းစစ်ဆေးပေးနေရင်းပြော၏။Bossကပြတင်းပေါက်ဘေး၌ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲလက်ကိုမာန်ပါပါထည့်၍မည်သူ့ကိုမှဂရုမစိုက်သည့်ရပ်နေ၏။

"ပြီးတော့ကလေးမလေးကစိတ်ဖိစီးလွန်နေတာမလို့သူ့စိတ်ကိုပျော်အောင်ထားပေးစေချင်တယ်။စိတ်အခြေအနေပိုဆိုးလာရင်နှလုံးရောဂါရနိုင်တယ်!"

"ဟုတ်ကဲ့!"

ခြေထောက်ရောလက်ရောကဖြူဖွေးနူးညံ့နေကာလက်သည်းထိပ်၊ခြေသည်းထိပ်တို့ကနီမြန်းနေသောကလေးမလေးကိုကြည့်ကာလူရောဟုတ်ရဲ့လားဟုတွေးမိ၏။

"ငါမေးပါအုံးမယ် ဒင်္ခ။မင်းကဒီကလေးမနဲ့ဘယ်လိုပတ်သက်လို့မင်းရဲ့ဝင်ခွင့်မရှိတဲ့အိပ်ခန်းကိုတောင်လွယ်လွယ်ကူကူပေးဝင်ရတာလဲ!"

ခန့်ဇော်ကသူ့အကြောင်းကိုသိသူပီပီအားမနာတမ်းဆို၏။ငယ်စဥ်သိတတ်သည့်အရွယ်တည်းကကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းသပ်သပ်ထားကာသူပိုင်သည့်အရာတွေဆိုတစ်ခြားမည်သူတစ်ဦးမျှထိပိုင်ခွင့်မရှိ။ထိမိလျှင်စိတ်အကြီးအကျယ်ဆိုးကာမျက်ခွက်ကြီးစုတ်ပြတ်သတ်သွားအောင်ထိုးတတ်သည်။

"အဲ့တာဒီကောင်တမာန်ကြောင့်လေ။အောက်ထပ်မှာအခန်းလွတ်တွေအများကြီးရှိနေရက်သားနဲ့လှေကားအရှည်ကြီးကိုမမောနိုင်မပန်းနိုင်ပွေ့ချီလာတာလေ။!"

"မင်းကBossပဲ။သူ့ကိုတားလိုက်လို့ရသားနဲ့!"

ကြောင်လိမ်လှေကားအရှည်ကြီးကိုကလေးမလေးကိုပွေ့ချီ၍အလျင်အမြန်တက်သွားသောကြောင့်သူ့မှာတားချိန်မရ။

"လျှာမရှည်နဲ့။လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပြီးသွားလိုက်တော့!"

ဘယ်သူ့ကြောတာမှမခံနိုင်သောသူကခန့်ဇော်ကိုတစ်ချက်လွှတ်အမိန့်နဲ့နှင်ထုတ်၏။

"အေးပါ။ငါသွားပါ့မယ်။မသွားခင်ကလေးမလေးကိုသေချာလေးဂရုစိုက်လိုက်အုံး။စိတ်ဒဏ်ရာတွေတအားများနေတဲ့ပုံပဲ!"