(Unicode)
လျှံ အိမ်ထဲရောက်တော့မေမေနဲ့အန်တီချမ့်ကျယ်တို့ကပွေ့ဖက်၍စကားပြောနေကြ၏။သဲငယ်ကလက်နှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာနှုတ်ခမ်းကိုက်၍ထောင့်လေး၌ရပ်နေသည်။
"ညမိုးချုပ်တဲ့အထိကိုနေရမှာနော် သူငယ်ချင်း!"
"နေမှာပေါ့ အကြာကြီးနေမှပြန်တွေ့ရတော့ပြောစရာတွေလဲအများကြီးပဲ!"
"အဟင်းးဟင်း ဟော သားတောင်ပြန်လာပြီ"
"ဟုတ်ကဲ့ မေမေ အန်တီချမ့်ကျယ်တို့ရောက်လာကြပြီလား"
"ဟုတ်တယ် လျှံလေး မင်းတို့လဲကြည့်ပါအုံး။အရွယ်တစ်ခုရောက်လို့ထိပ်စီးတောင်ပြောင်းကုန်ကြပြီ။မိန်းမယူဖို့စိတ်ကူးမရှိကြဘူးလား?"
"ကြိုးစားနေတုန်းပါ!"
"အေးး ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ကြိုးစား ကြိုးစား။ကြိုးစားရင်းနဲ့ကျန်နေခဲ့မယ်!"
အန်တီချမ့်ကျယ်ကသူနဲ့ဒင်္ခကိုကြည့်ကာပြောလာသောကြောင့်ဆိုဖီ့ဘေးရပ်ကာပြုံးရင်းပြောလိုက်တော့ဆိုဖီနှင့်သူ့ကိြတစ်ယောက်တစ်လှည့်စီကြည့်ကာဆိုလာ၏။
"မေမေ ဗိုက်ဆာတယ်!"
"ကလေးကဆာနေပြီလား။ခုနမှစားပြီးတာကို!"
"အဲ့တာ ထမင်းမှမဟုတ်တာ...ဦးကလဲ!"
"ဒါဆို လာကြ။ထမင်းအရင်စားကြရအောင်!"
ဦးကခေါင်းလေးကိုလက်သီးဆုပ်ဖြင့်ထုတော့ဦး၏လက်ကိုဆွဲယူကာအသားကုန်ကိုက်ခဲလိုက်သည်။အကွင်းရာကြီးဖြစ်သွားသောလက်ဖျံလေးကသွားစိပ်စိပ်လေးနဲ့အချိန်ခဏလေးအတွင်းနီလာကာခရမ်းရောင်ပြောင်းသွား၏။
.....
.....
.....
.....
.....
"မေမေ ဦးတို့ကပြန်သွားတာလား?"
"ဟုတ်တယ် ဘေဘီ ညကျမှတစ်ခေါက်ပြန်လာမယ်တဲ့!"
"အော်။ဟွန်းးးသမီးကိုတောင်နှုတ်မဆက်သွားဘူူး"
နေ့လည်ထမင်းစားပြီး၍တရေးတမောအိပ်ပြီးထလာတော့မည်သူ့ကိုမျှမတွေ့ရ၍ရွှေစိတ်တော်ငြိုငြင်ကာနှုတ်ခမ်းဆူလာ၏။အိပ်ရာထကာစမို့မျက်ခွံကမို့အစ်ကာမျက်ဆံကနီနေ၏။
YOU ARE READING
ဦးအချစ်တွေနဲ့.....။ ၪီးအခ်စ္ေတြနဲ႔.....။ (Complete)
Romanceဥဿဒင်္ခ_ကိုယ့်ရဲ့ကလေးကကိုယ့်အတွက်အလေးစားရဆုံးသောရှေ့နေပါ ကလေးရှေ့မှာအကြိမ်ကြိမ်ဒူးထောက်ခဲ့တဲ့ကိုယ်ကဒီတစ်ခါလည်းကလေးအတွက်မားမားမတ်မတ်ရှိနေပါ့မယ် တစ်ပွင့်ပန်း_ပန်းက ကမ္ဘာပေါ်မှာတစ်ပွင့်တည်းရှိတဲ့တစ်ပွင့်ပန်းပါ..ဦး တစ်ပွင့်တည်းလည်းရှင်သန်နိုင်တာမို့ပန်...