ဦးအချစ်တွေနဲ့.....။ ၪီးအခ်စ္ေတြနဲ႔.....။ (Complete)

Part 32

(Unicode)

Day 11

"ကဲ ပြောစမ်းပါအုံး မယ်မင်းကြီးမ ဒီလောက်နောက်ကျနေရတဲ့အကြောင်း!"

ပန်းကဆိုင်ထဲသို့ရောက်တော့နန်းဟွမ်မှရှေးဦးစွာဆီးကြို၏။

"ဦးပေါ့...အချိန်တွေဆွဲနေလို့ကြာသွားတာ!"

"ဖြစ်ရမယ့် ရှင့်ဦးမပါပဲဒီကိုတစ်ယောက်တည်းမလာရဘူးလား"

မေဂျာတူလားရှိုးသူမနန်းဆွမ်ရမ်မှပြောလာ၏။ပန်းတို့ကတစ်ဆောင်တည်းအတူတူနေခဲ့သလိုကျောင်းလည်းအတူတူသွား၏။သူငယ်ချင်းအားလုံးစုစုပေါင်းဆယ်ယောက်လောက်ရှိမည်။ယောကျာ်းလေးသူငယ်ချင်းက၄ယောက်သာပါ၏။

"လွှတ်ပါလိမ့်မယ် အားကြီးကြီး!"

"ဒါပေမယ့်ရှင့်ကိုတော့သိပ်ချစ်သားနော်။အသိသားကြီး...ခုရောပါမလာဘူးလား!"

"ကားထဲမှာ!"

"ဟယ် ငါတို့ကလွတ်လွတ်လပ်လပ်လျှောက်လည်ချင်တာလေ။သူပါရင်မလွတ်လပ်ဘူးဟာ!"

"နင်တို့ကလည်း မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ပေါ့!"

နန်းဟွမ်ကငြီးကာဆိုတော့အချိုရည်ကိုမျိုချရင်းပြောလိုက်၏။

"ငါတို့ကရတယ် မရမှာက ရှင်!"

"ငါကဘာဆိုင်လို့လဲ?"

"သုတလည်းလာမှာ!"

"ဘာ...!"

"ငါတို့သူငယ်ချင်းတွေစုမယ်ဆိုတော့သူ့ကိုလည်းပြောလိုက်တာ။တကယ်လို့နင်အနေရခက်တယ်ဆိုရင်မလာတော့နဲ့လို့ပြောလိုက်မယ်လေ!"

"ရတယ် တော်ပြီ မပြောနဲ့တော့။အားနာစရာကြီးဖြစ်နေမှာ...ပြီး ပြီးသားကိစ္စတွေပဲ။ပြန်ပြင်လို့မှမရတာ...ဖုန်းမဆက်နဲ့တော့!"

သုတနဲ့ဆိုတော့ဆယ့်တစ်ယောက်ပေါ့။သုတလည်းမေဂျာတူဆိုတော့သူပါလာလိမ့်မည်ထင်ပါသည်။ဆိုင်ကမှန်နဲ့ကာထား၍အပြင်ဘက်ကိုရှင်းရှင်းမြင်ရ၏။ဦးကလမ်းတစ်ဖက်မှာကားရပ်ထားကာအရိပ်ရသောအပင်အောက်တွင်ထိုင်နေ၏။ဆိုင်ထဲလိုက်ပါလို့ပြောပေမယ့်သူပါရင်ရှုပ်နေမှာစိုးမလိုက်ခဲ့ပေ။ဦးသာသုတကိုမြင်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မည်နည်း။