Bir ağıt ne kadar acı olabilirdi?
Bir yürek kaç darbeyle başedebilirdi?
Bir beden hangi yangına körükle gidebilirdi?
Bir kadın kaç farklı yerden kanatılabilirdi?
Yüreği acıyla harmanlanmış bir kadın Midyat'ın tozlanmış sokaklarında büyüyüp kaderin k...
Merhaba, yorum ve oy vermeyi unutma lütfen. Keyifli okumalar...
Not: bölüm uzatıldı
°°°°°°°°°°°
1.BÖLÜM: SIĞINTI
🔒🔑🔒
SIĞINTI YÜREK
°°°°°°°°°°°
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Acı katlanılması zor bir benliğin ta kendisiydi...*
Bölüm şarkısı: Ezgi Erdoğan- iz bırakan yaralar
🔒
İki ay sonra, Midyat-Mardin
Ölüm gerçek kokan tek bilinen şeyken, yaşamla ölüm arasında gidip gelenlerin durduğu o alandı, araf. Soluklar sıkı, acılar en taze olandı. Yaşam bir boş çuval misali bir kenarda doldurulmayı bekliyordu. Öyle bir hal almıştı ki her şey sanki bir an önce aldığı nefeslere son verilmesini istiyordu. Bugünler kendini belli ede ede geçerken, kırık kalpler bir daha eskisi gibi olmayacağını erken yada geç fark etmişti. Bugün yaşananlar tazeliğini korurken, genç bir kadın çıkmazdaki evinin nasıl bir uçurum kenarına inşa edildiğini izliyordu. Ufak bir sarsıntıda uçurum kenarındaki o toprak kayacak temeli sağlam olmayan o ev deniz karşı sonsuzluğa sürüklenecekti.
Heja, baştan aşağı siyahlara bürünmüş, oturduğu sedirde kızını kollarının arasına almış burnunu saçlarına gömerek derin derin nefesler alıyordu kokusundan. Tam tamına iki ay geçmişti o lanet günün üzerinden. Koskoca iki ay geçmiş ancak yaşananlar tazeliğini koruyordu. Akcan ailesi toprağa verilmişti evet ama çoğu için unutulması zor hatıralar bırakmışlardı geride. Heja gözlerini yumdu. Olanları düşünmek bedenine işkence veriyordu ama yine de elinden bir şey gelmiyordu. Unutmak o kadar kolay olmuyordu.
Ariya kollarında huzurlu bir uykuya kendini bırakmışken, o günkü hali aklına geldi ve bir kez daha kendinden nefret etti. Olayı sadece birkaç sıyrıkla atlatan kızına daha kötü bir şey olma ihtimali şuan bile yüreğini bir çukura itip üzerine toprak attırıyordu.
Eli, kızının izin verdiği şekilde anlına gitti. Ufak yara izi parmaklarının arsında kendini belli ederken, bir an önce bu yaranın kapanmasını istedi. O gün içinde yaşanan onlarca şeyi hatırlamak da düşünmekte istemiyordu.
Bir damla göz yaşı dökmediği ailenin arkasından her şeyi silmesi için Allah'a dua etti. Şu an ondan başka kimse kendisine yardım edemezdi. Sığındı. İçten etti dualarını. Zaten hep içten dua ederdi. Gözleri kapalı yanına doğru yaklaşan adım sesleriyle usulca başını kaldırıp gelene baktı. Sade. Gelen uzun boylu hoş bir fiziğe sahip olan o kızdı. Kayınbabasının ölümü üzerine bir kaç sene önce onlarla münasebetini kesen ağabeyi Cahit Akcan onu koruma altına aldığını bütün Mardin'e duyurmuş kızıyla beraber kendisini kendi konağına almıştı. Cahit Akcan dışında herkes ona nefretle bakıyordu. Sanki ölenlerin tek sebebi oymuş gibiydi hareketleri. Ama Heja bu tavrın sebebini biliyordu. Ona bu şekilde davranmalarının bir nedeni vardı ve bunu dile dahi almak istemiyordu.
