It's Ours Now -JiKook ✓

🐥Benim🐥

Bölüm uzun olacak fakat ehehehehehe

İnş istediğim duyguları aktarırım size de

not: Omegaverse olduğundan bir sürü tıbbi ama tıbbi olmayan saçmalık sıralayacağım

Ve öhm bölüm uzunsa ne yapıyorduk? 160 oy 250 yorum atıyorduk

Bir süredir huzurla dolu ev, gerginlikle taşıyordu şimdi. Yapılan testlerin haddi hesabı yoktu. Önce bir teste giriyorlar, iki saatte sonuç çıkacak diyorlar, iki saatten sonra ise pek fazla açıklama yapmadan yeni bir teste sokuluyorlardı. Doktorları önceden yalnızca tek bir teste gireceklerini, onda da pek bir şey çıkacağını sanmadıklarını söylemişti. Oysa şimdi neden son üç günleri hastanede geçiyordu? Öyle ki Jungkook'tan bile çeşitli örnekler alınmıştı.

Jimin'in kaç kere duygusal çöküş yaşadığını sayamamışlardı. Kendini suçlayıp duruyordu. Asıl gerekli zamanda bağ kurmakla uğraşmadım, nefret ettim, öldürmeye çalıştım diyordu. Ne olduğunu bilmiyordu fakat bir sorun olduğu belliydi. Kendi suçu olduğunu düşünüyordu.

Jungkook ise... Alfa olmanın negatif yanını yaşıyordu. Güçlü durması gereken kişiydi. Jimin ağlarken o da onunla ağlayamazdı. Aklından geçen kötü düşünceleri omega ile paylaşamaz, teselli bekleyemezdi. Yalnız kalana kadar, ki bu gün içinde yalnızca lavabo ihtiyaçları zamanı oluyordu, hiçbir duygusunu belli edemezdi.

İş yerinden izin alan Jungkook, Jimin'i sımsıkı battaniyeye sarmış o haliyle de kucaklamıştı. Arada sarı saçları okşuyor, arada ne halde olduğunu bilmedikleri yavruya  battaniyenin arasından zar zor ulaşıyor, arada da teselli cümleleri ile omegayı rahatlatmaya çalışıyordu.

"Bence yavru aşırı zeki olduğundan bu kadar çok test yapıyorlar. Güven bana." Jimin gözlerini boş duvardan çekip göğsüne yaslandığı alfaya çevirdi.

"Süper zeka mı benim yavrum?"

"Tabi öyle. Baksana." Alfa, omeganın karnını açıkta bırakacak kadar battaniyeyi geri çekmişti. Orta ve işaret parmağıyla sanki zıplar gibi geniş alanda ilerliyordu. "Çekirge bir zıplar..." parmaklarını zıplatıp başka alana geçti. "... iki zıplar..." ve yine aynısını yaptı. "... üçüncüde yakalanır!" Yakalanır ile birlikte tam da parmaklarının olduğu yere gelen tekmeyle kahkaha attı. "Görüyorsun değil mi? Daha anne karnında nasıl da oyun öğrenmiş."

Duyguları altüst olan Jimin yalnızca birkaç saniye gülebildi. Hemen ardından hıçkırıklarla dolu ağlama gelmişti. "Ne zaman bir şey söyleyecekler ki?!"

"Güzelim ağlama lütfen... O kadar eminim ki sorun olmadığına... Olsa neden saklasınlar? Asıl dikkatli olalım diye hemen söylerler. Oysa şimdi... Sadece emin olmak istiyorlar. Ya da... Belki devlet prosedürü falandır. Unuttun mu? Benden bile kan alıp sinir sistemime baktılar. Belki de tüm vatandaşlar için yapılan bir testtir. Hamile olduğun için birkaç tane daha yapmışlardır. Kötü düşünme tamam mı? Yarın çağırmasalar bile gideceğiz hastaneye, cevap almadan da dönmeyeceğiz. Ama şimdi kendini çok üzersen..."

Alfanın tüm cümlelerini umutla dinleyen Jimin, son cümle ile yine eski haline dönmüştü. "Ben çok kötü bir anneyim! Hep onu da üzüyorum!"

"Hayır... Jimin'im hayır. Sen harika bir annesin. Yavrun için endişeleniyorsun sadece. Çok normal ki bu. Ama merak etme, şimdi arayalım mı doktoru? Belki... belki şimdi bitmiştir, anlamışlardır ne olduğunu." Jungkook umutsuz olsa dahi omeganın ağlayışına çare bulmak için tüm imkanlarını deniyordu.

"Ara, ara hemen!" Neyse ki çabası bir anlığına işe yaradı. Omega iki elinin avucuyla iki gözünü de aceleyle sildi. Alfanın cebinden telefonunu çıkarışını, doktorun numarasını bulup aramasını sabırsızlıkla izledi.