It's Ours Now -JiKook ✓

🐥Çilek Lekesi🐥

Ay biliyorum çok beklettim ama sonunda Ttalgi geldi🥺🥺

170 oy 250 yorum dememe gerek yoktur da yine de ekleyeyim

Jungkook, plastik beşiğin üzerine örttüğü pembeli tüle rağmen oldukça dertli hissediyordu kendini. Minik kızı tahmin edilemez güzellikteydi. Sevgilisinin birebir kopyasıydı. Gördüğü andan beri, ki bu yalnızca birkaç saatti, bunun için şükretse de içten içe dertliydi.

Gelen geçen tüm hemşireler güzelliğini övüyordu. Daha yeni doğan olmasına rağmen aşırı buruş buruş değildi, ten rengi resmen yarım saatte toplamıştı kendini. Bembeyaz teni, sarı kısa saçlarıyla tüm hastanenin odağı olmuştu. İşi olmayan çalışanlar bile meraktan gelip bakıyordu küçük bebeğe!

Şimdi ise bebek çantasına neden attıklarını dahi bilmediği tülü atmıştı beşiğin üzerine, yalnızca açtığı minik arada kendi elini uzatmış, minik elin üstünü okşuyordu.

"Sen gizlen babacığım, baktın millet gelmiş yanına, kopar yaygarayı. Çirkin yap yüzünü." Minik gözlerin kırpıştığını gördüğünde tekrar sessizliğe büründü. Bebeğini uyandırmak istemiyordu.

Daha sonra diğer bebeğine kaydı gözleri. Eşi yorgunluktan bayılmış gibiydi. Öyle ölü gibiydi ki, saatlerdir dönmemişti bile. Hatta bir ara o kadar hareketsizdi ki, Jungkook nabzını dahi kontrol etmişti.

Kapının habersiz açılmasıyla tamamen oraya döndü alfa. Her ne kadar tetikte olsa da gelenlerin ellerinde kahve bardakları olan arkadaşları olduğunda ufak bir nefes verdi.

"Kapıyı çalın. Jimin uyanmış ve emziriyor da olabilirdi."

Yoongi ve Hoseok ne kadar haklı olduğunu bilseler de umursamaz bir tavırla omuz silkip kahveleri sehpaya bıraktı.

Hoseok geniş odada bulunan çekyata oturduğunda ise gözleri beşiğe takılan omega oturmak yerine bebeğin yanına ilerledi. "Psikopat mısın sen? Çocuk sarılık mı olsun?"

"Ne? Ne sarılığı? Bırak örtüsünü ya gelen geçen odaya girip bakıyor zaten!"

Örtüyü kaldıran omeganın elinden almaya çalışsa da omeganın eşinin yanına kaçmasıyla başarısız olmuştu Jungkook.

"Bebeğin yüzünü öyle örtüyle falan kapatırsan sarılık olur, hali hazırda öyleyse de sarılığı artar. Bırak şu güzelliği rahat rahat izleyelim."

"Git kendine çocuk yap, izle onu rahat rahat."

Dünyadaki ilk saatlerini de bir türlü susmayan oda sakinleri yüzünden, daha yeni yeni ortama alışmaya çalışan kulakları acıyan bebek az çok çıkan sesiyle önce mızırdanmış, ardından ölü gibi uyuyan annesini dahi uyandıracak tizlikte ağlamaya başlamıştı.

Biricik kızının hıçkırıklara dahi boğulmasına izin vermeyen alfa güler yüzle ayaklanıp beşikteki yavrusunu hassasiyetle kucağına aldı. Minik yüzün yanağı göğsüne yaslı olacak şekilde yatırıp odada hafif hafif hareketlendi. "Bu benim. Bir tek ben izlerim güzelliğini, değil mi prensesim?"

Minik bebek daha annesinin karnındayken feromonlarıyla sarılı olduğu babasının göğsündeyken ağlamayı çok da uzun sürdüremedi. Hem onun sesine de alışkındı, asıl sıkıntı odada tanımlayamadığı diğer cisimlerdi. Onlar kimdi ki?

"Kook..." Ve asıl alışkın olduğu ses dolmuştu kulağına.

Vücudunda doğru düzgün ağrı hissetmese dahi kolunu kaldırması dahi mucize gibi geliyordu.

"Hayatım uyandı! Aşkım sensiz görmeyeyim diye çok çabaladım ama sen uyanmayınca ve odaya getirdiklerinde yapamadım... ama bak aynı sen." Alfa kucağında bebeğiyle omegasının hemen yanına oturmuştu. Narin bir tavırla yavruyu omzundan kaldırıp Jimin'in de yüzünü görebileceği şekilde tuttu.