Küçük Loki , annesinin verdiği kehanet kitabını okur
Ve Polaris kehanetinde satırlarda yazılı sağ kalana hayran büyür.
Yüzyıllar sonra sağ kalan yardımı için Loki'ye muhtaçtır.
---------
Kainatın yaratılışında yazılan, kadim kurallar korunmalı.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*O wanda değil !
❤️
Dünya 838 , İki Hafta Önce
Genç kadın , ceketinin kapüşonunu kafasına geçirip , ceplerine ellerini soktu ve yürümeye devam etti.
New York sokakları beyaza boyanmıştı , dışarısı buz kesiyordu fakat o bunu umursamadı. Üzerinde ki cekete birazda daha sarıldı.
Her zaman yaptığı gibi önce New York meydanında ki heykele uğradı. Artık aşinası olduğu manzarayı izledi bir süre. Anıt heykelin kenarları , aşağısı, bir şeyler koyulabilecek kadar yer olan her yeri ,çeşit çeşit çiçekle dolmuştu. Küçük çocuklar en sevdikleri oyuncakları bırakıyordu , insanlar onun adına dualar ediyordu. Yaptığı fedakarlık yüzünden canından olan kahramana minnetlerini göstermek için , her zaman olduğu gibi , bir sürü insan gelmişti.
Burnunu çekti kadın , yine gözleri doluyordu. Üzerinden yıllar geçmiş olsa da canı ilk günkü gibi yanıyordu hala. Kalbine kor alevler salınmış gibiydi , Wakanda savaşında sevdiğinin gözlerinde ki o umutsuzluğu unutamıyordu. Çaresizce kafasını iki yana sallayarak elinde tuttuğu Wakanda mızrağını kendi göğsüne saplayışını. Evren için son nefesini verişini.
Gözlerine dolan yaşlar firar etmeye başladığında , yoluna devam etmesi gerektiğini hatırlattı kendine. Asıl durağına vardığında ağlamak için bol bol vakti olacaktı nasıl olsa.
Adımları hızlı ve kesintisiz şekilde devam etti. En son varmak istediği yere gelene kadar hiç sekteye uğramadı. Fakat o mezar taşını görmek, yeniden görmek nefesini kesiyordu her defasında. Elleri ağzına giderken hıçkırıklarını bastırmak için büyük bir çaba harcıyordu.
Mezar taşının hemen önünde durup dizleri üzerine çöktü. Eliyle üzerine düşen karları temizledi. Şimdi orada yazan ad daha da görünür hala gelmişti. Lorna Dane.
Artık hıçkırıklarını tutmayı bıraktı. Alnını mezar taşına koyup hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. "Seni çok özledim. Hem de her şeyden çok." Göz yaşları öyle hızlı akıyordu ki , dün gece ağlayarak uyumuş olsa bile , daha doğrusu son 5 yılını ağlayarak geçirmiş olsa bile hala akıtacak göz yaşlarına sahipti. "Canımın yandığını görmüyor musun ? Neden geri dönmüyorsun Lorna ?"
"Eminim yapabilse hiç düşünmeden geri dönerdi." Dedi ağır adımlar ve aynı şekilde yaşlı gözlerle genç kadına yaklaşan adam.
Kadın yavaşça gözlerini sildi ve ayağa kalkarak adama döndü. "Gittiğinizi sanıyordum?"
"Gidecektik ama seni son kez görüp davet etmek istedim. Bilirsin belki gelmek-"
"Gelmeyeceğim Tony."
"Wanda..."
"Lütfen , ısrar etmenin anlamı yok. Senin gitmek istemeni anlıyorum. Lorna'nın olmadığı bu dünyadan kaçıyorsun. Kaçıyorsunuz. Ama ben onu bırakıp gidemem , yapamam."
