Unconditional Love [COMPLETED]

Chapter 27

THE CHAPTER 27;

BACK TO PRESENT...

GIANNA'S POV

"Stephen/Gianna..." Sabay naming usal dalawa.

The hell, it's been a long time...

Almost eight years na rin ang lumipas noong huli naming pagkikita at pag-uusap. Right after we broke up. No communications anymore. We already cut ourselves to each other. We loss our connections to each other and...

Kahit sa school na pareho naming pinapasukan, hindi na rin kami nagkikita pa, unexpected or not. Hindi na rin naman siya pumupunta sa room namin para tulungan si Sir Cortez.

Sa isip ko noon, baka iniiwasan niya na ako na magtagpo kami pareho. Pero mabuti na rin 'yon, para maka-move on kaagad siya sa 'kin.

Ang t*nga ko nga sa part na sinayang ko siya noon...

Sinayang at nasaktan ko 'yong taong walang ibang ginawa kundi ang mahalin at intindihin ako palagi.

Ang t*nga ko...

After naming nagkagulatan, kaagad niya akong kinausap, in a friendly way and casual.

"Kumusta? It's been a long time... I think, eight years already? Since the last that we... you know..." Aniya saka ngumiti ng kaunti.

Halos walang pinagbago. Siya pa rin 'yong Stephen na kilala ko. 'Yong friendly, approachable at palangiti...

Kung may nagbago man sa kanya, 'yon ay ang pisikal niyang katawan ngayon. Mas tumangkad at nagkalaman siya.

'At mas gumwapo...' Ani ng isipan ko habang nakatitig sa ma-amo niyang mukha.

Ampt!

I wonder, paano niya nagagawang ngumiti pa rin sa 'kin ngayon if, nasaktan ko siya dahil sa ginawa ko noon?

Haha, d-mn. Of course, it's been a long time, malamang naka-moved on na siya. Baka nga may asawa't sariling pamilya na nga ito ngayon eh...

With that thought, I felt a sudden pang of pain inside my chest.