29

135 5 0
                                    

Isang linggo na kami dito sa New York at talagang memorable ang bawat araw namin dito. Iba't ibang lugar at resto ang pinuntahan namin. At sinigurado kong Asian food lang ang kakainin ko. Hahah!

Medyo nakakalungkot pala magisa dito sa mansion nina Dylan. Umalis kasi silang tatlo kaninang tanghali. Nagpunta si Dylan sa grandparents niya na nasa kabilang City. Si Eunice naman nagyayang magshopping kaso tinatamad pa ako kanina kaya syempre si Darren ang napilitang sumama sa kanya. Oo...napilitan. Haha!


Nagsimula ng mangati ang paa ko kaya agad akong nagpalit para makapaglakad-lakad sa labas. Gusto ko talaga ang klima ngayon dito dahil nasa 18 degrees ang lamig. Ganito rin kasi ang klima sa Canada dati kaya nakakamiss lang ang feeling. Bigla pa akong nag-crave sa matamis kaya binisita ko ang kilalang shop na "Serendipity".

"Hmmmm...ano kayang masarap? Parang ang sarap kasi lahat eh." tanong ko sa sarili ko.

"Hi ma'am. What will you have for today?" tanong sa akin ng cute na girl sa counter

"Hmmmm...I'll have the best seller for the cupcake and a cup of coffee."

"That's a good combination. Would that be all for here?"

"Yes...oh sorry, I'll just have it as to go." mas okey sigurong kumain sa park

"No worries mam. All for 10 dollars."

Tapos inabot ko na ang bayad ko. Medyo pricey pero experience naman ang hinahabol ko dito.Haha! Basta nakakain na ako masaya na ako.


Sa central park nalang ako pumunta ulit kasi gustong gusto ko talagang pinapanuod ang mga tao sa skating rink. Well... maliban dun sa nakita ko nung first day ko dito. The nerve of that Scarlett! Kawawa naman si yosi boy kapag nalaman niyang niloloko lang siya ng babaeng mahal niya. Nakakainis talaga! Wait... kung andito si Scarlett, that means andito din si yosi boy.

"Hey miss." napabalik ako sa realidad ng tinawag ako ng lalaking nasa harap ng bench ko. Shocks! Gwapo naman nito, pero syempre wala paring tatalo kay yosi boy noh.

"Yes?" ano namang kailangan nito

"Is their a problem with my face?" natatawa niyang tanong sa akin

"Excuse me?" anong pinagsasabi nito

"Oh sorry. It seems you haven't noticed that you've been staring at my face for minutes now." ay shocks! Pati ba naman sa taong hindi ko kilala nagagawa ko tong nakasanayan ko.

"Oh my! I'm sorry. It's really like a habit you know. I didn't intend to do it... again sorry."

"No need to aplogise. I thought you actually got mesmerize to my face but I guess I'm wrong. That's a first. Hahaha!"

"Haha! It's my habit to unconciously stare at people when I'm thinking of something. What do you mean by it's a first?"

"Nothing.Hehe! Ahmmm...would it be alright if I join you there? We look funny shouting at each other."

"Oh... ofcourse." tapos lumipat na siya sa bench ko.

"I'm Chance Ford by the way." then nilahad niya yung kamay niya kaya inabot ko narin

"I'm Scarlett Luna..."

"Really nice name. Are you from here?"

"Nope. I'm just having a vacation with my friends."

"I see...if you dont mind me asking. What were you thinking a while ago? Well...it's if you like to share it."

"Hmmm... just thinking of someone special. How about you? Why alone in such place?"

Anong pangalan mo?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon