BxB
Kendini keşfetmeye başlayan Hazar, karanlık işlere bulaşır. Bocalar ve tepetaklak olmuş hayatında küçük oyunlar kurar. İnce bir buz üzerinde yürüyen karakterin tek dostu Doğa bu yolda ona yardım etmek ister. İkili arasında sıkı bir bağ, köklü bi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kazadan sonra her şeyi unutmuştum aslında. Sadece yolda kavga edip hakimiyeti kaybettiğimizi hatırlıyordum. Ama ettiğimiz kavga neydi onu unutmuştum. O gün komple silinmişti hafızamdan. Geride hiçbir şey bırakmayarak terk etmişti zihnimi anılar.
Ama şimdi hatırlıyorum.
Burak'ın yanından ayrılıp evime geçmiştim. Yatağa uzanıp uyumayı bekliyordum. Paketten bir tanesini alıp ağzıma atmıştım. Dilimle çevirip anın tadını çıkarıyor ve uykunun kollarına dalmak için an bekliyordum.
Tabi Doğa'dan hoşlandığımı fark ettiğim için buruktum. Kafam karışıktı. Korkuyordum. Riskleri hesaplamaktan yorulmuştum. Ne yapacağımı bilmiyordum. Vazgeçmek zorunda olduğum seks hayatıma üzülüyordum biraz. Belki yanıldığıma dair umutlar arıyordum çokça. Çıkmaz kapıların kilitlerini arıyordum anlamsızca.
Sonra oldu işte...
Birden hatırlayıverdim.
Bazen... Kazayla ilgili küçük küçük anılar yokluyordu beni. Bu hep o andan beri devam eden bir şeydi. Bizimkine benzeyen bir araba görsem bile ortaya çıkan bir tepkiydi. Son zamanlarda biraz artmıştı hatta. Devremi ilk yapmaya başladığım zamanlar... Eşcinsel olduğumu fark etmeden biraz önce girdiğim bir bunalım vardı. Çünkü biraz biraz hatırlamalar artmıştı.
Aslında hatırlayınca canımın daha çok yanacağını biliyordum. Ben... Hep biliyordum. Bir sabah uyandım ve babam evde değildi hiç olmayacaktı. Artık annemle ben vardım. Gerçi aile bir sayı değildir. Dağılmış mıydık? Annem toparlamıştı sanki. Ben peki? Ben dağılmıştım. Tek sebep ölüm olamazdı. Dünyanın her yerinde ölümler vardı. Babasını ilk kaybeden ben değildim.
Bilmiyorum. Bazen kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki... Çünkü beni ben bile anlayamıyorum. Ve gerçeklerden kaçamıyorum.
İşte şimdi her şey çok açık bir şekilde karşımdaydı.
Görünüşe bakılırsa... Babam biliyordu.
Eşcinsel olduğumu biliyordu. Hatta... Doğa'dan hoşlandığımı da biliyordu. En başından beri... Ona olan ilgimin asıl nedenini fark etmişti. Benden bile önce.
O an o konuşmaları yaşarken bunu fark edemezdim. Eşcinsel olduğumun bile farkında değildim çünkü. Ama şimdi biliyordum.
Demek aramız bu yüzden bozulmuştu.
Eşcinsel olduğum gerçeğini kabul etmiyordu. Bana saygı duymuyordu. Doğa'ya olan hislerimi bir şekilde fark etmişti. Bana yol göstereceğine... Benimle konuşacağına... Kapalı bir şekilde kız sevgili yapıp yapmadığımı sorguluyor üzerime baskı yapıyordu. Doğa'yla yakınlığımın yanlış bir şey olduğunu empoze etmeye çalışıyordu.
