Denek-15 {TAMAMLANDI}

20

Bazı nedenlerden dolayı bir süredir bölüm atamadım.

Keyifli okumalar dilerim.

🍁

"Hayatındaki her şey mükemmelmiş gibi her hafta sonu kahvaltıyı müthiş sesiyle şarkı söyleyerek hazırlayan manyak kim acaba?"

Bir süre evden ses gelmesini bekledim fakat benden başka kimse olmadığı için ses gelmemişti. "Aa, benmişim!" Kendi kendime gülüp son kahvaltı tabağını da masaya yerleştirdim. Çayımı da doldurup sandalyeye oturdum.

Ekmeğe uzandığımda kolumdaki morluklar takıldı gözüme, birkaç gündür morluk oluşuyordu vücudumda.

Onları görmezden gelerek ekmekten bir parça alıp ağzıma attım, çayımdan da bir yudum aldığım sırada telefonum çaldı.

-*Afiyet olsun. Güvenilir birini bulduk haber vereyim dedim.*

-Teşekkürler. Kahvaltı yaptığımı nereden bildin?*

-*Tahmin etmek zor değil. Numarasını ve ismini mesaj olarak attım.*

-Tamamdır.*

Telefonu kapattığımda gelen bildirimi açtım. İsmi Aslan, numarayı kaydetmeden aradım.

-*Buyurun?*

-İyi günler. Bir ihbarda bulunmak istiyorum...*

•-•

Buluşma yerini ve saatini ayarlamış bekliyordum.

Banyoya gidip tekrardan makası elime aldım, göğsümün üstündeki yaranın olduğu yere derin bir kesik attığımda kanlar süzülmeye başlamıştı.

Dişimi sıkıp yarayı biraz kurcaladıktan sonra aradığım şeyi bulmuştum.

Elime aldığım minik çipte laboratuvarda neler olduğuyla ve içindeki kişilerle ilgili saklı olan her türlü bilgi vardı. Bunun polisin eline geçmesi demek bizle ilgili her şeyin bitmesi demekti.

Baştakiler tüm denekleri öldürür ve ilgili tüm kanıtları yok ederdi. Profesör bana güvendiğini göstermek için acı verici bir şekilde vücuduma yerleştirmişti bütün bilgileri.

Etrafa sıçramış olan kanları temizledikten sonra yarama pansuman yapıp kapattım.

Minik kilitli poşete çipi koyup ceketimin iç cebine sakladım. Gideceğim yere anca giderdim, ayakkabılarımı giyip çıktım.

Motora binip ana yola indim, nereden baksan 1 2 saatlik yolum vardı. Bu yaptığım şey benim de sonum olacaktı fakat ablam için her şeyi yapardım.

Yola çıkalı yarım saat olmuştu, tuhaf bir şekilde bu yolda hiç araba yoktu. Uzağımdan motor ve araba sesleri gelmeye başladı, birkaç saniye içinde etrafımda bir sürü camları film kaplı araba belirdi.

"Şom ağzımı açmamış olsaydım iyiydi." Motoru biraz daha hızlandırıp etrafımdaki arabalardan uzaklaşmaya çalıştım.

Bir araba sağ tarafımdan gelirken diğeri arkamdan tam gaz geliyordu, ikisi de aynı anda hızlanınca bana kaçacak yer bırakmamışlardı.

Yanımdakiyle aynı hizada gidiyorduk, arabayı üstüme kırınca biraz daha hızlanıp sol tarafa kaydım. Yanım uçurumdu. "Girdik bir çıkmaza, hadi hayırlısı. Başıma gelecekleri bilerek çıktım bu yola."

Tek başıma halledebilirdim fakat Nil'e haber versem iyi olurdu.

Bir elimi serbest bırakıp cebimden telefonumu çıkardım fakat bir anda arabanın tekrar üstüme gelmesiyle telefon elimden kayıp uçurumdan düştü. "Harika..." Geçen sefer beni duyduğunu söylemişti lakin o şansa denk gelmiş olmalıydı.