ARA VERİLDİ. BUNU BİLEREK BAŞLAMANIZI ÖNERİRİM!
Bir kadın düşünün.
Yıllar evvel doğup büyüdüğü yerden, annesinden, babasından, abi bildiği adamlardan ve arkadaşlarından ayrı düşmüş bir kadın...
En kötüsüde bir çiçeğin topraktan koparılması gibi...
Sizden tek istediğim satır arasına yorum yapar mısınızz?? Bölümle ilgili tabi. Ne kadar oy ve yorum gelirse keşfedilmem bir o kadar hızlı olur. Şimdilik diyeceklerim bu kadar. Sizi bölümden alıkoymak istemiyorum, bölüm sonunda buluşalım o yüzden.
Keyifli okumalar ツ
Sezen Aksu - Seni Kimler Aldı Cem Adrian - Elbet Bir Gün Buluşacağız Tuğkan - Ele Layık
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bu hikayenin sesi duyulmayan her kadının sesi olması dileğiyle)
✍
Şu an hissettiğim duyguyu sorsalar hiç şüphesiz korku derdim. Hayatımın şu son yedi yılında korkuyu tam ensemde hissetmiştim. Yedi yılın her bir saniyesinde korku, kalbimi hızla çarpıtmayı ve soluğumu kesmeyi başarmıştı. Toyluğum, korkunun verdiği bu tecrübe yüzünden, yavaş yavaş olgunluğa evrilmişti. Korku beni her an yakalayacak, mutluluğumu saniyesinde yerle bir edecek kadar güçlüydü. Korku, beni korkutmayı başarmıştı. Korku beni kıskacı altına almıştı. Korku beni yönetmişti. Korku beni bir piyon gibi oynatmıştı.
Ve ben en sonunda korkunun esiri olmuştum.
O korkunun adı Cemil'di. Benim kocam Cemil, hayatımı mahvedenCemil, beni para karşılığında satın alan Cemil... Onunla birlikte olduğum zamanın her evresi, ondan korkmakla geçmişti. Onun yanında asla rahat bir nefes alamaz, hep diken üstünde dururdum. Çünkü en ufak bir hareketim bile gözüne batardı. Bana illa ki kızacak bir şeyler bulurdu. Nedeni mantıksız olsa bile.
Şimdi de yine korkuyordum işte. Hem de iliklerime kadar. Yedi yılın neredeyse her günü şiddete uğrasamda bu korkumu bir türlü yenememiştim. Gelecek olan darbelere alışmıştım ama onun getirdiği korkuya asla alışamamıştım.
Aklımda binlerce soru vardı. Cemil neredeydi ve bizi nasıl görmüştü? O gelince neler olacaktı? Bana ne yapacaktı? Cihat'a zarar verir miydi? Vermesin, beni günlerce dövmesine razıydım ama ona asla zarar vermesin.
Allah'ım sen oğlumu koru.
Elimdeki telefonu Yıldız'a geri uzattım. Aldı ve kenara koydu. Dudaklarını birbirine bastırdı. Söylemek istediği çok şey vardı ama o da benim gibi susuyordu. Bir süre öylece oturduk. İkimizde olacaklardan korkuyorduk ama bunu yansıtmamaya çalışıyorduk.
Terleyen avuç içlerimi pantolonuma silerken konuştum. "Zaten görmemesi imkansızdı. Peşimize birilerini taktığını tahmin etmeliydim," diye konuştum. Sıkıntıyla iç çektim. Resmen ölümümü kendi ellerimle hazırlıyordum.
Yıldız kaşlarını çatıp "Ama etrafta kimseler görünmüyordu," dedi. "Özellikle baktım buraya gelirken ama dikkatimi çeken şüpheli bir durum yoktu."
