ARA VERİLDİ. BUNU BİLEREK BAŞLAMANIZI ÖNERİRİM!
Bir kadın düşünün.
Yıllar evvel doğup büyüdüğü yerden, annesinden, babasından, abi bildiği adamlardan ve arkadaşlarından ayrı düşmüş bir kadın...
En kötüsüde bir çiçeğin topraktan koparılması gibi...
Not: Maral'ın annesinin ismini karıştırıp durdum wjdjejdjd. Bölüm aralarında hem Esma hem de Sema ismini görürseniz bilin ki o Maral'ın annesi.
Keyifli okumalar <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|Bu hikayenin, sesi duyulmayan her kadının sesi olması dileğiyle.|
🍷
Elleri değmesin mabedime Gözleri buluşmasın gözlerimle Bedenime dokunmasın öylece Ben bir kimsesizim
Devrilir gündüz geceye Bölünür acılar tek heceye Dökerim incilerimi sessizce Ben bir kimsesizim
🖋️
İnsanoğlu bazen geçmişe döner, gözleri dolardı ansızın. Yaşadığı iyi veya kötü anılar hafızasına düşerdi. Hatırladığı şeyler canını yaktığında, keşkeler hava da uçuşurdu.
Keşkeler vardı hayatımızın orta yerinde. Bizi boğan zehirli keşkeler.
Keşke böyle olmasaydı, keşke şöyle yapmasaydım, keşke bunları yaşamasaydık... Hepsi aynı pişmanlığı, aynı hüznü, aynı imrenişi anlatıyordu aslında.
Bazen bazı şeyler bizim elimizde olmazdı. Bazı şeylerin bizim elimizde olmadığı gibi de, keşkeler hep yanımızda kalırdı. Boğazımızı bir mengene gibi sarar, yıllar boyunca terk etmezdi. Bazı anlarda da birden bire bizi yakalar ve asla bırakmazdı.
Şuanda da o anlardan birindeydim bende işte. Keşke dediğim, iç çektiğim...
Kaçıncı keşke diyişim bilmiyorum ama yine diyordum işte.
Eğer beni bırakmasaydı, susmasaydı, baban haklı demeseydi, ben bu halde olmayacaktım. Her gece korkuyla yatıp, her sabah korkuyla kalkmayacaktım. Her hareketimde dayak yiyip hüngür hüngür ağlamayacaktım. Vücudumun her yerinde çeşit çeşit morluklar olmayacaktı.
En kötüsü de her an ölecek korkusuyla yaşamayacaktım.
Eğer yalnız olsaydım şayet, ölmekten zerre korkmazdım. Aksine öleceğim için gün sayardım. Çünkü ölüm benim için bir kurtuluş olurdu.
Fakat şuan öyle bir istek, söz konusu bile olamazdı benim için. Cihat vardı yanımda çünkü. O bana küçük kalbiyle iyi gelirken, bencilce davranıp ölemezdim. Ölmek için gün sayamazdım. Elimden geldiğince her türlü işkenceye katlanmak zorundaydım.
