Professional Actor [Completed]

Part-10 (Zawgyi)

ပန္းစည္းႀကီးအား စိတ္ေက်နပ္သည္အထိ ၾကည့္လိုက္ၿပီးလွ်င္
ငုံ႕နမ္းလိုက္မိ၏။ထိုအခါ ခံစားမိလိုက္သည့္ သင္းပ်ံ့တဲ့ရနံ႕သည္
တစ္ကိုယ္လုံးသို႔ ဖုံးလႊမ္းသြားသည့္ႏွယ္။မၾကည္မလင္ျဖစ္ခ်င္
ေနသည့္ စိတ္တို႔သည္လည္း ခ်က္ခ်င္းလိုလို လန္းဆန္းသြား၏။

စံသည္ ပန္းစည္းအား ဝေအာင္ ရႉရွိုက္ၿပီးကာမွ တစ္စုံတစ္ရာ
ပါလို႔ပါျငား လိုက္လံၾကည့္ရႈမိေသး၏။သို႔ေသာ္ မည္သို႔ေသာစာမွ မပါ။ထိုအခါ စံ့မ်က္ခုံးတို႔သည္ အနည္းငယ္ တြန႔္မိလ်က္သား။

ပန္းစည္းအားၾကည့္ရင္း ရပ္ေနမိသည္မွာ အခ်ိန္တစ္ခုအထိၾကာ
ေနၿပီျဖစ္၏။အနားမွ ရွပ္၍တိုက္ခတ္သြားသည့္ ေလ၏အရွိန္
ေၾကာင့္ သူ၏ဆံပင္တို႔မွာ နဖူးျပင္ေပၚတြင္ ကပိုကရိုျဖစ္ေနရာမွ အေပၚဘက္သို႔ သိသိသာသာေ႐ြ႕လ်ားကုန္သည္။သို႔တိုင္ သူသည္
မလႈပ္မယွက္ ရပ္ေနမိဆဲ။

"ပန္းေတြကို အဲ့ေလာက္ေတာင္ႀကိဳက္တာလား။"

အေနာက္ဘက္မွ အသံတစ္သံသည္ သူ၏အၾကားအာ႐ုံထဲသို႔
ညင္ညင္သာသာႏွင့္ ဝင္ေရာက္လာ၏။ထို႔ေၾကာင့္ စံသည္ ထိုအသံ၏လာရာျဖစ္သည့္ အေနာက္ဘက္သို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။

ထိုအခါ ခါတိုင္းႏွင့္မတူဘဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသည့္ ျပႆနာမင္းသားသည္ ေခါင္းစဥ္တပ္ရခက္သည့္ အၾကည့္တစ္မ်ိဳးႏွင့္ သူ႕အား ၾကည့္ေန၏။စံသည္ ထိုတစ္ေယာက္ကိုျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္တုံ႕ျပန္ခ်င္ေသာ္ျငား လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ဆန႔္က်င္ဘက္ဆန္ဆန္သာ ေျပာျဖစ္ပါသည္။

"အဲ့ဒါက မင္းနဲ႕ဘာဆိုင္လို႔လဲ။ဟင္! မင္း..."

မ်က္ႏွာေပးတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသည့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ စံသည္ ပန္းစည္း၏ပိုင္ရွင္ျဖစ္သူကို မေမးဘဲ အေျဖထုတ္နိုင္သြားေတာ့၏။လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားရသည့္ စံ့ကို
ၾကည့္ေနရင္းမွ သူက ေျပာလာေသးသည္။

"ဘာလဲ ကြၽန္ေတာ္ေပးတာဆိုရင္ မႀကိဳက္လို႔လား။"

"............"

စံသည္ မေျဖမိ။ထိုအစား တစ္ဖက္ကိုသာ အၾကည့္လႊဲထားရင္း
တိတ္ဆိတ္ေနမိ၏။အခ်ိန္တစ္ခုၾကာလွ်င္ ေဘးကိုေငးေနရင္းမွ
အေရွ႕သို႔ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ၿပီး....